Παρ’ όλα αυτά

Αυτό που με απασχολεί περισσότερο με όλα όσα βιώνουμε τον τελευταίο χρόνο, από πέρσι την άνοιξη που ξεκίνησαν οι μαζικές απεργίες και το ατελείωτο κομπολόι που λέγεται κρίση, είναι ότι τα βασικά υλικά της συνταγής στην οποία βασίζεται η ελληνική πραγματικότητα και της δίνουν τη ‘νοστιμιά’ της δεν έχουν αλλάξει στο παραμικρό. Συμπεριφορές, νοοτροπίες, κοσμοθεωρίες, στερεότυπα παραμένουν ίδια κι απαράλλαχτα σε κάθε τους έκφανση. Η ‘Αριστερά’ με τα γνωστά της ανακυκλωμένα συνθήματα αντί για φρέσκες, ολοκληρωμένες προτάσεις ή σκέψεις, τα μεγάλα κόμματα να αλληλοκατηγορούνται στο γνωστό τους εδώ και 35 χρόνια συζυγικό καβγαδάκι της συγκατοίκησης στην εξουσία, οι μεγαλοσυνδικαλιστές κάθε προέλευσης με τα δικά τους, οι τηλεπαραθυριστές μια απ’ τα ίδια. Και όλοι, μα όλοι οι προαναφερθέντες με μόνιμη επωδό και καραμέλα, όταν τους πνίγει το όποιο δίκιο, το ‘λαό’ - βλέπετε στην Ελλάδα δεν έγινε ποτέ Γαλλική Επανάσταση και ‘ο λαός’ εξακολουθεί να κρατά τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη ρητορική όλων των επίδοξων πατεράδων ή κηδεμόνων του.

Αυτό που με ανησυχεί είναι ότι παρ’ όλα όσα βλέπουμε να κακοφορμίζουν, παρ όλη τη συσσωρευμένη σαπίλα που νιώθουμε να μας έχει φτάσει όπου μας έφτασε, όλα αυτά περνάνε παράλληλα, σαν ένα παράλληλο σύμπαν, αφήνοντας άθικτο το σύμπαν μας. Κατά βάθος παραμένουμε ίδιοι και χειρότεροι. Χειρότεροι, γιατί όσο χειροτερεύουν τα πράγματα, όσο μας έρχονται κατάμουτρα με ιλιγγιώδη ταχύτητα αλήθειες που δύσκολα θα αποφύγουμε τη μετωπική σύγκρουση μαζί τους, τόσο κατασκευάζουμε ενόχους, ‘κακούς’, που μας κάνουν να νιώθουμε καλύτερα, να νιώθουμε θύματα. Ενόχους και ‘κακούς’ τόσο εντός Ελλάδας - αυτοί που ‘τα φάγανε’ - όσο και εκτός συνόρων: οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης, ο νούμερο ένα υπονομευτής της Ελλάδας που λέγεται ΗΠΑ, οι κακοί Γερμανοί, το σατανικό ΔΝΤ, η δολοπλόκα ΕΕ και άλλοι ορκισμένοι εχθροί μας που ζηλεύουν τη γενέτειρα του δυτικού πολιτισμού Ελλάδα και έχουν βαλθεί να την καταστρέψουν. Για όλους αυτούς τους λόγους, αν και όταν αλλάξουν κάποια πράγματα θα αλλάξουν παρ’ όλα αυτά. Παρά τις θεωρίες συνωμοσίας μας, παρά τη βολική θυματοποίησή μας, παρά τα σύνδρομα αφανισμού μας από κακούς τρίτους, παρά τις ‘αριστερές’ μας και όχι μόνο αγκυλώσεις, παρά την άρνησή μας να πειράξουμε έστω και στο παραμικρό τα στεγανά μας. Παρ’ όλα αυτά, κάποια πράγματα θα αναγκαστούν να αλλάξουν.