Όπως έλεγα και σε μια προηγούμενη ανάρτηση, τα πράγματα στράβωσαν για τα ελληνικά πανεπιστήμια από τη στιγμή που άρχισαν να χρησιμοποιούνται από τα πολιτικά κόμματα ως φυτώρια μελλοντικών στελεχών. Κι αυτό γιατί; Διότι, παρά το ότι έχουν πλέον περάσει 34 χρόνια από την πτώση της δικτατορίας στην Ελλάδα εξακολουθούν να επικρατούν κάποιες παλαιάς κοπής «αντιστασιακές» νοοτροπίες περί των πανεπιστημίων ως προπυργίων «αντίστασης». Αντίστασης σε τι; Μάλλον στο μέλλον. Με θύματα αυτής της παρατεταμένης κομματικής εισβολής στα πανεπιστήμια πριν απ’ όλους τους ίδιους τους φοιτητές. Αν λοιπόν - όπως έχω ξαναπεί - οι πρωταίτιοι αυτής της κατάστασης, δηλαδή τα κόμματα και οι φοιτητικές παρατάξεις τους ενδιαφέρονται, όπως λένε, για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ας αρχίσουν να το αποδεικνύουν απαλλάσσοντάς την από την παρουσία τους. Διότι όσο κι αν αδυνατούν μερικοί εντός ή εκτός κομμάτων και πανεπιστημίων να το αντιληφθούν, τα πανεπιστήμια ανήκουν στο χώρο της εκπαίδευσης, των επιστημών, της μάθησης και της έρευνας και όχι σ’ αυτόν της πολιτικής και των πολιτικών κομμάτων - οφείλουν λοιπόν να παράγουν επιστήμονες, όχι κομματικά στελέχη.
Διαπιστώνω όμως ότι τέτοια πρόθεση ΔΕΝ υπάρχει. Αντιθέτως, υπάρχει μια κραυγαλέα έλλειψη συνέχειας, συνέπειας και ευθύτητας στην πολιτική της παρούσας κυβέρνησης γύρω από το ζήτημα της κομματικής εκμετάλλευσης των πανεπιστημίων, η οποία και τα οδήγησε στη θλιβερή σημερινή τους κατάσταση. Πριν λίγο περισσότερο από ένα χρόνο και συγκεκριμένα τον Φεβρουάριο του 2007 η πρώην Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Μαριέττα Γιαννάκου δήλωνε σε συνέντευξη τύπου ότι η Κυβέρνηση, η οποία έχει στους κόλπους της, φιλική της, τη μεγαλύτερη και ισχυρότερη φοιτητική παράταξη, προχωρεί στην αποκομματικοποίηση των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, όπως κάνουν όλες οι σύγχρονες χώρες που στηρίζουν την ποιότητα της εκπαίδευσης πρώτα. Αυτό είναι ένα μεγάλο βήμα και δείχνει τη στάση της συγκεκριμένης κυβέρνησης, η οποία τοποθετεί το συμφέρον των νέων και του λαού πάνω από κομματικά συμφέροντα.
Μπαίνοντας όμως ΣΗΜΕΡΑ στο επίσημο site του YΠΕΠΘ διαπίστωσα ότι η κομματικοποίηση των ελληνικών πανεπιστημίων έχει πλέον προχωρήσει, καθιερωθεί και θεσμοθετηθεί σε τέτοια έκταση που το ίδιο το υπουργείο σπεύδει, στο site του, να μας κατατοπίσει γύρω από τις υπάρχουσες φοιτητικές παρατάξεις και τα κόμματα από τα οποία προέρχονται. ΓΙΑ ΠΟΙΑ αποκομματικοποίηση των ΑΕΙ μιλούσε λοιπόν η κα Γιαννάκου, τη στιγμή που το ίδιο το ΥΠΕΠΘ καθαγιάζει και νομιμοποιεί με τον πλέον εξόφθαλμο τρόπο την κομματικοποίησή τους;
10 σχόλια:
Δυστυχώς Γεράσιμε μου στην Ελλάδα η κοινωνικοποίηση των φοιτητών, ιδίως αυτών που έρχονται από επαρχία και δεν έχουν παρέες, περνά μέσα από τις φοιτητικές παρατάξεις. Αυτοί διοργανώνουν χορούς, εκδρομές κλπ. Τα πανεπιστήμια απέχουν από κάτι τέτοια. Για να αποκτήσουν λοιπόν τα παιδιά μούρη μέσα σ' αυτές τις παρατάξεις προτείνουν τα πιο απίθανα πράγματα (καταλήψεις, απαγωγές καλπών κλπ). Η γνώση και η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών έρχεται τελευταία και καταϊδρωμένη. Δυστυχώς...
meropi όπως λέω στην επόμενη ανάρτηση, μια τεράστα λαϊκή ιδεολογιών και συνθημάτων μου θυμίζουν τα πανεπιστήμια. Δυστυχώς.
Συμφωνώ και επαυξάνω Γεράσιμε. Η κατάσταση έχει φτάσει σε οριακό σημείο. Αν δε γίνει κάτι δραστικό -που δε το βλέπω- το πανεπιστήμιο πάει για φούντο.
* Υπάρχει ένα ενδιαφέρον blog για τη κατάσταση στα πανεπιστήμια.
panos χαίρομαι που συμφωνείς κι ευχαριστώ για το λινκ.
Πολύ σωστός Γεράσιμε !
Δυστηχώς όμως....
Γέράσιμε, διάβασα πρώτα την χρονικά επόμενη ανάρτησή σου. Ένιωσα την ανάγκη, πάντως, να σχολιάσω και αυτήν, και να σου δώσω τα συγχαρητήριά μου, για την προσέγγιση του θέματος. Πιστεύω πως αυτή η ελληνική "πρωτοτυπία" [τουλάχιστον για τον κόσμο που θεωρείται "πολιτισμένος" και όχι "τριτοκοσμικός"...]πρέπει κάποτε να λάβει τέλος... Όσο κι αν βολεύει κάποιους...
fpboy δυστυχώς, βρισκόμαστε στην Ελλάδα..
seagull να 'σαι καλά.
Θα συμφωνήσω τόοοσο πολύ !
Ρίξε μια μάτιά σε αυτή την ανακοίνωση αν θές :
http://www.elemedu.upatras.gr/eriande/synedria/synedrio3/praltika%2011/pappas.htm
negradia λέγονται και στο λινκ που έδωσες όσα επισήμανα στην ανάρτηση αλλά δεν ξέρω αν φτάνουν στα αυτιά όσων θα έπρεπε...
Επειδή είδα φωτογραφία του ..Καρπαθίου, που λέγεται ότι είναι ψυχίατρος και θεωρεί αρρώστια την ομοφυλοφυλία, τον παρακαλώ πολύ να ανοίξει το παγκοσμίως αποδεκτό διαγνωστικό εγχειρίδιο DSM-IV (βλ. παρακάτω) και να μας πει σε ποιά σελίδα η ομοφυλοφυλία χαρακτηρίζεται ως αρρώστια ή διαταραχή. Αυτό που θα διαβάσει... δεν θα του αρέσει.
..............
Εκτός αν έχει ο ίδιος κάποιο διαγνωστικό εγχειρίδιο του ... Μωϋσή!
Homosexuality and DSM-IV (=Διεθνώς αποδεκτό διαγνωστικό εγχειρίδιο)
Q. Do you have any information on how homosexuality was eliminated from the DSM-IV vs DSM-III? Is there an established revision procedure whereby disorders are either included or excluded in new editions? If so, is there a way to determine whether that procedure was followed in the revision work that excluded homosexuality in the current fourth edition?
A. The issue of whether homosexuality is a disease has been one of the more controversial matters that has faced the framers of the various DSMs over the last few decades. The very first edition of the Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-I) classified homosexuality as a sexual deviation, as did DSM-II in 1968. However, in December of 1973, the DSM-II was modified by the Board of Trustees of the American Psychiatric Association (APA), who voted to eliminate the general category of homosexuality, and replace it with sexual orientation disturbance.
As Dr. Jon Meyer notes (see Comprehensive Textbook of Psychiatry, 4th ed., eds. Kaplan & Sadock), "...this change reflected the point of view that homosexuality was to be considered a mental disorder only if it was subjectively disturbing to the individual. The decision of the APA Board...took place in the context of new sociological data, biological inferences, and de-emphasis of psychoanalytic observations. It also took place in an atmosphere of confrontation. Beginning in 1970, various gay activist groups demonstrated....at APA meetings. At issue was the conceptualization of homosexuality as an illness..."
The DSM-III committee and subcommittee charged with drafting the new manual (1976-78) settled on the diagnosis of ego-dystonic homosexuality, which, according to Meyer, "...represented a compromise between those individuals whose clinical experience, interpretation of the data, and, perhaps, biases, led them to the conviction that homosexuality was a normal variant of sexual expression..." By the time DSM-III-R (revised version of DSM-III) came out in 1987, the tide had shifted again. The category of ego-dystonic homosexuality was eliminated. As DSM-III-R itself stated, "...the diagnosis...has rarely been used clinically, and there have been only a few articles in the scientific literature that use the concept..."
However, one could use the category of sexual disorder not otherwise specified to include cases that previously would have been called ego-dystonic homosexuality. Our present DSM-IV does not include homosexuality per se as a disorder, but still permits the diagnosis of "Sexual Disorder Not Otherwise Specified" for someone with "...persistent and marked distress about sexual orientation".
For details on how the DSM-IV committees made their decisions, I suggest you get hold of a copy of the actual manual, and read the detailed description on p. xx in the introduction. I think it's fair to say that DSM-IV was more reliant on empirical data, and less on political considerations, than were some earlier DSMs. You may also want to see the article by Bayer & Spitzer in which edited correspondence by the DSM-III framers is presented on the issue of homosexuality (J Hist Behav Sci 18:32, 1982).
Other Resources:
• More Sexual Issues Information
May 2001 (Πηγή: http://www.healthieryou.com/mhexpert/exp1052101c.html )
Δημοσίευση σχολίου