Beyond words

Όταν τα έχεις πει όλα, όταν τα έχεις όχι μόνο πει αλλά ξαναπεί όλα, δε μένουν και τόσα πολλά να πεις. Μένουν μόνο πράγματα να κάνεις. Όσα δεν έκανες όσο μιλούσες. Όσα δεν έκανες όσο έψαχνες λέξεις για να καλύψεις, να μπαλώσεις τρύπες στη συνείδησή σου, κενά στον απολογισμό των πράξεών σου. Πλέον, είμαστε πέρα από τις λέξεις. Οι λέξεις άρχισαν να αποτελούν περισσότερο μέρος του προβλήματος παρά της λύσης. Θα πούμε, θα πούμε, θα πούμε, μέχρι να εκτονωθούμε, να σιγήσουν οι ενοχικές εσωτερικές φωνές, να εξαφανιστούν τα ερωτηματικά, να μείνουν μοναχά ωραία, χορταστικά, μεθυστικά λόγια. Βαρέθηκα, μπούχτισα ν’ ακούω για την κρίση, τις παθογένειες, τις αγκυλώσεις, όλα όσα φταίνε ή δε φταίνε. Μπαίνω το πρωί στο τρόλεϊ, λέξεις. Φτάνω στη δουλειά, κι άλλες λέξεις. Ανοίγω την τηλεόραση, βροχή οι λέξεις. Από ανθρώπους που όλα όσα ζούμε δεν τους έχουν κατά βάθος αλλάξει στο παραμικρό. Μόνο τους έχουν κάνει περισσότερο φλύαρους. Μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε, σαν για να ξορκίσουν το κακό. Εδώ και καιρό έχει έρθει η ώρα των πράξεων, αλλά αντί για πράξεις, περισσότερες, όλο και περισσότερες λέξεις. Αναλύσεις, κόντρα αναλύσεις, προγνώσεις, κόντρα προγνώσεις, αντεγκλήσεις, υποθέσεις, αντιθέσεις, προθέσεις, ρήματα, επίθετα, ουσιαστικά. Ένας πληθωρισμός λέξεων που φιλοδοξούν να καλύψουν, σαν τσουνάμι που σκεπάζει ό, τι βρεθεί στο διάβα του, την απραξία. Νομίζω ότι πια δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Εδώ και καιρό δεν έχουμε τίποτα να πούμε. Τα είπαμε όλα. Έχουμε μόνο να κάνουμε.