Περί public parenting...

Βλέπω τον τελευταίο καιρό σε διάφορα blogs γονείς να μιλάνε, δημοσιεύοντας ενίοτε και φωτογραφίες, για το πόσο ευτυχισμένους τους κάνουν τα παιδάκια τους και να μοιράζονται στιγμές οικογενειακής ευτυχίας με όποιον θα περάσει από το blog τους ή από όπου αλλού για να τους καμαρώσει και να χαρεί μαζί τους. Όλο αυτό με προβληματίζει. Και με προβληματίζει διότι ποτέ, όσο καλοπροαίρετα κι αν προσπάθησα (γονιός και ο ίδιος), δεν κατανόησα τη δημοσιοποίηση της προσωπικής μας ζωής και δη της οικογενειακής ως ανάγκη. Νομίζω ο καθένας μας θα έπρεπε να απολαμβάνει την προσωπική του ζωή και την οικογένειά του χωρίς να έχει την ανάγκη να το κάνει δημοσίως. Και ότι αυτή η μόδα ή η τάση του (θα το έλεγα) public parenting, των τρισευτυχισμένων γονιών που ανεβάζουν τις οικογενειακές τους στιγμές σε blogs και όχι μόνο λέει, ως στάση και επιλογή, πολλά και ενδιαφέροντα για το τι είδους πλάσμα είναι ο άνθρωπος της νέας χιλιετίας. Αποτελεί ένα σημάδι των καιρών, της εποχής της εικόνας στην οποία ζούμε και μιας νεόκοπης ανάγκης, από πλευράς γονέων, μετατροπής προσωπικών στιγμών σε υλικό προς δημοσίευση στο blog τους ή όπου αλλού. Όμως, αν ακόμα και την πολύ προσωπική σου ζωή, τις ιδιαίτερες, μοναδικές στιγμές που ζεις με τα παιδιά σου και τους αγαπημένους σου ανθρώπους νιώθεις την ανάγκη όχι μόνο να τις ζήσεις αλλά και να τις μοιραστείς με άλλους μέσω του ίντερνετ (προσοχή εδώ: όταν λέω 'άλλους' δε μιλάω για φίλους με τους οποίους κάνεις παρέα, αλλά με όποιον άγνωστο περνάει από το blog σου), τότε ανοίγουν ερωτηματικά. Και αυτή η ζωή εν τέλει ευτελίζεται, γίνεται ένα ακόμα τηλεοπτικό προϊόν. Ευτελίζεται για τον απλούστατο λόγο ότι αν πραγματικά απολαμβάνεις, απλά και ανθρώπινα, την οικογενειακή σου ζωή, δεν χρειάζεται και, επιπλέον, δεν θα έπρεπε να τη δημοσιοποιείς. Ιδίως – να το πω κι αυτό παρότι δεν το θεωρώ το μείζον – όταν αυτή σου η κίνηση περιλαμβάνει ανήλικους (τα νεότερα μέλη της οικογένειας) που ποτέ δεν έδωσαν και πιθανόν δεν θα έδιναν τη συγκατάθεσή τους για κάτι τέτοιο. Εν κατακλείδι, πιστεύω ότι η δημοσιοποίηση της προσωπικής μας ζωής δεν της προσθέτει τίποτα. Μόνο αφαιρεί...