Unreal housewives of Athens

Πριν μέρες έπεσε το μάτι μου στη σειρά αυτή, που καταγράφει την καθημερινότητα μερικών ‘επώνυμων’ γυναικών της Αθήνας (βλέπετε μια στη φωτογραφία σε στιγμή... φασίνας). Νομίζω ότι αν αυτή ήταν η καθημερινότητα μιας Αθηναίας νοικοκυράς, όπως απεικονίζεται στη σειρά, πολλές γυναίκες θα ήθελαν, θα έτρεχαν να γίνουν νοικοκυρές. Αν ήταν δηλαδή να περνάνε το χρόνο τους σε επιδείξεις μόδας, σε ινστιτούτα ομορφιάς ή κουβεντιάζοντας μπροστά στο τζάκι με ένα κολονάτο ποτήρι κρασί στο χέρι τα προσωπικά τους με μια άλλη real housewife. Θα έλεγα ότι η σειρά επάξια εντάσσεται στην παράδοση εξωπραγματικών – ή, αν θέλετε, υπερπραγματικών – σειρών, απ’ αυτές στις οποίες μας έχει συνηθίσει ο ΑΝΤ1. Τι εξυπηρετεί μια τέτοια εξόφθαλμα εξωπραγματική και μάλιστα με τον ειρωνικό τίτλο ‘real’ σειρά; Σε μια εποχή που η εκτός τηλεόρασης πραγματικότητα έχει γίνει πραγματικότερη από ποτέ, που οι εργοδότες όπως έλεγε τις προάλλες μια συνάδελφος δεν προσλαμβάνουν πλέον ούτε παιδιά για διανομή φυλλαδίων, που κλείνουμε δυο χρόνια κρίσης, που παρότι πρωταπριλιά σήμερα κανείς δεν έχει όρεξη για φάρσες καθώς φαίνεται να ζούμε καθημερινά μια κακόγουστη φάρσα, η τηλεόραση, και δη η τύπου ΑΝΤ1, οφείλει να ξεπεράσει τον εαυτό της στη μάχη κατά της πραγματικότητας.

Πιστή στο ρόλο της ως προαγωγού μιας υπερπραγματικότητας, μιας εικονικής δηλαδή πραγματικότητας που ζουν στα ευρύχωρα, εκθεσιακά επιπλωμένα σπίτια τους οι πρωταγωνιστές των καθημερινών της ελληνικών σειρών, οι σταρς περασμένων δεκαετιών που ξεπατώνονται στο χορό σαν αυτό να ήταν το μόνο που τους απόμενε να κάνουν ως οφειλή απέναντι στην κοινωνία πριν βγουν για τα καλά στη σύνταξη, ή οι φερέλπιδες νέοι και νέες που κατά χιλιάδες στριμώχνονται για μια θέση στον ήλιο της νυχτερινής πίστας ως υποψήφιοι τραγουδιστές, αγωνιώντας για τις αυστηρές κριτικές επιτροπές. Όταν όσα ζούμε εκτός τηλεόρασης είναι πιο ακραία ακόμα και από το πιο ευφάνταστο ριάλιτι η τηλεόραση οφείλει να επανεφεύρει τον εαυτό της. Και να γίνει πρωταπριλιάτικη, όχι μόνο σήμερα που το σηκώνει η μέρα αλλά κάθε μέρα.