Φωνές του παρελθόντος

Σε αυτό το βίντεο θα μπορούσε κανείς απλουστευτικά να πει ότι βλέπουμε την αναμέτρηση ενός εργατοπατέρα με έναν αποφασισμένο για ρήξεις με το παλαιό καθεστώς του δήμου του νεοεκλεγμένο δήμαρχο. Και οπωσδήποτε βλέπουμε και αυτό. Βλέπουμε δηλαδή τον ωρυόμενο εκπρόσωπο των εργαζομένων – που όπως κατά παράδοση κάνει κάθε εκπρόσωπος εργαζομένων στην Ελλάδα φωνάζει πνιγμένος από το προαιώνιο δίκιο του – να παρευρίσκεται στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου της πόλης. Παρότι μη εκλεγμένος από τους δημότες. Ο σκοπός της παρουσίας του; Όπως φαίνεται από τις παρεμβάσεις του, όχι η εκπροσώπηση των εργαζομένων η οποία τον έχει βάλει εκεί, αλλά η ευθεία αντιπαράθεση με το δήμαρχο. Ο τσαμπουκάς. Ο Ηλίας (έτσι λέγεται ο οργισμένος εργατοπατέρας) βρίσκεται εκεί για να περάσει το μήνυμα ότι ο νέος δήμαρχος μπήκε στα δικά του χωράφια, που ορίζει για χρόνια τώρα, για δεκαετίες. Και δε μπορεί αυτός ο μικροκαμωμένος ασπρομάλλης με τα περίεργα γυαλάκια, με τα έτοιμα λεφτά του, με τις λιγότερες ώρες δουλειάς του από τον δουλευταρά Ηλία, με την τόσο φρέσκια εκλογή του, με την αντιλαϊκή κοψιά του, να του υψώνει το δημαρχιακό ανάστημά του. Ο Ηλίας, συνηθισμένος να φωνάζει, σκεπάζει με τις φωνές του τον δήμαρχο. Αντιπροσωπεύει όχι τους εργαζόμενους του δήμου αλλά ένα ολόκληρο σύμπαν νοοτροπιών, συμπεριφορών, στεγανών, σκοπιμοτήτων το οποίο έφτασε μια ολόκληρη χώρα όπου την έφτασε. Ένα σύμπαν στο οποίο ο νεοεκλεγμένος Γιάννης Μπουτάρης στέκεται απέναντι σαν ένας ξέμπαρκος, αδέσποτος πλανήτης από κάποιον αλλόκοτο γαλαξία αξιοπρέπειας, συγκροτημένης σκέψης, ηρεμίας. Η αντιπαράθεση είναι σφοδρή. Και είναι σφοδρή γιατί αυτό που διακυβεύεται είναι οι όροι, οι κανόνες του παιχνιδιού. Βαθιά μέσα του ο Ηλίας ξέρει, διαισθάνεται, υποψιάζεται, ότι ανήκει περισσότερο στο παρελθόν παρά στο παρόν ή το μέλλον. Ότι οι φωνές του είναι οι φωνές του παρελθόντος. Γι’ αυτό και τα δίνει όλα, εξαντλεί όλο το ρεπερτόριό του σε χαρακτηρισμούς, χειρονομίες, ‘δίκαιη’ αγανάκτηση. Όπως ο δήμαρχος βαθιά μέσα του νιώθει την πνοή της αλλαγής που εκπροσωπεί, της ρήξης με τα στεγανά, τις παθογένειες, τους Ηλίες. Και οι δυο ξέρουν πολύ καλά τι εκπροσωπούν. Και τι διακυβεύεται. Η διαφορά; Ο ένας έχει εκλεγεί από τους πολίτες της Θεσσαλονίκης, ενώ ο άλλος κηδεμονεύει κάποιους εργαζόμενους που του χρησιμεύουν ως ατράνταχτο άλλοθι για κάθε είδους παρεκτροπή ή κρετινισμό. Τα συμπεράσματα, δικά σας. Η ευθύνη, να μην επιτρέψουμε στους Ηλίες αυτής της χώρας να συνεχίσουν να μας κρατάνε ανεξέλικτους, όλων μας.