Εντύπωση μου έχει κάνει τελευταία, ιδίως με το δεδομένο της υποτιθέμενης κρίσης και λιτότητας που έρχεται, η ευρεία διάδοση του πανάκριβου αυτού τηλεφώνου στην Ελλάδα. Συνάδελφοι στη δουλειά, γνωστοί, άνθρωποι διάφοροι με τους οποίους έρχομαι καθημερινά σε επαφή, κάποια στιγμή, εκεί που μιλάμε, θα βγάλουν από μια τσάντα ή τσέπη, σε λαστιχένιο προστατευτικό περίβλημα για να προστατεύσουν την περιουσία τους από ατυχείς πτώσεις και τυχόν τραυματισμούς, ένα iPhone. Παιδιά πολύ μικρής ηλικίας αλλά και μεγαλύτεροι, εργαζόμενοι και μη, όλοι με το iPhone τους. Και όλοι μα όλοι στη σχετική ερώτηση απαντάνε ότι τους χρειάζεται το τηλέφωνο αυτό για τη δουλειά τους, τη διασκέδασή τους ή δεν ξέρω τι άλλο. Μιλάμε για μια συσκευή με μεγάλο κόστος όχι μόνο αγοράς αλλά και συντήρησης, δηλαδή με διόλου ευκαταφρόνητα πάγια έξοδα να επιβαρύνουν τον κάτοχό της. Και η οποία, κατά την ταπεινή μου άποψη, χρησιμεύει μόνο σε κάποιον ο οποίος εργάζεται αυστηρά στο χώρο των Η/Υ, χρειάζεται να μπορεί ανά πάσα στιγμή να έχει πρόσβαση στο internet και εν γένει εξαρτάται από αυτό η δουλειά του. Αυτό δεν νομίζω ότι ισχύει για όλους τους γνωστούς μου που κυκλοφορούν με ένα iPhone ανά χείρας. Όχι μόνο δεν ισχύει, αλλά προκαλεί και απορία η αγορά ενός τόσο ακριβού gadget – γιατί για gadget πρόκειται και όχι για ‘εργαλείο’ όπως το παρουσιάζουν οι κάτοχοί του – σε μια τέτοια περίοδο κρίσης. Με το ελληνικό κράτος να παλεύει να σωθεί από την πτώχευση, με το ΔΝΤ και την ΕΕ να περιμένουν τη λήψη σκληρών μέτρων για να το βοηθήσουν να αποφύγει το μοιραίο, το να βλέπει κανείς τους γνωστούς του να έχουν αγοράσει και να κουβαλάνε ως είδος πρώτης ανάγκης το iPhone δίνει νέο νόημα στη φράση των ημερών: ‘να ζούμε σύμφωνα με τις δυνατότητές μας’. Το να ζούμε σύμφωνα με τις δυνατότητές μας απαιτεί την ανάκτηση ενός μέτρου στο πώς ζούμε, ενός μέτρου που με την επέλαση του lifestyle ως ντιρεκτίβας, ως νόρμας που καθορίζει τον τρόπο ζωής μας, έχει από καιρό χαθεί. Για να ξαναβρεθεί αυτό το χαμένο μέτρο απαιτείται η ριζική αναθεώρηση των αναγκών μας. Και η συνειδητοποίηση ότι το iPhone ΔΕΝ αποτελεί βασική μας ανάγκη. Αλλά μόνο ένα ακόμη gadget στον ωκεανό gadgets με τα οποία βομβαρδιζόμαστε επί καθημερινής βάσεως από διαφημίσεις, εταιρείες κινητής τηλεφωνίας και άλλους καλοθελητές.
5 σχόλια:
Μα Γεράσιμε τέτοιο κινητό έχει και η Αλέκα. Άρα είναι το "τηλε΄φωνο του λαού".
http://blog.tech-spot.gr/2008/05/31/561/
Ε, τότε αλλάζει το πράγμα! (Προς το χειρότερο...)
Και δεν είναι μόνο το iphone, αλλά όλα τα πανάκριβα τηλέφωνα που κυκλοφορούνε (και που πολλές φορές οι κάτοχοί τους δεν ξέρουν να χρησιμοποιούν).
Το ίδιο συμβαίνει και σε άλλους τομείς, π.χ. αυτοκίνητα: έχω γνωρίσει άνθρωπο που δεν είχε λεφτά για καφέ, αλλά κυκλοφορούσε με τη Mercedes. Καλός φίλος πρόσφατα έδωσε όλες τις οικονομίες του για να πάρει ένα ακριβό αυτοκίνητο, που δεν του χρειαζόταν. Ευτυχώς τουλάχιστον είχε τη νοημοσύνη να μην πάρει δάνειο.
Άλλος γνωστός δίνει το μεγαλύτερο κομμάτι του μισθού του σε νοίκι στο Κολωνάκι, για να πουλάει μούρη προφανώς.
Δυστυχώς δεν έχουμε μάθει να ζούμε σύμφωνα με τις δυνατότητές μας. Δε μου κάνει όμως εντύπωση αυτό. Μόνο όσοι χρειάστηκε να μείνουν νωρίς μόνοι τους, χωρίς χρηματική βοήθεια το μάθανε αυτό. Και ως γνωστόν ο νεοέλληνας μένει μέχρι τα 30+ (να μην πω παραπάνω) με το μπαμπά και τη μαμά.
Η εναλλακτική εξήγηση-αν υποθέσουμε οτι τελευταία έχουν αυξηθεί πολύ τα ποσοστά κατοχής του-είναι να προλάβει κανείς να φάει ο ίδιος τα λεφτά του πριν του τα φάει η χρεωκοπία...Για σκεφθείτε το...
ΥΓ.(μη κάτοχος iphone)
Πάντως είναι gadgetάκι με πολύ εθιστικές ιδιότητες,όπως συνήθως τα προιόντα που φέρουν την σφραγίδα του καταπληκτικού κ.Jobs.
Οδυσσέα θυμήθηκα κι εγώ κάποιους γνωστούς που παρότι δεν είναι πλούσιοι φοράνε πανάκριβα ρολόγια (κάποιοι και Rolex)... όταν ο άνθρωπος στερείται βαθύτερων ενδιαφερόντων, τον ενδιαφέρει περισσότερο το πώς φαίνεται παρά το ποιος είναι...
squarelogic προσωπικά από τα γκατζετάκια προτιμώ τα βιβλία... την τελευταία φορά που ταξίδεψα με το τρένο πριν λίγες μέρες (πέντε ώρες από Θεσσαλονίκη για Αθήνα την Κυριακή που μας πέρασε) προτίμησα να βυθιστώ σε ένα... εθιστικό βιβλίο (τη 'Λέσχη' του Στρατή Τσίρκα) την ώρα που οι υπόλοιποι χαζολογούσαν με τα κινητά τους. Ζήτημα επιλογής.
Δημοσίευση σχολίου