Όταν δε σε λένε Στέλιο Μάινα

Η είδηση της ημέρας: η επίθεση από μετανάστες στον γνωστό ηθοποιό Στέλιο Μάινα. Η είδηση ΔΕΝ είναι η επίθεση, αλλά το ότι έγινε στον Στέλιο Μάινα. Ο οποίος, παρότι γνωστός στο πανελλήνιο από επιτυχημένα τηλεοπτικά σίριαλ με αποκορύφωμα το ‘Νησί’, την ‘ποιοτική’ υπερπαραγωγή, αντί να ‘εξαργυρώσει’ την επιτυχία του μετακινούμενος σε κάποιο σικ προάστιο επιμένει, ‘ηρωικά’, να ζει στο κέντρο της Αθήνας. Κάνει δηλαδή ό, τι κάνουν και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που, όμως, σε αντίθεση με τον ηθοποιό δεν αποτελούν σημαίνουσες ψηφίδες του νεοελληνικού τηλεπολιτισμού, δεν είναι ‘επώνυμοι’. Εργάζομαι και ο ίδιος εδώ και καιρό κοντά στην πλατεία Βικτωρίας που έγινε η επίθεση και έχω συναδέλφους που όχι μόνο εργάζονται αλλά και κατοικούν στα πέριξ της πλατείας τετράγωνα. Πριν λίγο καιρό μια εξ αυτών, μια κυρία που καθαρίζει τα γραφεία, την ώρα που έπιανε δουλειά έπεσε θύμα επίθεσης: της έκλεψαν τα λίγα της χρήματα και κάποια δύσκολα στην αντικατάστασή τους χαρτιά που την ταλαιπώρησαν καιρό. Αλλά επειδή δεν αποτελεί ηρωίδα τύπου Στέλιου Μάινα, κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί της. Ως ‘ανώνυμη’, απλώς υπέστη τις συνέπειες του να εργάζεται σε μια υποβαθμισμένη περιοχή, όπως τις υφιστάμεθα και όλοι οι υπόλοιποι που δεν έχουμε βγει στην τηλεόραση – και, ως εκ τούτου, τίποτα το ηρωικό δεν έχει η ύπαρξή μας στο ιστορικό κέντρο. Με όλα αυτά θυμήθηκα ένα βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ που πριν αρκετά χρόνια μου είχε αρέσει: λεγόταν Κρατήστε σφιχτά το μικροαστισμό σας. Θα το πρότεινα σε όλους όσους σοκάρονται ή ταράζονται από τα όσα συμβαίνουν στους τηλεοπτικούς ήρωές τους όταν τους επισκέπτεται η πραγματική ζωή την ώρα που βγάζουν βόλτα το σκύλο τους.