13 Δεκ 2011

Φέρε δω τον ναργιλέ

Πριν κάμποσο καιρό βγαίναμε μερικές φορές με συναδέλφους από μια δουλειά από την οποία πρόσφατα έφυγα στη νυχτερινή Αθήνα και κατηφορίζαμε προς του Ψυρρή, σαββατόβραδα. Κάτι που μου έκανε εντύπωση περπατώντας στο πολύχρωμο πλήθος, ήταν οι ναργιλέδες. Νέοι γέροι και παιδιά - κυρίως νέοι και παιδιά, οι γέροι είχαν πάει πια για ύπνο ή έβλεπαν τα 'τούρκικά' τους στην τηλεόραση - μαζεμένοι μεγάλες παρέες σε τραπεζάκια στριμώχνονταν ποιος θα πρωτοπάρει τον καλό τον ναργιλέ για το τραπεζάκι του (στη φωτογραφία δυο νεαρές χαρούμενες που εξασφάλισαν τον ναργιλέ τους για να περάσουν όμορφα τη βραδιά τους). Πρέπει να 'ναι καινούργια μόδα ή εν πάση περιπτώσει εγώ τώρα την ανακάλυψα (οπότε αυτό την κάνει καινούργια - για μένα). Και με εφοδιάζει με ένα ακόμη τεκμήριο αυτού που αποκαλώ εξανατολισμό της Ελλάδας. Χρόνια - τι χρόνια, αιώνες - διχασμένη η χώρα ανάμεσα σ' Ανατολή και Δύση, με το ένα πόδι εδώ και τ' άλλο εκεί, επιτέλους φαίνεται να αποφάσισε που ανήκει. Ανήκει στην Ανατολή.

Θες κι άλλα τεκμήρια; Δεν έχεις παρά να ακούσεις τα λαϊκά άσματα που παίζουν σε οιοδήποτε παρακμιακό ή σχεδόν παρακμιακό καφέ-μπαράκι σέβεται τον εαυτό του και την πελατεία του: τσιφτετέλια σε big band εκτέλεση ή για σόλο φωνή με συνοδεία εγχόρδων. Πάντα στην ίδια διακριτική-ενοχλητική ένταση που στην επαρχία όπου ζω (πες τη και Θεσσαλονίκη) τη συναντάς ακόμη και σε ζαχαροπλαστεία. Πας να φας μια πάστα, βρε αδερφέ και ακούς από τα μεγάφωνα 'μαχαιριά μεσ' στην καρδιά μου 'ριξες θα φύγω, άσπλαχνη είσαι και σκληρή, τον καημό μου πνίγω' (δεν πολυκάνει ομοιοκαταληξία αλλά συμπυκνώνει το ηθικό δίδαγμα και ύφος αυτών των ασμάτων). Θες κι άλλες αποδείξεις του προς ανατολάς προσανατολισμού των ελληνοσυμπατριωτών; Δες τα 'τούρκικα', με τα οποία μεγαλώνουν γενιές και γενιές σιριαλόβιων Ελλήνων κάθε ηλικίας, βάζοντας στις τηλεορασοζωές τους νέες, λατρεμένες μορφές πρωταγωνιστών όπως ο Ονούρ ή η παρτενέρ του, η Πτιφούρ.

Και, φυσικά, το κάπνισμα, μια ακόμη συνήθεια που θυμίζει Ανατολή - στη Δύση δεν ξέρω αν το 'χετε ακούσει αλλά το 'χουν ψιλοκόψει, το θεωρούν δείγμα αντικοινωνικής, περιθωριακής συμπεριφοράς. Συνήθως καπνίζουν μόνο κάτι εξαθλιωμένοι τύποι που μοιάζουν με Έλληνες ή είναι Έλληνες. Το πατροπαράδοτο και αλεξίσφαιρο σε απαγορεύσεις και κυβερνητικές ρυθμίσεις κάπνισμα προδίδει τον σαφή προσανατολισμό του βασανισμένου αυτού λαού. Από τσιγάρο μέχρι ναργιλέ, από σιγκαρίλος μέχρι πουράκλες τύπου Μπιγκ Μακ (όχι, δεν τις βρίσκετε στα Μακ Ντόναλντς, εννοώ τύπου Μάκη Ψωμιάδη), ο Έλλην φουμάρει αρειμανίως. Και σιχτιρίζει (άλλη ανατολίτικη βρισιά, να μην ξεχνιόμαστε) τους παλιοευρωπαίους που του 'καναν τη ζωή κόλαση.

7 σχόλια:

Νίκος Κιτωνάκης είπε...

Νέος οθωμανισμός. Από το φραπέ της δεκαετίας του 90 στο ναργιλέ της δεκαετίας του 2000 -μια φορά την ξάπλα και το χύσιμο στην καφετέρια, δεν τις εγκαταλείπει ο έλληνας.

gerasimos είπε...

Eξέλιξη, φίλε μου, να μη λένε μερικοί μερικοί φαρμακόγλωσσοι ότι μένουμε στάσιμοι σαν λαός.

apos είπε...

Στη Δύση το έχουν κόψει, γιατί εφαρμόστηκε ο νόμος και -κυρίως- επειδή η τιμή του πακέτου έφτασε σε απαγορευτικά επίπεδα.
Πάντως, το Πάσχα που ταξίδευα οδικώς από τη Νέα Υόρκη στη Βοστώνη, μου έκανε εντύπωση πόσους οδηγούς έβλεπα στον αυτοκινητόδρομο να καπνίζουν στο τιμόνι. Δεκάδες! Προφανώς δεν έμεινε και αλλού να το κάνουν..

Meropi είπε...

Το ωραίο είναι ότι αυτή την τάση μας προς την Ανατολή, πολλοί τη βλέπουν με καλό μάτι, ως δήθεν αντίσταση στη Δύση!!

gerasimos είπε...

apos τις προάλλες περίμενα κάτι μέσα στο αυτοκίνητο παρκαρισμένο και πέρασε από το διπλανό πεζοδρόμιο ένας κύριος που άνοιγε ένα πακέτο τσιγάρα. Παρότι ακριβώς δίπλα του είχε δυο καλαθάκια για σκουπίδια αυτός πέταξε το σελοφάν που έβγαλε κάτω! Μου 'ρθε να βγω από το αυτοκίνητο και να του το... πάω πίσω. Μια άλλη φορά, πάλι με το αυτοκίνητο, περιμένοντας σε ένα φανάρι, ένας νεαρός από ένα άλλο αυτοκίνητο πιο μπροστά πέταξε από το παράθυρό του ένα ολόκληρο άδειο πακέτο! Νομίζω ότι όσο ακριβά κι αν γίνουν τα τσιγάρα, ο Έλληνας θα 'κόψει' από άλλα για να μπορεί να τα αγοράζει. Και να πετάει κάτω ό, τι περισσεύει...

Μερόπη ναι, αντίσταση της πλάκας (και κυριολεκτικά και μεταφορικά).

Odysseas είπε...

Πρόσφατα φίλη που γενικά καπνίζει λίγο, μάλλον λιγότερο από μισό πακέτο τη μέρα, ταξίδεψε για λίγες μέρες στας Ευρώπας. Μου έλεγε πως από αντίδραση ήθελε να γυρίσει στην Ελλάδα, να κάτσει σε ένα μαγαζί μέσα και να καπνίζει ΣΥΝΕΧΕΙΑ, από αντίδραση.

Δυστυχώς τέτοια μυαλά έχουμε. Και μιλάω για ανθρώπους που κατά τα άλλα εκτιμώ πολύ.

gerasimos είπε...

Oδυσσέα πριν λίγες μέρες πήγαμε οικογενειακώς σε ένα χριστουγεννιάτικο χωριό για παιδάκια και μερικοί γονείς και παππούδες κάπνιζαν ακόμα και μέσα στα σπιτάκια του Αϊ Βασίλη: αυτός δηλαδή δεν ήταν πια Αϊ Βασίλης, ήταν ο καουμπόι του Μάρλμπορο με... γενειάδα. Κοινώς, νομίζω το 'χουμε παραξηλώσει το πράγμα...