Άλλος για Ολλανδία;

Μόλις παρακολούθησα το Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα γύρω από τη Γενιά των 700 ευρώ και σκέφτομαι ακόμα περισσότερο – ήδη το σκεφτόμουν – να ξαναφύγω από την Ελλάδα. Επέστρεψα το 2003 με ένα μεταπτυχιακό κι ένα διδακτορικό από ένα πολύ καλό βρετανικό πανεπιστήμιο, αλλά κι ένα υπό έκδοση βιβλίο (το διδακτορικό μου, που μετέφρασα ο ίδιος και εκδόθηκε στα ελληνικά). Εργάστηκα για ένα χρόνο ως καθηγητής αγγλικών σε φροντιστήριο αλλά και σε μια εταιρία, ενάμισι χρόνο ως ιδιωτικός διοικητικός υπάλληλος και από το 2005, με την εξαίρεση ενός χρόνου που δεν εργάστηκα εκεί, διδάσκω μαθήματα κοινωνιολογίας και πολιτικής επιστήμης σε ένα παράρτημα βρετανικού πανεπιστημίου. Εκεί πληρώνομαι λιγότερο απ’ όσο πληρωνόμουν διδάσκοντας στα δυο τελευταία χρόνια του διδακτορικού μου στο βρετανικό πανεπιστήμιο που προανέφερα. Συγκεκριμένα, από το 2005 που ξεκίνησα η αμοιβή παραμένει 15 ευρώ ανά ώρα (εννοείται χωρίς επιπλέον χρήματα τις γιορτές και το καλοκαίρι). Πρόκειται μάλιστα για χρήματα τα οποία παίρνω από τον Οκτώβριο μέχρι και τον Ιούνιο στα μέσα κάθε επόμενου μήνα και χωρίς να ξέρω αν το επόμενο ακαδημαϊκό έτος θα εγγραφούν αρκετοί φοιτητές ώστε να μπορώ να συνεχίσω να διδάσκω. Την ίδια στιγμή ξέρω ότι αν δίδασκα σ’ ένα οποιοδήποτε βρετανικό πανεπιστήμιο, οι αρχικές αποδοχές μου θα ήταν πάνω από 40 χιλιάδες ευρώ το χρόνο.

Το περασμένο καλοκαίρι, έχασα τη δουλειά του ιδιωτικού υπαλλήλου που έλεγα και παίρνω μηνιαίως επίδομα ανεργίας 367,25 ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε λίγο περισσότερο απ’ το ένα τρίτο του μισθού μου στη δουλειά εκείνη και το οποίο σταματά το καλοκαίρι. Ταυτόχρονα ξέρω ότι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες το επίδομα αυτό φτάνει στο 90% του μισθού και δίνεται για περισσότερα χρόνια (όπως στη Δανία, όπου δίνεται για τέσσερα). Από το περασμένο καλοκαίρι έχω στείλει όχι πλέον δεκάδες αλλά θα έλεγα χωρίς καμία υπερβολή εκατοντάδες φορές το βιογραφικό μου σημείωμα – όχι σε μια αλλά σε δέκα διαφορετικές εκδοχές, ανάλογα με την εργασία που κάθε φορά αναζητώ – μέσω e-mail, fax και ταχυδρομείου αλλά δεν βρέθηκε κάτι. Στις καλύτερες περιπτώσεις μου είπαν ότι ήμουν overqualified, κάτι που – αν δεν γίνομαι υπερβολικά κακοπροαίρετος – νομίζω ότι ίσως ήταν ένας εύσχημος τρόπος να μου πουν «δυστυχώς δεν είχες μέσο, αλλά χαρήκαμε για τη γνωριμία». Ευτυχώς, εισπράττω κι ένα ενοίκιο γύρω στα 300 ευρώ κι έτσι φέτος με το ένα μάθημα που δίδασκα και το επίδομα μαζευόταν ένα εισόδημα γύρω στα οχτακόσια με εννιακόσια ευρώ το μήνα. ΦΕΤΟΣ. Του χρόνου, ποιος ξέρει…

Είδα λοιπόν στο Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα και την περίπτωση του Ιορδάνη, 31 ετών, που άφησε την Ελλάδα και μια δουλειά των 680 ευρώ και μετανάστευσε τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Τον Νοέμβριο βρήκε μια δουλειά στην οποία αυτή τη στιγμή αμείβεται με περίπου 1.900 ευρώ μηνιαίως. Μέχρι πριν λίγο καιρό ξόδευε κάθε μήνα περίπου 400 ευρώ για ενοίκιο, 200 ευρώ για διατροφή και άλλα έξοδα και άλλα 400 ευρώ για αποπληρωμή ελληνικών δανείων, μένοντας με περίπου 600 ευρώ στο τέλος του μήνα – τη στιγμή που άλλοι συνομήλικοί του εργαζόμενοι στην Ελλάδα τόσα μπορεί να παίρνουν για όλο το μήνα. Πλέον, τα δάνεια αποπληρώθηκαν και ο Ιορδάνης σκέφτεται να αγοράσει και σπίτι στην Ολλανδία.

Όσο για μένα; Ήδη προσπαθώ να βρω τρόπους να επιστρέψω στην Αγγλία, πράγμα που ίσως και να μην το θέλω αλλά να μην είναι και τόσο εύκολο. Βλέποντας πλέον και την περίπτωση του Ιορδάνη, λέω να κοιτάξω και προς… Ολλανδία μεριά.

Άλλος για Ολλανδία;