Τηλεθεατές

Εντύπωση μου έκανε το παραπάνω βιντεάκι με τον κύριο με τη ντουντούκα που προσπαθεί να αφυπνίσει τους περαστικούς στο κέντρο της Αθήνας. Εντύπωση δεν μου έκανε το ότι παρότι λέει αλήθειες που θα ’πρεπε να συγκινήσουν κανείς δεν του δίνει σημασία παρά τον αντιμετωπίζουν ως ‘γραφικό’, σαν τον οποιονδήποτε που θα είχε βγει με μια ντουντούκα για να πει ό, τι του κατέβει. Αυτό για μένα στην περίπτωση του κυρίου αυτού, αν και σημαντικό, δεν είναι το μείζον. Το μείζον είναι ότι ακόμα κι αυτό, έναν άνθρωπο που δεν άντεξε και βγήκε να κάνει κάτι τέτοιο, τον κάναμε τηλεθέαμα. Μπορεί να μην βρέθηκε κάποιος να τον ακούσει ή να κουβεντιάσει μαζί του, βρέθηκε όμως κάποιος να τον βιντεοσκοπήσει. Και να ανεβάσει το βίντεο αυτό στο youtube. Αυτό για μένα θα έπρεπε να προβληματίσει περισσότερο από την αδιαφορία των περαστικών στις αλήθειες του ανθρώπου αυτού. Το ότι ακόμα και ο κύριος με τη ντουντούκα έγινε τηλεοπτικός ήρωας, που τον παρακολουθούμε στο youtube σαν αξιοπερίεργο ή όπως αλλιώς, λέει πολλά και εξηγεί σε βάθος και την σοκαριστικά αδιάφορη στάση των περαστικών απέναντί του. Θα δούμε με περισσότερο ενδιαφέρον ό, τι μπορεί να ανέβει και μάλιστα άμεσα στο youtube παρά κάποιον που εκεί που περπατάμε στο δρόμο θα έρθει δίπλα μας με μια ντουντούκα να μας ξεκουφαίνει με αλήθειες. Από τη στιγμή που συμβαίνει αυτό, που ένας ολόκληρος λαός έχει γίνει λαός τηλεθεατών, δεν έχει και πολύ νόημα να μιλάμε για οτιδήποτε άλλο.