Mετά την Ιρλανδία, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Δανία, τη Φινλανδία, τη Μεγάλη Βρετανία ΚΑΙ στη Γαλλία απαγορεύτηκε από σήμερα το κάπνισμα και σε κέντρα διασκέδασης, καφέ και εστιατόρια. Σε αρκετές άλλες ευρωπαϊκές χώρες πρόκειται να εφαρμοστεί η απαγόρευση εντός του 2008 ή το αργότερο έως το 2009. Και αναρωτιέμαι αν πλέον η ολοκληρωτική απαγόρευση του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους "κατηφορίζει" και προς τη χώρα που διατηρεί τα υψηλότερα στην ΕΕ ποσοστά καπνιστών, δηλαδή την Ελλάδα. (Υπενθυμίζω ότι περίπου 40% των Ελλήνων καπνίζει από ένα μέχρι 29 τσιγάρα ημερησίως.) Θα πέσει λοιπόν κι αυτό το απόρθητο φρούριο στις εσχατιές της Ευρώπης; Η γενικότερη τάση είναι να γίνει η Ευρώπη χώρος μη καπνίσματος. Σύμφωνα μάλιστα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι Ευρωπαίοι πολίτες είναι στη μεγάλη πλειοψηφία τους υπέρ της απαγόρευσης του καπνίσματος σε όλους τους δημόσιους κλειστούς χώρους.
Πόσο εύκολα θα εφαρμοζόταν ένα τέτοιο μέτρο ΚΑΙ στη χώρα μας; Πιστεύω όχι εύκολα και σίγουρα όχι ανελαστικά. Και αυτό όχι μόνο λόγω του μεγάλου αριθμού καπνιστών - του μεγαλύτερου όπως είπα στις χώρες της ΕΕ - αλλά και λόγω της νοοτροπίας μας ως λαού. Όταν μιλάω για νοοτροπία εννοώ την τάση μας να παρακάμπτουμε ενοχλητικούς κανόνες και περιορισμούς στα μουλωχτά. Θυσιάζοντας την αξιοπρέπειά μας στο βωμό της έξης. Θυμάμαι πριν λίγες ημέρες ένα μεσήλικα που την ώρα της συναλλαγής του άναβε σκυφτός και στα μουλωχτά τσιγάρο μπροστά σ' ένα ΑΤΜ στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Θεσσαλονίκης (όπου απαγορεύεται το κάπνισμα). Σκέφτηκα κάτι να του πω, γιατί καθώς στεκόμουν πίσω του μ' ενοχλούσε ο καπνός του, αλλά πραγματικά τον λυπήθηκα.
Ίσως τελικά να κάνω και λάθος, αλλά νομίζω ότι η Ελλάδα δεν είναι ακόμη έτοιμη για ένα τέτοιο μέτρο. Δε μπορώ δηλαδή ακόμα να φανταστώ το σουβλατζίδικο της γειτονιάς ή την αγαπημένη μας ταβέρνα ή ψησταριά χωρίς τους καπνιστές τους. Υποψιάζομαι μάλιστα ότι ούτε και οι ίδιοι μπορούν να φανταστούν την αγαπημένη τους ταβέρνα χωρίς σταχτοδοχεία. Και ας μη μιλήσω για τα κέντρα διασκέδασης - clubs, μπαράκια και "πίστες" - όπου στις περισσότερες περιπτώσεις δε νοείται ποτάκι χωρίς τσιγαράκι αλλά και τα καφενεία, τις καφετέριες και τα κάθε λογής καφέ όπου επίσης δε νοείται καφές χωρίς τσιγάρο. Εδώ σπεύδω να διευκρινίσω ότι, προσωπικά, ως μη καπνιστής θα καλοδεχόμουν ένα τέτοιο μέτρο, απλά το βρίσκω δυσεφάρμοστο στην Ελλάδα.
Τελικά, πόσο Ευρωπαίοι είμαστε;
10 σχόλια:
Δεν νομίζω οτι θα εφαρμοστεί εύκολα αυτό το μέτρο στην Ελλάδα, αν και θα δοκιμαστεί και εδώ κάποια στιγμή σίγουρα. Η Ελλάδα δυστυχώς προσπαθεί πεισματικά να μοιάσει στις γειτονικές της χώρες, αντί να προοδεύσει και να γίνει επιτέλους μέλος της Ευρώπης!
Βασικά συνάντησα το μέτρο αυτό για πρώτη φορά σαν καπνιστής στην Ιταλία του Μπερλουσκόνι, τις πρώτες μέρες του κοινού νομίσματος.
Φίλε Γεράσιμε , το βρήκα λίγο σκληρό . Πέρασαν μερικά χρόνια , κατάφερα και το έκοψα , αλλά ακόμα λιγό σκληρό μου φαίνεται το μέτρο .
θα δούμε...
Καλή χρονιά !
roadartist αν εφρμοζόταν τουλάχιστο ένα μέτρο να μην πετάνε οι καπνιστές τα αποτσίγαρα κάτω για να μη μοιάζουν σταχτοδοχεία οι δρόμοι ή οι στάσεις των λεωφορείων θα' ταν μια κάποια αρχή..
fpboy νομίζω ότι στην Ελλάδα ειδικά, λίγη σκληρότητα λείπει σε τέτοια θέματα. Όπως είναι σκληρό ως καπνιστης να μη μπορείς να απολαύσεις ένα τσιγαράκι μετά το φαγητό σε μια ταβέρνα, άλλο τόσο σκληρό είναι και ως μη καπνιστής να μη μπορείς να απολαύσεις το φαγητό σου από τον καπνό του διπλανού. Γενικά βρίσκω το κάπνισμα σκληρή και δύσκολη υπόθεση είτε έτσι είτε αλλιώς.
Καλη χρονια σε όλους!
Ισως θα μπορεύσε να μετριαστεί το πρόβλημα του καπνοίσματος εαν τα μαγαζια μπορύσαν να διαμορφώσουν ειδικούς χώρους για καπνιστές. Δεν αναφερομαι βέβαια σε καμια διάφανη γυαλα οπου θα κλεινονται οι καπνιστες για να τραβηξουν τη τζουρα τους και θα μοιαζουν απ έξω σαν είδος προς εξαφανιση.
Αλλα απο την αλλη, ποια μαγαζια έχουν τον χώρο να βαλουν καποιο διαχωριστικό; Ποια έχουν τη διάθεση;
Συμφωνω ότι το τσιγαρο είνια συδκολη υποθεση και για τους δύο (καπνιστες και μη) αλλα στην Ελλαδα έχουμε μεγάλο περιθώριο μέχρι να φτασουμε να μαλώνουμε γι αυτο.
Ισως τα λεω αυτα επειδή προσωπικά αντιμετωπίζω προβλημα με τον λαιμό και τα ματια οταν βρισκομαι σε χώρο με πολύ καπνο.
Καλησπέρα Γεράσιμε μου,
Αχ θίγεις ένα πονεμένο θέμα! Στο σπίτι είμαστε 2-2. Οι άνδρες καπνιστές, οι γυναίκες μη καπνίστριες. Αναγκαστικά όπου πάμε, καθόμαστε στους καπνιστές. Και υπομένουμε...Μια φορά παρακάλεσα τον αντρούλη μου να κάτσουμε στους μη καπνιστές και μου απάντησε "είμαι ένα άτομο εθισμένο στον καπνό, θέλεις να περάσω χάλια;". Οπότε καταλαβαίνεις ποιανού το χατήρι έγινε (του εθισμένου βέβαια). Χα χα!
Λίγο δύσκολο να εφαρμοστεί το μέτρο αυτό στην Ελλάδα. Όλοι θα κάνουνε τα στραβά μάτια...Όπως κάνουμε συνήθως (βλ. αυθαίρετα κλπ).
fidelio καλή σου χρονιά! Φοβάμαι ότι οι διαχωρισμένοι χώροι δε λύνουν το πρόβλημα, απλά το παρατείνουν. Κι ένας λόγος μεταξύ άλλων είναι ότι σε "μικτές" παρέες όπως της Μερόπης απο πάνω συνήθως κάποιοι θα μένουν δυσαρεστημένοι. Γενικά στην Ελλάδα το ζήτημα αν και μεγάλο δεν έχει ακόμα αντιμετωπιστεί σοβαρά... θεωρείται κάπως "κυριλέ" για τα γούστα μας σε σχέση με άλλα πιο "φλέγοντα".
meropi η δικαιολογία του εθισμού είναι συχνή. Απ' την άλλη όμως γιατί να εθιστείς κι εσύ στον καπνό του άλλου; Μπορείς κι εσύ να πεις ότι είσαι εθισμένη στην καθαρή ατμόσφαιρα. Δεν είναι ωραίο όταν ο ένας απολαμβάνει κι ο άλλος εισπράττει τα... καυσαέρια. Ακόμα κι οι καπνιστές ενοχλούνται από τον καπνό άλλων καπνιστών.
Katholoy tha elega!
Gerasime, δεν νομίζω ότι ο ρομαντισμός θα μας σώσει(αναφέρομαι στην εικόνα της καπνισμένης ταβέρνας). Ωραία ακούγεται, σίγουρα είναι δύσκολο για τους καπνιστές, αλλά δε θα έπρεπε να σκεφτόμαστε: "Αφού το κατάφερε σχεδόν όλη η Ευρώπη, γιατί όχι κι εμείς;" Και ακόμη περισσότερο όταν ακούς ότι το μέτρο προχωράει και στην Τουρκία!!! Θα το προσπαθήσει η Τουρκία του ναργιλέ και όχι εμείς;
cyberego απόλυτα συμφωνώ... φοβάμαι όμως ότι αρκετοί συμπατριώτες μας δε σκέφτονται ακριβώς έτσι, αλλά κάπως έτσι: 'αφού το κατάφερε σχεδόν όλη η Ευρώπη, μπράβο τους! Εδώ Ελλάντα όμως!'
identitycafe καθόλου ε; Απογοητευτική διαπίστωση..
Δημοσίευση σχολίου