Ψάχνω
ξεφυλλίζοντας τις εφημερίδες να βρω τι σχέση μπορεί να έχουν τα εργασιακά μας με το Ισραήλ. Πώς μπορεί να συνδυαστούν στο ίδιο συλλαλητήριο η - εν πολλοίς δικαιολογημένη - καταδίκη της επίθεσης των Ισραηλινών κομάντος στα από διάφορες χώρες πλοία που μετέφεραν εφόδια για τους αποκλεισμένους της Γάζας με τα εργασιακά της Ελλάδας. Και άκρη δεν μπορώ να βρω. Αλλά, ο καλός ο μύλος, όλα τα αλέθει. Και η αφορμή που δόθηκε στο πιάτο από το Ισραήλ μπορεί μια χαρά να συνδυαστεί με τους υπόλοιπους δυο της μισητής τριάδας - ΗΠΑ και ΕΕ - για ένα πρώτης τάξεως πολυσυλλαλητήριο (πώς λέμε πολυκατάστημα;). Στη χώρα αυτή είμαστε οι πρώτοι που θα καταδικάζουμε βαναυσότητες εναντίον των Παλαιστινίων ή άλλων ταλαίπωρων, οι πρώτοι που θα στήνουμε λαϊκά δικαστήρια εναντίον της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής - όπως στον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας -, οι πρώτοι που θα εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στους απανταχού της γης βασανισμένους, αδικημένους, κατατρεγμένους. Και αυτό διότι όπως φαίνεται έχουμε λύσει όλα μας τα χρονίζοντα προβλήματα ως χώρας, ως κοινωνίας και αφού δε μας μένει τίποτα άλλο μπορούμε αμέριμνα να παίζουμε τους ‘καλούς’ του πλανήτη ενάντια στους πάσης φύσεως κακούς. Όλοι λοιπόν στις συγκεντρώσεις εναντίον του Ισραήλ: ίσως έτσι ξεχάσουμε ακόμη περισσότερο τους αποκλεισμένους όχι της Γάζας αλλά της Ελλάδας…
3 σχόλια:
Πολύ εύστοχες οι παρατηρήσεις σου. Εμείς μοιράζουμε συμπόνοια και ανέξοδη δικαιοσύνη παντού απλόχερα. Μόνον τα δικά μας προβλήματα δεν είμαστε ικανοί να λύσουμε, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι το Μεσανατολικό το παίζουμε στα δάκτυλά μας. "Άλλους έσωσας, εαυτόν ου δύνασαι σώσαι"...
Σχολιάζοντας το σχόλιο του Univers, με το να "μοιράζουμε συμπόνοια και ανέξοδη δικαιοσύνη...", όπως λέει, ούτε λύσαμε το πρόβλημα του άλλου ούτε τον σώσαμε. Αν ήταν να λύνουμε και να σώζουμε τους άλλους με το να μοιράζουμε συμπόνοια και δικαιοσύνη, τότε θα λύναμε όλα τα προβλήματα του κόσμου, τόσο τα δικά μας όσο και τα των άλλων. Δηλαδή το ένα δεν ακολουθά από το άλλο, επομένως αυτή η επιχειρηματολογία είναι "non sequitur" (ανακολουθία).
Επίσης, το να εκφράσουμε την συμπόνοιά μας και να ζητήσουμε δικαιοσύνη για άλλο πρόσωπο ή άλλη χώρα δεν μας ζημιώνει ουσιωδώς αυτό καθ'εαυτό ούτε βλάπτει τα δικά μας συμφέροντα. Από εκεί όμως μέχρι το να λύσουμε οποιοδήποτε πρόβλημα ή να σώσουμε οποιουσδήποτε είναι εντελώς άλλο θέμα.
Univers εγκλωβισμένος χθες το απόγευμα σε ένα ταξί στην πηγμένη Πειραιώς λόγω κλειστού κέντρου - 'έκλεισε γιατί έχουν το Ισραήλ' με ενημέρωσε ο οδηγός - και βλέποντας την αθλιότητα γύρω μου όπου κι αν κοιτούσα - 'χαβαλετζήδες' αστυνομικοί να 'την πέφτουν' με κλομπς σε τοξικομανείς επί της Πειραιώς, εκνευρισμένοι οδηγοί να προσπερνάνε όλη την κοινωνία από δεξιά κρατώντας στο ένα χέρι κινητό και στο άλλο τσιγάρο, μπουζουκομέγαρα το ένα μετά το άλλο να περιμένουν την πιστή τους νυχτερινή πελατεία και πόσα άλλα -, σκέφτηκα πόσο λάθος έχουμε πάρει τη ζωή μας εδώ στο Ελλάντα. Και πόσο άστοχα ευαισθητοποιούμαστε: μόνο για εκτός συνόρων προβλήματα...
Chris, είπες: 'το να εκφράσουμε την συμπόνοιά μας και να ζητήσουμε δικαιοσύνη για άλλο πρόσωπο ή άλλη χώρα δεν μας ζημιώνει ουσιωδώς αυτό καθ'εαυτό ούτε βλάπτει τα δικά μας συμφέροντα.' Νομίζω ότι μας ζημιώνει πολύ ουσιωδώς, εδώ και χρόνια, αυτή η επιλεκτική και υπερβολική (ναι, υπερβολική από τη στιγμή που φτάνουμε στο σημείο όπως λέω στο προηγούμενο σχόλιο να ταλαιπωρούμε άλλους πολίτες με τις πορείες μας) ευαισθητοποίηση για κάθε λογής κατατρεγμένο όταν έχουμε μπροστά στα μάτια μας χίλια δυο που (θα έπρεπε) να μας προβληματίζουν και επιλέγουμε να μην τα βλέπουμε....
Δημοσίευση σχολίου