Μια show business που απευθύνεται στα πιο ζωώδη μας ένστικτα, που θέλει το κοινό της να αποτελείται από κοπάδια άβουλων ζωντανών, εθισμένων σε χαμηλού επιπέδου θεάματα: σκυλοπόπ γλεντάκια από το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα, κουτσομπολιό, σοφτ πορνό όλες τις ώρες της ημέρας. Μια τηλεόραση ολοκληρωτική, που σου βρίσκει δουλειά (συνήθως μοντέλου, τραγουδίστριας ή τραγουδιστή), σε παντρεύει, σου πληρώνει τα χρέη, σου φτιάχνει το σπίτι, σου μαγειρεύει, σου δείχνει πώς να διασκεδάσεις, κάνοντάς σε μέρος μιας μεγάλης παρέας που όλη μέρα κουβεντιάζει ασημαντότητες, χορεύοντας και τραγουδώντας στο ρυθμό ελαφρολαϊκών σκουπιδοτράγουδων. Μια τηλεόραση που σκεπάζει με τις τεράστιες, προστατευτικές της φτερούγες κάθε πτυχή της ζωής των τηλεθεατών της. Και διαθέτει έναν στρατό ‘αστεριών’ που δεν διαθέτουν τίποτα άξιο λόγου – πρόκειται για ανθρώπους αμόρφωτους ως επί το πλείστον, ακαλλιέργητους, αβαθείς – πέραν του ότι εμφανίζονται σε αυτή. Στα πάνελ των πρωινών εκπομπών της Μεγάλης Παρασκευής, οι κυρίες εμφανίστηκαν με μαύρα σούπερ μίνι. Αφού τέτοια μέρα δε μπορούμε να δείξουμε και στήθος και μπούτι, ας δείξουμε λίγο έξτρα μπούτι, ντυμένο – ή ορθότερα γδυμένο – στα μαύρα. Οι κύριοι, με βαρύγδουπο, σοφιστικέ ύφος ερμήνευαν, ανέλυαν, εξέταζαν, σχολίαζαν τα ασήμαντα που γίνονται σημαντικά, έψαχναν να βρουν γιατί ο τάδε ‘επώνυμος’ δάγκωσε το αυτί του δείνα ‘επώνυμου’, αν χωρίζει το ένα ή το άλλο ‘επώνυμο’ ζεύγος και ούτω καθ’εξής. Και όλη αυτή η παρέα διαρκώς μεγαλώνει, οι παρεούλες των επαγγελματιών ασημαντολόγων εξαπλώνονται από κανάλι σε κανάλι, από εκπομπή σε εκπομπή, καταπίνοντας στο πέρασμά τους την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, αρχές και αξίες που δεν άντεξαν στο πέρασμα της τιποτολογίας. There is no business like show business, λένε οι Αμερικανοί, οι εφευρέτες της. Και όμως, υπάρχει κάτι που μοιάζει με τη βιομηχανία της διασκέδασης, με τη showbiz: η νεοελληνική συνοικιακή βιοτεχνία της διασκέδασης, που μιμείται σχολαστικά τα αμερικανικά σόου παράγοντας πιστά αντίγραφα - κατασκευάσματα κακόγουστα, φτηνά, άψυχα, όπως κάθε προϊόν ‘μαϊμού ’ - προς μαζική κατανάλωση. Διαμορφώνοντας μια ολόδική μας, ελληνικότατη ζώου μπιζ.
7 σχόλια:
Για άλλη μια φορά σύντομος, περιεκτικός και "στον στόχο"! Καλή σου μέρα, Γεράσιμε, και Χρόνια Πολλά!
SeaGulL o στόχος δεν ήταν και τόσο δύσκολος... τον έχουμε καθημερινά μπροστά μας! Απλώς αυτές τις μέρες έτυχε να κάτσω σπίτι κάποια πρωινά και να ρίξω μια ματιά στις πρωινές και μεσημεριανές εκπομπές της τηλεόρασης, οι οποίες δε μου φάνηκαν να απευθύνονται σε νοήμονες ανθρώπους...
Χρόνια πολλά καταρχήν! Ελπίζω να πέρασες καλά το τετραήμερο. Τηλεόραση βλέπω περίπου μισή ώρα τη μέρα κι αν...Ακόμη και τις λίγες σοβαρές εκπομπές που έχουν απομείνει προτιμώ να τις παρακολουθήσω στην ιστοσελίδα του καναλιού τους. Κατά τ'άλλα δράμα, γνωστά αυτά εδώ και καιρό. Να σου πω, όμως, τι με τσαντίζει περισσότερο; Ελέω έλλειψης ρευστότητας των καναλαρχών, όλος αυτός ο συφερτός έχει μεταφερθεί στο ραδιόφωνο και αρκετοί αξιόλογοι παραγωγοί έχουν χάσει τη δουελιά τους και οι ακροατές την καλή ραδιοφωνική συντροφιά. Γεμίσανε τα fm Μπουμπούκες και τα αυτιά μας κάρβουνο..
Υπέροχο κείμενο. Βλέποντας τηλεόραση από το πρωί μέχρι και το βράδυ, μπορείς άνετα να συνειδητοποιήσεις ότι οι άνθρωποι στο γυαλί νομίζουν ότι δεν υπάρχει ζωή πέρα απ' αυτούς. Νομίζουν ότι είναι το κέντρο του σύμπαντος. Το μεγαλύτερο φταίξιμο το έχουμε όμως εμείς που τους αφήνουμε να υπάρχουν. Όπως έλεγε και ο μάγος Μέρλιν "Οι μάγισσες παύουν να υπάρχουν όταν δεν πιστεύουμε πια σε αυτές"...
BlondeElena από ραδιόφωνο ακούω μόνο 2ο και 3ο πρόγραμμα που, ιδίως στις 'καλές' τους ώρες, ακούγονται ακόμα ευχάριστα. Και το προτιμώ από την τηλεόραση γιατί στο ραδιόφωνο τουλάχιστον οι παραγωγοί προσπαθούν να προσφέρουν κάτι αξιόλογο (γνωρίζοντας ενδεχομένως και τη μειονεκτική τους θέση εν συγκρίσει με την τηλεόραση). Ενώ οι της (σαβουρο)τηλεόρασης δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσουν... ξέρουν ότι έχουν τους εθισμένους στα τηλεσκουπίδια τηλεθεατές στο τσεπάκι τους.
Ξένη νομίζω ότι οι πανελίστες και λοιποί της τηλεόρασης ντοπάρονται - προκειμένου να μπορέσουν να αποδόσουν στα καθήκοντά τους ως ασημαντολόγοι- πιστεύοντας, πείθοντας τους εαυτούς τους ότι πράγματι βρίσκονται στο κέντρο του σύμπαντος: ότι όλοι ασχολούμαστε με τους 'επώνυμους' και το τι κάνουν, ότι θα μείνουμε με το στόμα ανοιχτό με τα σόου-μαϊμούδες που αντιγράφουν με καταθλιπτική ακρίβεια τα αμερικανικά, ότι θα τρέξουμε μαζικά στα περίπτερα για το νέο dvd της Τζούλιας ή της Πετρούλας μόλις μας δώσουν το σύνθημα...
Δυστυχώς Γεράσιμε η ζήτηση μάλλον προκαλεί αυτή την προσφορά ανοησίας.
Δημοσίευση σχολίου