Mια θνησιγενής δημοκρατία

‘Έλληνες, σας ευχαριστούμε’. Ο 40χρονος Νικολά Ντεµοράν, διευθυντής της γαλλικής εφηµερίδας 'Liberation', σε συνέντευξή του στο 'Βήμα της Κυριακής' τάσσεται σαφώς υπέρ της απόφασης Παπανδρέου για δηµοψήφισµα και ευχαριστεί τους Έλληνες που θύμισαν, στους λαούς της Ευρώπης, ότι εκτός από την ευρωζώνη, εκτός από τις χρηματαγορές, υπάρχει και κάτι που λέγεται δημοκρατία. ‘Εµείς στη “Liberation”’, λέει, ‘ερµηνεύσαµε την ως τώρα στάση του ελληνικού λαού ως αντίδραση στη διακυβέρνηση της χώρας από τους τεχνοκράτες της Ευρώπης και του ∆ΝΤ. Γιατί κάποια στιγµή πρέπει επιτέλους να µπορεί να αποφασίζει ο ίδιος ο λαός για την τύχη του.’

Για τον κύριο Ντεμοράν ‘η κύρια αρετή του ακυρωµένου πλέον δηµοψηφίσµατος είναι ότι µας υπενθυµίζει πως δεν µπορούµε να αναβάλλουµε αιωνίως την εφαρµογή της δηµοκρατίας, η οποία είναι το µόνο µέσον για να ξεπεράσουµε την κρίση. Η δηµοκρατία δεν αποτελεί κίνδυνο. Το δηµοψήφισµα αυτό δεν θα διεξαχθεί, αλλά θα έχει θέσει µε τρόπο θορυβώδη το ερώτηµα τι είναι δηµοκρατία.' Και απευθύνει το εξής μήνυμα στους Έλληνες: 'είστε πρωτοπόροι στην κρίση αυτή και υφίστασθε πρώτοι τις πιο τραγικές συνέπειές της. Είστε οι πρώτοι που θέτετε το ερώτηµα τι σηµαίνει δηµοκρατία και οι πρώτοι που δίνετε την απάντηση. Και γι’ αυτό σας ευχαριστούµε. Σας ευχαριστούµε πολύ!’.

Νομίζω ο κύριος Ντεμοράν ξέρει πολύ καλά, όπως οφείλει να ξέρει κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος στην εποχή μας, ότι καπιταλισμός και δημοκρατία δεν κάνουν, ποτέ δεν έκαναν, καλή παρέα. Και ότι όταν συγκρούονται, όπως με τόσο έντονο τρόπο στην ελληνική κρίση με την αφορμή του δημοψηφίσματος, οφείλουν, όσοι πιστεύουν περισσότερο στη δημοκρατία απ’ ό, τι στον σύγχρονο αφηνιασμένο καπιταλισμό, να πάρουν και το μέρος της. Κάτι που, κατά τρόπο τραγικό, δεν έπραξε κανείς στην Ελλάδα: τόσο τηλεδημοσιογράφοι σε τηλεπαράθυρα όσο και πολιτικοί από όλα σχεδόν τα κόμματα την εβδομάδα που πέρασε καθόρισαν τη συνολική στάση του ελληνικού λαού καταφερόμενοι, με οργισμένες φωνές, από το πρωί μέχρι το βράδυ εναντίον του ‘απονενοημένου διαβήματος’ που λεγόταν δημοψήφισμα. Σαφώς και το δημοψήφισμα αυτό θα έπρεπε να είχε ήδη γίνει. Σαφώς και το timing, δηλαδή, δεν ήταν και το καλύτερο. Η δημοκρατία, αν θέλετε, μπήκε κάπως αργά στο παιχνίδι. Θα ήταν, όμως, αυτό το δημοψήφισμα, μια δημοκρατική διέξοδος για μια Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει περιέλθει σε αδιέξοδο, που έχει επιτρέψει στο ΔΝΤ να μπαίνει με τα τσαρούχια, θα έλεγε κανείς, σε ευρωπαϊκές χώρες, βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τους λαούς και τις κυβερνήσεις τους. Και βάζοντας σε ακόμη πιο δεύτερη μοίρα, όπως δείχνει ο τρόπος που συμπεριφέρθηκαν στις Κάννες Σαρκοζί και Μέρκελ στον Έλληνα πρωθυπουργό - με συμπαραστάτες και ενθουσιώδεις χειροκροτητές ολόκληρο το πολιτικομιντιακό σύστημα της Ελλάδας -, αυτό που λέμε δημοκρατία. Άραγε, χρειαζόταν ο κύριος Ντεμοράν για να μας υπενθυμίσει ότι, παρότι ζούμε στον τόπο που γεννήθηκε η δημοκρατία και δη η άμεση δημοκρατία, έχουμε ξεχάσει τι μπορεί να σημαίνει; Προφανώς και ναι.