Ζούμε ημέρες εθνικής υπερηφάνειας, με το θρίαμβο της Καλομοίρας στη Eurovision. Μαθαίνουμε γι’ αυτόν με πάσα λεπτομέρεια – άλλωστε «ενημερωνόμασταν» από πριν, για εβδομάδες ολόκληρες πάνω σ’ αυτό το, απ’ ό, τι φαίνεται, πολύ σημαντικό για κάποιους πολιτιστικό δρώμενο – από την κρατική και βεβαίως την ιδιωτική τηλεόραση, τις εφημερίδες και το internet. H είδηση της 3ης θέσης της Καλομοίρας φιγουράρει αυτή τη στιγμή πρώτη στα «Πολιτιστικά» της διαδικτυακής έκδοσης της Καθημερινής, του Έθνους και άλλων εφημερίδων αλλά απασχολεί εκτενώς και τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, όπως και πάνελ τηλεοπτικών εκπομπών.Όμως δεν είδα καμία σχετική αναφορά στις τηλεοράσεις και μόνο με αναζήτηση ανακάλυψα, στα «ψιλά» των εφημερίδων, μια πολύ μεγαλύτερη είδηση. Για πρώτη φορά στην ιστορία της Ελλάδας, απονεμήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης σε δυο Έλληνες επιστήμονες, τον Χρήστο Ζερεφό και τον Αλκιβιάδη Μπάη (το οποίο μοιράζονται με πολλούς άλλους επιστήμονες, αλλά αυτό δε μειώνει στο παραμικρό νομίζω το μέγεθος της διάκρισης τόσο για τους ίδιους, όσο και για την Ελλάδα). Αναρωτιέμαι λοιπόν, ΓΙΑΤΙ πήραν τόσο μεγαλύτερη προτεραιότητα η Eurovision και η Καλομοίρα έναντι αυτής της πολύ μεγάλης στιγμής για την Ελλάδα, του πρώτου ελληνικού Νόμπελ Ειρήνης;
Αν μπορείτε φανταστείτε, το 1963 όταν ο Γιώργος Σεφέρης έπαιρνε το Νόμπελ Λογοτεχνίας – βέβαια, τότε η Ελλάδα δε συμμετείχε ακόμη στη Eurovision – ή το 1979, όταν ο Οδυσσέας Ελύτης τιμήθηκε με το ίδιο βραβείο, τα μέσα ενημέρωσης της εποχής να μιλούσαν περισσότερο για την όγδοη τότε θέση στη Eurovision της συμπαθέστατης κατά τα άλλα Ελπίδας με το «Σωκράτη εσύ Σούπερσταρ». Προσωπικά δε θυμάμαι – ήμουν άλλωστε μόνο εννέα ετών – πόσες και τι έκτασης στήλες αφιέρωσαν, αντίστοιχα, στη Eurovision και στο Νόμπελ Λογοτεχνίας του Ελύτη οι εφημερίδες εκείνης της εποχής. Θυμάμαι όμως, ότι οι άνθρωποι – οικογενειακοί μας φίλοι, αλλά και πολλοί στη γειτονιά – μιλούσαν για τον Ελύτη και όχι για τον εν λόγω διαγωνισμό τραγουδιού. Και ρωτάω, ΤΙ άλλαξε τόσο πολύ μέσα σε αυτά τα σχεδόν 30 χρόνια και φτάσαμε να μας απασχολεί περισσότερο ένας διαγωνισμός τραγουδιού από το Νόμπελ Ειρήνης; Τι συνέβη στην Ελλάδα; Κάτι πάντως θα άλλαξε, διότι η Ελλάδα αυτή δεν μου θυμίζει σε τίποτα την πατρίδα των παιδικών μου χρόνων.
18 σχόλια:
Επίσης, κάποτε, κανείς προτιμούσε να βλέπει δελτία ειδήσεων και όχι αυτά τα πράμματα που παίζονται σήμερα. Κάποτε το κουτσομπολιό ήταν κάτι που έκαναν στις γειτονιές και όχι στο πανελλήνιο. Κάποτε, έβλεπες τηλεόραση για να διασκεδάσεις και όχι για να ξεχάσεις τα προβλήματά σου, παρακολουθώντας ανθρώπους με χειρότερα προβλήματα...
Ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων...
ναι είναι σημεία των καιρών, και εξηγούνται από το ότι η χώρα δεν έχει καμμία σοβαρή παραγωγή εγχώρια στις επιστήμες, στην τεχνογνωσία, στην παραγωγή νέων πραγμάτων και ιδεών. Όταν περιορίζεις τόσο την ύπαρξη σου στον επιούσιο και κυρίως στο φένεσθαι τη μεγάλη μας αρρώστια τότε το μόνο που υπάρχει είναι να ανακυκλώνεις την Καλομοίρα. Τι Νόμπελ και κουραφέξαλα..εδώ όλα είναι δανεικά, τι έχουμε δημιουργήσει για να το προβάλλουμε?
παρά φατρίες και συμπλεγματικές δομές και ιεραρχίες
rosenred αυτό που πλέον δεν αντέχω άλλο είναι το δούλεμα από τα ΜΜΕ, ότι 'αυτά θέλει ο κόσμος'. Όχι κύριοι, θα τους έλεγα, δε με ενδιαφέρει η Γιουροβίζιον και ξέρω πάααρα πολλούς άλλους που επίσης δεν τους ενδιαφέρει και μάλιστα θα τους ενδιέφερε πολύ περισσότερο το πρώτο ελληνικό Νόμπελ Ειρήνης. Με ρωτήσατε ποτέ εμένα ή οποιονδήποτε άλλον τι με απασχολεί ή τι θέλω να βλέπω στις εφημερίδες και στις τηλεοράσεις προκειμένου να αποφανθείτε αβασάνιστα ότι 'αυτά θέλει ο κόσμος'; Ή μήπως στηρίζεστε στο επιχείρημα ότι αν προβάλετε στο ένα κανάλι θέατρο και στο άλλο τσόντα σε πολυτελές περιτύλιγμα θα προτιμήσουν οι περισσότεροι να γίνουν ηδονοβλεψίες από το να παρακολουθήσουν μια θεατρική παράσταση; Όταν απευθύνεστε στα κατώτερα, ζωώδη ένστικτα των ανθρώπων, ασφαλώς και αυτά θα 'θέλει ο κόσμος' ή μάλλον το κοπάδι από ανθρωπόμορφα αιγοπρόβατα που θέλετε να δημιουργήσετε.
celsius33 αυτό που διαπιστώνω είναι ότι ακόμα κι όταν ΚΑΝΟΥΜΕ πράγματα στις επιστήμες, στις τέχνες ή στη διανόηση αυτά, στις καλύτερες των περιπτώσεων, περνάνε στα 'ψιλά' των εφημερίδων και αναφέρονται λίγο πριν τα αθλητικά των τηλεοπτικών δελτίων ειδήσεων. Με το επιχείρημα που παρέθεσα παραπάνω.
Αποβλακώστε, απαξιώστε, ξεπατώστε, στο τέλος κάτι θα μείνει...
(Για να κυβερνήσουμε εμείς οι φελοί).
Όλα πάνε πρίμα σύμφωνα με το σχέδιο, μεταρρυθμίσεις έχομεν, ΜΠολιτιΖμόν έχομεν, τι γκρινιάζετε πια, αναρωτιέμαι μα τον Ήφαιστον τον κούτσαβλον κερατάν και την Αφροδίτην την τσουλάραν...
Να δω ποτε και πως επιτελους θα αντιδρασουμε...Το ανησυχητικο και το τραγικο συναμα ειναι πως οι ανθρωποι δεν συνειδητοποιουν την αλλοιωση(με την αρνητικη σημασια) που υφιστανται. Το διαπιστωνω και στο φιλικο μου πριβαλλον οπου καποιοι ανθρωποι που δεν μου περνουσε απο το μυαλο οτι θα ειχαν τετοιες ανησυχιες που περιγραφεις Γερασιμε, ηξεραν τα παντα γυρω απο αυτο το θεμα..ΤΡΑΓΙΚΟ. Προσπαθησα να κανω μια νυξη για την επερχομενη εκθεση βιβλιου αλλά ..δεν επιασε!
Τις ίδιες απορίες έχω κι εγώ, τις οποίες παρεπιπτόντως διετύπωσαεδώ
pølsemannen στο λινκ που έδωσες βλέπουμε την κα Nατάσα Ράγιου, βουλευτή Αχαΐας της Nέας Δημοκρατίας και αναπληρώτρια του τομέα "Πολιτισμού" στην επιτροπή μορφωτικών υποθέσεων της Βουλής να μας λέει: "Αφήστε τις μιζέριες και τις κατινιές και στηρίξτε σκληρά Kαλομοίρα και Eλλάδα". Aντί περαιτέρω σχολίου θυμίζω ότι ανέκαθεν οι ελληνικές κυβερνήσεις (ΚΑΙ η τελευταία της ΝΔ δια στόματος του πρώην Υπουργού Πολιτισμού κου Βουλγαράκη) υποστήριζαν ότι ο πολιτισμός είναι η 'βαριά βιομηχανία' της Ελλάδας. Προσωπικά θα έλεγα ότι περισσότερο συνοικιακή βιοτεχνία ασημαντότητας θυμίζει ο νεοελληνικός μιντιακός μας πολιτισμός, όταν προβάλλει τις καλομοίρες και αγνοεί τα Νόμπελ.
elli_auth όντως, αλλοτριωνόμαστε με τρόπο ύπουλο, υπόγειο και ανεπαίσθητο.
phlou...flis μάλλον με την απορία θα μείνουμε.
Η είδηση για την απονομή του Νόμπελ στον Σεφέρη έγινε δεκτή πολύ ψυχρά στην Ελλάδα και απ'όσο θυμάμαι δεν έγινε καν τελετή κατά την άφιξή του στην Αθήνα μετά την τελετή. Αν θυμάμαι καλά αναφέρεται στην ταινία "Ημερολόγιο Καταστρώματος".
yannis μάλλον τις θερμές υποδοχές ανέκαθεν τις επιφυλάσσαμε ως λαός σε διάσημους ποδοσφαιριστές από το εξωτερικό που αποκτιούνταν από ελληνικές ομάδες, ντοπαρισμένους και μη πρωταθλητές του στίβου, τροπαιούχους ομάδες ποδοσφαίρου και μπάσκετ και επιτυχημένες αποστολές στη Γιουροβίζιον.
Μηπως να ανεξαρτητοποιηθουμε? και να ονομασουμε τη χωρα μας "Νεα Ελλαδα":):):) συνειδητοποιω πως συμπλεουμε αρκετοι...τι μας ενωνει με ελληνικα μιντια, τη μουσικη της μεσης ανατολης, την σαδιστικη αγενεια των περισσοτερων, την αναξιοκρατια που διαπερνα ολες τις βαθμιδες, την επιδειξιομανια των κατα τ'αλλα παντελως ασχετων και ζωντων στην αλαζονεια της αγνοιας?
Γράφεις:
Όχι κύριοι, θα τους έλεγα, δε με ενδιαφέρει η Γιουροβίζιον και ξέρω πάααρα πολλούς άλλους που επίσης δεν τους ενδιαφέρει ...
Που είναι όλοι αυτοί οι πολλοί όταν η τηλεθέαση την ώρα της ψηφοφορίας έφτασε το 91,2% και για ένα τουλάχιστον λεπτό την Γιουροβίζιον την είδαν 5.358.527 θεατές!
Είναι γεγονός ότι την πλειονότητα την ενδιαφέρει ένα ελαφρό θέαμα σαν την Γιουροβίζιον ή το ποδόσφαιρο ή το μπασκετ όταν συνδυάζεται με υπεροχή μας σε σχέση με άλλα κράτη.
Όταν βραβεύτηκε ο Σεφέρης και ο Ελύτης η βράβευση τους έγινε πρωτοσέλιδο περισσότερο γιατί ήσαν Έλληνες και όχι γιατί οι περισσότεροι ήξεραν πολλά πράγματα για την ποίηση τους
Γι΄αυτό ένα βραβείο όταν το μοιράζονται 45 δεν έχει την ίδια αίγλη με το βραβείο που το κερδίζει ένα άτομο της πατρίδας σου.
Έίδες πουθενά να επιχαίρει ο κόσμος γιατί ένας καλός πχ ποιητής άλλης χώρας πήρε το Νόμπελ;
identitycafe λες; :-)
αθεόφοβος από τη στιγμή που επί μέρες, εβδομάδες και μήνες όλοι αυτοί οι άνθρωποι βομβαρδίζονται καθημερινά με δελτία ειδήσεων, εκπομπές, σόου και δεν ξέρω τι άλλο γύρω από τη Γιουροβίζιον, όταν έρθει η ώρα για την οποία συστηματικά τους προετοίμαζαν για μήνες τα μέσα ενημέρωσης θα καθίσουν και για ένα λεπτό να δουν. Αν μπουκώσεις οποιονδήποτε άνθρωπο με συνεχείς και υπερβολικές δόσεις από ο, τιδήποτε επί μεγάλο χρονικό διάστημα τον αναγκάζεις να το προσέξει και να ενδιαφερθεί, δε νομίζεις;
Γεράσιμε, αποβλάκωση, λέγεται το φαινόμενο. Το 1979 είχα ακούσει για τον Ελύτη αλλά όχι για τη Eurovision.
"Τι συνέβη στην Ελλάδα; Κάτι πάντως θα άλλαξε"
Συνέβη η μηντιακή εκρηξη Γεράσιμε,τα ΚΛΙΚ και οι κλώνοι του,η ιδιωτική τηλεόραση,η υπερπροσφορά σαχλής και επιφανειακής πληροφορίας που αποθαρρύνει τους πλείστους(πλην των πού επίμονων και μάλλον ¨λοξών" για το μέσο Ελληνα)από οποιαδήποτε αυθεντική σκέψη,οποιαδήποτε ματιά πιο πέρα απ το φαίνεσθαι,καλλιεργεί την ανάγκη να είναι κανείς in,συντονισμένος με το γεγονός που καθε φορά δονεί τις μάζες(γι'αυτο και τοσες άσχετες γκόμενες πανηγύριζαν μετα το EURO 2004).
Εμείς μεγαλώσαμε σ'ενα πολύ πιο διαφορετικό περιβάλλον;2 κανάλια,έστω κι αν προβαλλαν την κυβερνητικη προπαγάνδα,2-3 περιοδικά(Ταχυδρόμος,Ενα,Εικόνες) υπ'ηρχε ενα μινιμουμ σοβαρότητας και άφθονος χώρος για να αναζητήσεις και να οραματιστείς κατι καλύτερο,πιο ποιοτικό.
Το Νόμπελ Ειρήνης απονεμήθηκε στο IPCC (μαζί με τον Αλ Γκορ), στις εργασίες του οποίου συμμετέχουν (ή έχουν συμμετάσχει) χιλιάδες επιστήμονες από όλο τον κόσμο (και τουλάχιστον καμιά δεκαριά Έλληνες). Πουθενά, πλην ελληνικών ΜΜΕ, δεν ξεχώρισαν 45 ή 47 από αυτούς. Θέλει προσοχή στο τι προβάλλουν τα ΜΜΕ και να είμαστε επιφυλακτικοί στο τι μας λένε.
squarelogic δεν θα μπορούσα να διαφωνήσω με το ότι μεγαλώσαμε (οι σημερινοί τριαντάρηδες και οι ακόμα μεγαλύτεροι) σε μια διαφορετική εποχή. Κάποιες φορές μάλιστα νιώθω - δυστυχώς - τυχερός γι' αυτό.
ανώνυμος ασχέτως του τι συνέβη τελικά με το Νόμπελ - με το αν ήταν δυο ή δέκα οι βραβευθέντες Έλληνες επιστήμονες - το ερώτημα της ανάρτησης παραμένει. Αλήθεια, ΠΟΣΕΣ εκπομπές είδες πέρσι στην τηλεόραση ή αναφορές σε περιοδικά και εφημερίδες για τη συμπλήρωση δέκα χρόνων από το θάνατο του μεγαλύτερου Έλληνα διανοητή του 20ου αιώνα - του Κορνήλιου Καστοριάδη; Και πόσες γύρω από τη ζωή ή και το θάνατο διαφόρων ηθοποιών, τηλεπαρουσιαστών, μουσικών και τραγουδιστών; Ή τελευταία πόσες εκπομπές και αναφορές πάνω στο αν ήταν τελικά δυο ή δέκα οι βραβευθέντες με το Νόμπελ Ειρήνης Έλληνες επιστήμονες;
Επειδή ακούστηκαν ορισμένα πρωτάκουστα σχετικά με τον πρόσφατο γάμο ομοφυλοφύλων στην Τήλο και το αν υπάρχει διάταξη νόμου που να το επιτρέπει κλπ, επισημαίνω ότι κανένας δεν έκανε τον κόπο να να ρωτήσει τον κατεξοχήν ειδήμονα της εφαρμογής του κοινοτικού δικαίου στην ελληνική έννομη τάξη και στην υποχρεωτική ερμηνεία των κανόνων του εσωτερικού δικαίου σύμφωνα με το κοινοτικό δίκαιο.
Πρόκειται για τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κύριο Παυλόπουλο, που τυχαίνει να είναι σήμερα και ο κατεξοχήν αρμόδιος υπουργός που θα κληθεί να εκδώσει εγκύκλιο στους δημάρχους και προέδρους κοινοτήτων της χώρας για την εφαρμογή των διατάξεων του πολιτικού γάμου και σύνταξης των ληξιαρχικών πράξεων.
Διαβάστε τι γράφει σε σύγγραμμά του:
«Όταν πρόκειται για την ερμηνεία και την εφαρμογή οποιωνδήποτε άλλων, προγενεστέρων ή μεταγενεστέρων της Κοινοτικής Οδηγίας διατάξεων του εθνικού δικαίου, το ΔΕΚ δέχεται ότι ο εθνικός δικαστής οφείλει να προβαίνει στην ερμηνεία και εφαρμογή του δικαίου αυτού, πάντα μέσα στα πλαίσια του δυνατού, υπό το φως του κειμένου και του σκοπού του κοινοτικού δικαίου, προκειμένου να επιτύχει το στόχο, που καθορίζεται από αυτή, και να συμμορφωθεί έτσι προς τις διατάξεις του άρθρου 189 παρ. 3 της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (Βλ. Απόφαση Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου C-21/04, 4 Ιουλίου 2006, Κωνσταντίνος Adeneler and others ver. Ellinikos Organismos Galaktos. Στη συγκεκριμένη περίπτωση θα πρέπει οι διατάξεις του εσωτερικού δικαίου και συγκεκριμένα οι διατάξεις περί γάμου να ερμηνευτούν «υπό το φως του κειμένου και του σκοπού των αντίστοιχων διατάξεων του κοινοτικού δικαίου (ισότητα ανδρών και γυναικών, οιουδήποτε γενετήσιου προσανατολισμού ως προς τα δικαιώματα τέλεσης γάμου κλπ).
Τέλος ο εθνικός δικαστής στην προσπάθεια του να εναρμονίσει, π.χ. με τις μεθόδους που ήδη εκτέθηκαν, το εθνικό δίκαιο με το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο, δεν έχει «διέξοδο διαφυγής». Λόγω της αρχής της υπεροχής του κοινοτικού δικαίου υποχρεούται να μην εφαρμόσει τη διάταξη του εθνικού δικαίου, η οποία αντιτίθεται τόσο στο πρωτογενές, όσο και στο παράγωγο κοινοτικό δίκαιο. Η υποχρέωση αυτή εμφανίζεται ακόμη περισσότερο έντονη και επιτακτική, όπως είναι ευνόητο, στην περίπτωση κατά την οποία έχει ήδη προηγηθεί απόφαση του ΔΕΚ, η οποία και έχει κρίνει, με δύναμη δεδικασμένου κατά τις κείμενες κοινοτικές διατάξεις, την αντίθεση μιας διάταξης του εθνικού δικαίου προς το ευρωπαϊκό κοινοτικό δίκαιο (Βλ. Πρ. Παυλόπουλου εγγυήσεις του δικαιώματος δικαστικής προστασίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοτικό Δίκαιο, σελ. 83-84, Εκδόσεις Σάκκουλα, 1993).»
Αν υπάρχουν όλα αυτά γραμμένα, χρειάζεται να ψάχνουμε στο λεξικό του Μπαμπινιώτη και να ρωτάμε τους παπάδες;
Τέλος επειδή συνήθως υποβάλλεται στους νεόνυμφους η ερώτηση «και τώρα τι θα κάνετε, θα πάτε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο;», θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι:
α. Το δικαστήριο που θα επιληφθεί (της αίτησης ακυρώσεως αυτού που δεν θα του εξασφαλιστεί το δικαίωμα εγγραφής σε μερίδα Δημοτολογίου ή σε Ληξιαρχείο ή θα του παρουσιαστεί οποιοδήποτε εμπόδιο) είναι το Συμβούλιο της Επικρατείας.
β. Το Συμβούλιο της Επικρατείας θεωρείται «ανώτατο δικαστήριο» σύμφωνα με το άρθρο 234 της «Συνθήκης για την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, όπως ισχύει σήμερα» (έτσι λέγεται σωστά).
γ. Σύμφωνα με το ανωτέρω άρθρο 234 το Συμβούλιο Επικρατείας, όταν τίθεται θέμα ερμηνείας κοινοτικού δικαίου, «υποχρεούται» (και όχι απλά δικαιούται) να κάνει προδικαστική παραπομπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για να ληφθεί απόφαση ως προς το προδικαστικό αυτό θέμα (π.χ. τι ορίζει το κοινοτικό δίκαιο για τα δικαιώματα δύο ομοφύλων να τελέσουν γάμο. Σημείωση: Δεν υπάρχει απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που να δέχεται ευθέως τέτοιο γάμο, αλλά και δεν υπάρχει απόφαση που να λέει ότι δεν τον δέχεται. Υπάρχει όμως σωρεία αποφάσεων που δείχνουν έμμεσα ότι δέχεται κάτι τέτοιο. Το πρόκριμμα του γάμου της Τήλου θα αποτελέσει landmark γιατί δεν θα μπορέσει να ξεφύγει πλέον και θα λάβει απόφαση επ’ αυτού).
δ. Η προδικαστική απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου θα είναι υποχρεωτική για το ελληνικό δικαστήριο (σύμφωνα με το προμνησθέν άρθρο 234) και επομένως δεν θα έχει σημασία αν έστω και όλοι οι Έλληνες δικαστές είναι εκ πεποιθήσεως κατά τέτοιου γάμου.
Δημοσίευση σχολίου