Ο Ιντιάνα Τζόουνς και το μυστήριο των άφωνων μαζών

Πριν μερικές δεκαετίες ο εικονιζόμενος Γάλλος διανοητής Jean Baudrillard, θέλοντας να δώσει το στίγμα της σύγχρονης πολιτικής και κοινωνικής πραγματικότητας, ιδίως όσον αφορά στις συμπεριφορές και νοοτροπίες των πολλών, έδωσε μια πολύ γλαφυρή περιγραφή των σημερινών βουβών μαζών, που δείχνουν βαθιά αδιαφορία και απάθεια απέναντι στο οποιοδήποτε ερέθισμα, ιδίως πολιτικό. Έφτασε να υποστηρίξει ότι υπό τη βαριά σκιά αυτών των άβουλων, απρόσωπων, ανέκφραστων μαζών, επήλθε ο θάνατος της πολιτικής ως δυνατότητας. Και τόνισε πόσο υπονομευτικές για την ποιότητα της δημοκρατίας και τη δυνατότητα κοινωνικοπολιτικών αλλαγών είναι αυτές οι σιωπηρές μάζες, που αδιαφορούν επιδεικτικά για την πολιτική, αδυνατούν να αρθρώσουν συλλογικές απόψεις και επιμένουν, με την εκκωφαντική τους σιωπή, να δηλώνουν απλώς ‘παρών’. Όλα αυτά βεβαίως προκαλούν προβληματισμό. Και οι ανησυχητικές επισημάνσεις του Baudrillard φαίνονται να άγγιξαν μια από τις μεγάλες ‘δικές μας’ πολιτικές προσωπικότητες, τη Ντόρα Μπακογιάννη, που με το νέο κόμμα που ετοιμάζει φιλοδοξεί να σπάσει αυτό το φοβερό τείχος σιωπής και απομόνωσης. H κυρία Μπακογιάννη δείχνει αποφασισμένη. Δηλώνει ότι «αυτό το οποίο πρέπει να ψάξουμε είναι τους ανθρώπους που δεν έχουν εκφραστεί μέχρι τώρα. Αυτό που ονομάζεται "η σιωπηλή, η σκεπτόμενη πλειοψηφία"» και σημειώνει ότι έχει ήδη ανακαλύψει αρκετούς από αυτούς. Η ριψοκίνδυνη πολιτικός φαίνεται ότι τόλμησε να εισέλθει στην απάτητη, σκοτεινή ζούγκλα των σιωπηρών πλειοψηφιών και να ανακαλύψει μερικούς δυνάμει ψηφοφόρους της που κρύβονταν μέσα στις μάζες, αποφεύγοντας τη μεγάλη κυρία της ελληνικής πολιτικής. Δε μένει παρά να ανακαλύψει και πολλούς ακόμη, μετατρέποντάς τους από απογοητευμένους, κυνικούς μηδενιστές σε ένθερμους υποστηρικτές του νέου της κόμματος. Έτσι, το θρίλερ των σκοτεινών μαζών που με τη στάση τους εκμηδένισαν την πολιτική ως δυνατότητα και πιθανότητα, μπορεί να μετατραπεί σε μια αλά Ιντιάνα Τζόουνς περιπέτεια, με την πρωταγωνίστρια να φέρνει στο φως διαρκώς περισσότερους βουβούς ψηφοφόρους, οι οποίοι, με το που την αντικρίζουν, βρίσκουν τη φωνή τους. Δε νομίζω να φανταζόταν ποτέ ο Baudrillard ότι ο σύγχρονος πολιτικοκοινωνικός εφιάλτης των απαθών μαζών θα έπαιρνε ένα τέτοιο τέλος, με την έλευση ενός τολμηρού, θηλυκού Ιντιάνα Τζόουνς της πολιτικής. Αλλά καμιά φορά η κινηματογραφική φαντασία δίνει αναπάντεχο τέλος ακόμα και στους χειρότερους εφιάλτες…