Αυτές τις μέρες βλέπουμε – αλλά έχουμε δει και στο παρελθόν – φοιτητές να παίρνουν ή να επιχειρούν να πάρουν στα χέρια τους τις τύχες των πανεπιστημίων. Πως; Με συγκεντρώσεις, καταλήψεις και δημόσιες πολιτικές αντιπαραθέσεις μεταξύ άλλων. Βλέπουμε επίσης διενέξεις μεταξύ των ίδιων των φοιτητικών-κομματικών παρατάξεων γύρω από ζητήματα που αφορούν στη λειτουργία των ΑΕΙ και γενικότερα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτά τα φαινόμενα μου δίνουν την εντύπωση ότι τα ΑΕΙ, που θα όφειλαν να αντιπροσωπεύουν χώρους μελέτης και απόκτησης επιστημονικής κατάρτισης και δεξιοτήτων, αλλά και διεξαγωγής επιστημονικής έρευνας, έχουν στην Ελλάδα εγκαταλειφθεί και μετατραπεί σε χώρους κομματικής και μικροπολιτικής αντιπαράθεσης. Αναρωτιέμαι, έχοντας φοιτήσει – για το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό μου – για κάποια χρόνια σ’ ένα βρετανικό πανεπιστήμιο στο οποίο θα θεωρούνταν αδιανόητο να εισχωρήσουν πολιτικά κόμματα, με δούρειο ίππο τους μάλιστα κάποιους «πολιτικοποιημένους» φοιτητές, ΤΙ ΘΕΣΗ έχουν ή θα είχαν ποτέ τα πολιτικά κόμματα στο πανεπιστήμιο. Αν κάποιοι νέοι άνθρωποι, φοιτητές και μη νιώθουν την ανάγκη να ενταχθούν σε κάποιο κόμμα, θα μπορούσαν να ενταχθούν στη νεολαία του. Αλλά κομματικές νεολαίες μέσα ΣΤΑ ΙΔΙΑ τα πανεπιστήμια; Αν δεν κάνω λάθος τα πανεπιστήμια ανήκουν στο χώρο της εκπαίδευσης, των επιστημών, της μάθησης και της έρευνας και όχι σ’ αυτόν της πολιτικής και των πολιτικών κομμάτων. Στο βρετανικό πανεπιστήμιο που προανέφερα υπήρχε βεβαίως το Student Union, ή Ένωση δηλαδή των φοιτητών, που όμως ήταν ακομμάτιστη, εξυπηρετώντας έτσι αδιαίρετα και απελευθερωμένη από μικροπολιτικά συμφέροντα και κομματικές διχόνοιες τους φοιτητές. Οι οποίοι βεβαίως δεν ήταν μόνο Άγγλοι αλλά από πολλές άλλες χώρες: άλλος ένας λόγος νομίζω για τον οποίο τα βρετανικά πολιτικά κόμματα δεν θα μπορούσαν ποτέ να βρουν πρόσφορο έδαφος εντός των πανεπιστημίων. Πέραν όμως του πρωταρχικού μου ερωτήματος όσον αφορά στην τουλάχιστον αδικαιολόγητη, θα έλεγα, παρουσία των πολιτικών κομμάτων στα πανεπιστήμια υπάρχει, όπως επισημαίνεται σε πρόσφατο άρθρο της Καθημερινής – η οποία θεωρείται φιλοκυβερνητική εφημερίδα αλλά εν προκειμένω νομίζω ότι τεκμηριώνει επαρκώς όσα υποστηρίζονται – και έλλειμμα εγκυρότητας των όποιων αποφάσεων λαμβάνονται σε κάποιες περιπτώσεις από τους φοιτητές. Κι αυτό διότι κάποιες φορές πολύ λίγοι φοιτητές ψηφίζουν υπέρ του να γίνονται καταλήψεις και να χάνονται μαθήματα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι στο Πολυτεχνείο Κρήτης με συνολικά 2.800 προπτυχιακούς φοιτητές, παρόντες στη γενική συνέλευση που αποφάσισε κατάληψη ήταν 270 και στο ΕΜΠ, όπου βρίσκονται υπό κατάληψη επτά από τις εννέα σχολές, συμμετείχαν στις γενικές συνελεύσεις των σχολών αυτών μόνο 350 από τους 9.119 ενεργούς και 13.100 εγγεγραμμένους φοιτητές. Ενώ στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας σε γενική συνέλευση τμήματος 500 φοιτητών, συμμετείχαν 40 και υπέρ της κατάληψης ψήφισαν 25. Επιπλέον, ανέφερε ένας πανεπιστημιακός στην εφημερίδα, «εάν δεν βγαίνουν τα νούμερα, συνεχίζουν τη συζήτηση για ώρα ώστε κάποια στιγμή μερικοί να βαρεθούν και να φύγουν, για να διαμορφωθεί πλειοψηφία».
Ασχέτως όμως των παραπάνω επιστρέφω στο αρχικό μου ερώτημα και αναρωτιέμαι, ΤΙ ΡΟΛΟ έχουν τα πολιτικά κόμματα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και ΓΙΑΤΙ να εκπροσωπούνται μέσω των φοιτητικών παρατάξεων στα πανεπιστήμια; Σε τι εξυπηρετούνται κατ’ αυτόν τον τρόπο η επιστημονική κατάρτιση, η μάθηση και η έρευνα, η ορθότερη και καλύτερη λειτουργία των πανεπιστημίων αλλά και οι ίδιοι οι φοιτητές; Οι οποίοι βρίσκονται να χάνουν μαθήματα και εξάμηνα επειδή κάποιοι που ίσως δεν έχουν ούτε είχαν ποτέ κάτι καλύτερο να κάνουν, επιθυμούν να «τα σπάνε» με τις εκάστοτε κυβερνήσεις εκμεταλλευόμενοι τα πανεπιστήμια και χρησιμοποιώντας τα στις πολιτικές, μικροπολιτικές και παραπολιτικές αντιπαραθέσεις τους;
18 σχόλια:
Για το θεμα που εθιξε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Ειναι αληθεια πως στις φοιτητικες συνελευσεις η προσελευση ειναι μικρη. Ακουγεται οξυμωρο σε μια σχολη 2500 φοιτητων, να παρευρισκονται στη συνελευση (ας πουμε) 300 και οι 170 να ψηφιζουν καταληψη που θα επηρεασει και τους 2500 χιλιαδες.
Στις τελευταιες βουλευτικες εκλογες, απο τα 7,5 εκατομ. ψηφοφορους, απειχε το 40 με 50 %. Προσηλθαν στις καλπες 4 εκατ. Το πρωτο κομμα σχηματισε κυβερνηση με ποσοστο 40% απο αυτα τα 4 εκατ. δηλαδη με 1,5 εκατ. ψηφους. Αυτο δεν ακουγεται οξυμωρο;
Η αποχη ειναι δικαιωμα των ψηφοφορων, οσο και των φοιτητων. Δεν μπορει να επικαλουμαστε την μικρη προσελευση οπου μας αρεσει, ως επιχειρημα για να τονισουμε την μη-εγκυροτητα του αποτελεσματος.
Για τα κομματα και την παρουσια τους στα πανεπιστημια. Αυτα ειναι τα καταλοιπα του συνδικαλισμου που εισχωρησε κυριολεκτικα ΠΑΝΤΟΥ, καθως και της ιστορικα φορτισμενης σχεσης που υπαρχει αναμεσα στα πανεπιστημια, την αριστερα, την αντισταση στη χουντα, την πολιτικοποιηση κλπ. Αντε να πεισεις τωρα οτι τα κομματα μονο εμποδιο αποτελουν στα πανεπιστημια. Σε αυτο συμφωνω με τη θεση σου στο ποστ:-)
fidelio όσον αφορά στην προσέλευση στις 'γενικές' φοιτητικές συνελεύσεις αλλά και όσα είπες περί βουλευτικών εκλογών ξεκινώντας απ' αυτά: αλήθεια πως θα μας φαινόταν, αν με αυτές τις ενάμισι εκατομμύριο ψήφους που ανέφερες αποφασίζονταν μετά τις βουλευτικές εκλογές να σταματήσει να λειτουργεί ο, τιδήποτε στη χώρα και να τελεί αυτή υπό την κατάληψη των ελάχιστων που συμμετείχαν και ψήφισαν; Αδιανόητο νομίζω. Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία όχι μόνο η μη εγκυρότητα των πολύ μειοψηφικών αυτών αποφάσεων, αλλά και για ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ αποφάσεις πρόκειται.
Να αναφερω απλως οτι κανεις δεν εμποδιζει τους φοιτητες να προσελθουν ή να συμμετεχουν στις συνελευσεις , δηλαδη να αρθρωσουν εναν λογο δημοσιο και ανεξαρτητο απο κομματικα συμφεροτα. Οι φοιτητικες παραταξεις αποτελουν προβλημα των ΑΕΙ(και για τους φοιτητες και για τους διδασκοντες). Θα μπορουσα να αναφερω πολλα σχετικα παραδειγματα, για το πως δηλαδη οι κυριαρχες παραταξεις βοηθουν στην εκλογη καθηγητων σε περιοπτες θεσεις προκειμενου να γινουν σε λιγα χρονια δεκτοι στο μεταπτυχιακο των εν λογω καθηγητων κτλ. Η αποχη ομως απο τις συνελευσεις δεν μπορω να πω με σιγουρια οτι δηλωνει την απεχθεια ή την ..κουραση των φοιτητων απεναντι στα κομματα ,αλλά προσανατολιζομαι περισσοτερο στην αποψη πως αυτη η σταση αδιαφορια και μονο δηλωνει. Η συμμετοχη σου δινει το δικαωμα να αλαξεις πραγματα ή εστω να αγωνιστεις γι'αυτα..η αποχη τι μπορει να προσφερει? Συμφωνω οτι υπαρχουν κι αλλοι τροποι αντιδρασης περα απο τις καταληψεις. Το γεγονος οτι καποιοι χανουν εξεταστικες και εξαμηνα δεν μπορει να αποτελεσει επιχειρημα κατα των καταληψεων γιατι οταν αποφασιζεις να αγωνιστεις για κατι πρεπει να εχεις αποφασισει και τι εισαι διατεθημενος να θυσιασεις...
Πολλα θεματα εθιξες Γερασιμε με αυτη την αναρτηση!
elli_auth δεν έχω πατήσει ποτέ σε ελληνικό πανεπιστήμιο, παρά μόνο για να πάρω αναβολή στράτευσης όταν ήμουν νεότερος. Παρά το ότι είχα 'περάσει' σε κάποια απ' αυτά, προτίμησα να σπουδάσω για το πρώτο μου πτυχίο στο Deree πριν φύγω στην Αγγλία για το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό μου. Συνεπώς, δεν γνωρίζω ούτε τα συγκεκριμένα προβλήματά τους ούτε και πως θα μπορούσαν οι φοιτητές να τα αντιμετωπίσουν. Βρίσκω όμως την όλη κατάσταση θλιβερή. Έχουν πλέον περάσει 34 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας αλλά, όπως είπε πριν κι ο fidelio, εξακολουθούν να επικρατούν οι παλαιοαριστεριστικές νοοτροπίες (ειρήσθω εν παρόδω, ποτέ μου δεν υπήρξα 'δεξιός', αντίθετα ανέκαθεν κινούμουν αριστερά της 'αριστεράς') περί των πανεπιστημίων ως προπυργίων 'αντίστασης'. Αντίστασης σε τι; Μάλλον στο μέλλον. Με θύματα αυτής της παρατεταμένης κομματικής εισβολής στα πανεπιστήμια πριν απ' όλους τους ίδιους τους φοιτητές. Νομίζω επίσης ότι θα όφειλαν, αν δεν εξαφαλιζόταν απόλυτη πλειοψηφία επί του συνόλου των φοιτητών, να ΜΗΝ λαμβάνουν αποφάσεις οι φοιτητικές συνελεύσεις πάνω σε ζητήματα γενικού ενδιαφέροντος. Εφόσον βέβαια υπάρχει στοιχειώδης αλληλοσεβασμός μεταξύ των φοιτητών. Υπάρχει όμως;
Οι συνελευσεις,οπως ανεφερα, ειναι ανοιχτες για ολους, ποιος ο λογος που δεν συμμετεχουν οι φοιτητες; Ειναι σχεδον αδυνατον να εξασφαλιστει η πλειοψηφια προκειμενου να ληφθουν αποφασεις, αφου(οπως εχω ξαναπει) πολλοι προτιμουν να πινουν καφεδες το μεγαλυτερο μερος της ημερας, παρα να νοιαζονται για τα προβληματα της σχολης τους ή της τριτοβαθμιας εκπαιδευσης ευρυτερα. Δεν μπορω λοιπον να δειξω σεβασμο σε αυτη τη μεριδα των φοιτητων και να τους περιμενω να ερθουν στις συνελευσεις για να εξασφαλιστει η πλειοψηφια..Προτιμω την αρχη της διαβουλευσης (που λεει και μια καθηγητρια μου) παρα της πλειοψηφιας!
elli_auth φοβάμαι ότι η διαβούλευση δηλαδή η σύσκεψη, ο κοινός στοχασμός πάνω στα κοινά προϋποθέτει μια όσο γίνεται ευρύτερη συμμετοχή. Αλλιώς δεν πρόκειται για διαβούλευση αλλά περισσότερο - υπό τις συγκεκριμένες συνθήκες - για εκδούλευση, χαριστική εξυπηρέτηση δηλαδή κάποιων κομματικών ή μικροπολιτικών συμφερόντων των φοιτητικών παρατάξεων. Η κατάντια κάποιων σημερινών φοιτητών όπως την περιγράφεις, που συνωστίζονται στις καφετέριες αλλά όχι στις βιβλιοθήκες, δε συνιστά δικαιολογία για την έλλειψη αλληλοσεβασμού αλλά περισσότερο, νομίζω, συνέπειά της.
Οπως και να εχει, η κατασταση παραμενει προβληματικη και εξοχως ανησυχητικη..
Γεράσιμε, δεν μπόρεσα να καταλάβω τι δουλειά έχουν τα κόμματα με τις σπουδές των ανθρώπων. Αυτές οι αηδίες έχουν διαλύσει όλη τη χώρα.
Οι σπουδαστές εδώ δεν χαίρονται αυτά που προσφέρει η φοιτητική ζωή.
Κρίμα διότι δεν ξέρουν τι χάνουν.
elli_auth ασφαλώς και παραμένει προβληματική.
mariana φοβάμαι ότι στην Ελλάδα για τα πολιτικά κόμματα τα πανεπιστήμια, ακόμη και τα σχολεία χρησιμεύουν κάποιες φορές ως φυτώρια μελλοντικών στελεχών, όπως φαίνεται και από την περίπτωση του σημερινού προέδρου του ΣΥΝ που ξεκίνησε ως σχολικός εκπρόσωπος κομματικής νεολαίας. Αν τα κόμματα ενδιαφέρονται για τη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ας αρχίσουν να το αποδεικνύουν απαλλάσσοντάς τες από την παρουσία τους.
Στα πανεπιστήμια, όπως και στη ζωή μας, φαντάζομαι, "κυβερνού" οι μειοψηφίες. Δεν είναι επομένως το πρόβλημα "τί γυρεύουν τα κόμματα στα πανεπιστήμια" αλλά επιτέλους πότε θα πάρουν το λόγο οι υπόλοιποι2.200 φοιτητές της συγκεκριμένης σχολής που ανέφερες; Γιατί δε ξυπνάμε και δεν γινόμαστε πιο ενεργητικοί, είναι το πρόβλημα. Μένουμε παθητικοί, όπως εγώ ας πούμε που ζήτησα διαγραφή μου από το συνδικαλιστικό μου όργανο επειδή δε με εξέφραζαν οι δράσεις και οι ενέργειές του. ΄και τώρα "διαμαρτύρομαι" γράφοντας και αναρτώντας
Γεράσιμε μου πολύ καλά τα λες.
Και το πιο ωραίο είναι ότι όλες αυτές οι ανοησίες (γιατί περί ανοησιών πρόκειται) αποβαίνουν σε βάρος των πιο φτωχών τάξεων. Με τις καταλήψεις και το χάσιμο των εξεταστικών περιόδων επιμηκύνονται οι σπουδές. Ποιος δε επιβαρύνεται απ' αυτό;;; Οι φτωχοί.
Απορώ τι κάνει αυτά τα παιδιά (τους καταληψίες) να μην αντιλαμβάνονται τα αυτονόητα!
Γεράσιμε, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Έχω κι εγώ εμπειρία μόνο από Αγγλία και, όπως λες, η κατάσταση εκεί είναι τελείως διαφορετική. Εκεί το όλο περιβάλλον σε εμπνέει για μελέτη και έρευνα.
Η κομματικοποίηση στα σχολεία και στα πανεπιστήμια είναι, κατά τη γνώμη μου, άρρωστη κατάσταση γιατί δεν έχει να κάνει με την ενεργή πολιτικοποίηση του ατόμου μακριά από προκαθορισμένα καλούπια.
Όσο για τις συνελεύσεις απ´ ότι μου έχουν πει διάφοροι μαθητές μου εκεί επικρατεί η οχλαγωγία και ο τσαμπουκάς, γι' αυτό και πολλοί δεν έχουν διάθεση να λάβουν μέρος.
Όλα αυτά έχουν οδηγήσει το πανεπιστήμιο σε τέτοιο σημείο που αντί να δημιουργεί πολίτες με αναλυτική σκέψη και μια σφαιρική κουλτούρα, παράγει, όπως λες, κομματικά στελέχη και απαθείς, άνοστους πτυχιούχους που δεν τους έχει ακουμπήσει η ακαδημαϊκή αύρα.
phlou...flis όσο παραμένουμε αδρανείς, κάποιοι άλλοι θα αποφασίζουν για μας. Αν κάποια στιγμή αρχίσουμε να το συνειδητοποιούμε αυτό σε βάθος θα έχουμε κάνει, νομίζω, ένα τεράστιο βήμα.
meropi αυτό που λες το διαπίστωσα σε μια προηγούμενη δουλειά μου κουβεντιάζοντας με γυναίκες που βιοπορίζονταν πλένοντας πιάτα, οι οποίες μου διηγούνταν πόσο είχαν επιβαρυνθεί οικονομικά από καταλήψεις και χαμένα εξάμηνα στις σχολές των παιδιών τους, που σπούδαζαν σε άλλες πόλεις.
panos νομίζω ότι αν δεν έχει ζήσει κάποιος σ' ένα περιβάλλον που όπως είπες εμπνέει για έρευνα και μάθηση, όπως κάποιων πανεπιστημίων του εξωτερικού, αδυνατεί ακόμη και να το φανταστεί.
Δυστυχώς η κατάσταση σήμερα στα Πανεπιστήμια είναι επιεικώς απαράδεκτη.
Έχει εκφυλιστεί κάθε έννοια ακαδημαϊκής ελευθερίας με φοιτητές τραμπούκους που αν κάποιος τους αντισταθεί μπουκάρουν στο γραφείο του και το κάνουν καλοκαιρινό,κτίζουν την πόρτα του πρύτανη,κλέβουν τις κάλπες,από χρόνια δεν μπορούν να εκλέξουν ηγεσία στην ΕΦΕΕ,το άσυλο είναι πλέον πρόφαση για κάθε παρανομία και πολλά άλλα.
Εγώ πάλι, έχω μόνο μια απορία: Άσχετα με τη μικρή προσέλευση, άσχετα με τα μαγειρέματα, άσχετα με οτιδήποτε άλλο, αυτό που ευαγγελίζονται οι εκπρόσωποι των παρατάξεων, είναι ότι η κατάληψη αποφασίστηκε μετά από εκλογές, άρα είναι δημοκρατική.
Στα πλαίσια της ίδιας δημοκρατίας λοιπόν, εμποδίζουν τις πρυτανικές εκλογές; Αυτό σημαίνει ότι αν εγώ έχω διαφωνίες με τον δήμαρχό μου, μπορώ να σταματήσω τις δημοτικές εκλογές;
Μάλλον κάτι δεν καταλαβαίνω από όλα αυτά...
Γεράσιμε, ένα άλλο θέμα που δείχνει το επίπεδο των φοιτητικών παρατάξεων είναι το κιτσαριό της αφίσας και των πανό που, κατά τη γνώμη μου, δείχνει έλλειψη στοιχειώδους αισθητικής. Μου θυμίζει παιδιάστικο διαγωνισμό του ποιος θα φωνάξει πιο δυνατά.
Στην ΑΣΟΕ δε, έφτασαν στο σημείο να καταλάβουν την πρυτανεία γιατί η σύγκλητος αποφάσισε να κατεβάσει τα πανό απ' την είσοδο του κτηρίου.
Είναι όντως τριτοκοσμική η εικόνα των Πανεπιστημίων αλλά και εγώ ως φοιτητής είχα τα ίδια μυαλά με αυτά τα παιδιά.
Μήπως αρχίζουμε και γινόμαστε...γεροπαράξενοι;;;
Καλημέρες
Υ.Γ. Καλέ μου Γεράσιμε, στο τελευταίο μου ποστ, λίνκαρα (άκου ρήμα!) το ποστ που έκανες σχετικά με τον Καβαλιέρε.
αθεόφοβος φοβάμαι πως δεν έχεις καθόλου άδικο.
rosenred ούτε κι εγώ θα μπορούσα ποτέ να κατανοήσω τέτοιες πράξεις.
panos δεν θα διαφωνήσω ότι μέσα σ' όλα, η κακογουστιά επίσης δε λείπει. Ενώ κάποιες φορές λείπει και η φαντασία. Βλέπω ας πούμε αυτές τις μέρες πολλές αφίσες φοιτητικών εκδρομών, με προορισμό τη Μύκονο. Και αναρωτιέμαι, τόσο συμβατικά γούστα έχουν πια αυτά τα παιδιά; Τόσο τους αρέσει η πεπατημένη;
doctor καλημέρα. Καλά, το ότι έχουμε αρχίσει να γινόμαστε γεροπαράξενοι θα το θεωρούσα πλέον μέχρι και αυτονόητο. :P Αλλά δεν θεωρώ καθόλου αυτονόητο - αντιθέτως, το θεωρώ απογοητευτικό - το να βλέπω νέους, εικοσάρηδες, να κουβαλάνε, εντός και εκτός πανεπιστημίων, γερασμένες, παλαιοκομματικές και ξεπερασμένες απόψεις.
Το είδα το λινκ.
Δημοσίευση σχολίου