Μουσική, ξανά. Γιατί η φτώχεια θέλει καλοπέραση. Kαι η Κρίση, που ζούμε, τις θέλει τις μουσικές της. Μουσικές χαρούμενες, τις έχουμε ανάγκη. Πήρα το πολυαγαπημένο (το τραγουδούσα θα έλεγα μια ολόκληρη δεκαετία, αυτή του '90, ξεκινώντας ήδη από τα τέλη της προηγούμενης) ‘Μια βραδιά στο λούκι’ των αδερφών Κατσιμίχα, του ‘φόρεσα’ έναν ρυθμό κάντρι που νομίζω του πάει πολύ – καθότι ‘ανάλαφρο’ το κομμάτι, παρότι ακούγεται σαν μπαλάντα – και ιδού ένα πρώτο αποτέλεσμα, με μπόλικο ενοχλητικό τρακ λόγω κάμερας. Ανεβάζω την πρώτη λήψη με μια 'σπιτική' κάμερα όπως βγήκε, κι ας είχα καιρό να το παίξω το κομμάτι (και καμιά εικοσαριά χρόνια να παίξω αρμόνιο). Καμιά φορά δε χρειάζεται να 'ναι όλα τέλεια. Αρκεί να νιώθουμε. Και όπως το ένιωσα, μου βγήκε. Εδώ το πρωτότυπο, όπως πρωτακούστηκε στους Αγώνες Τραγουδιού της Κέρκυρας του 1982. Ας σημειωθεί ότι ο ιδρωμένος κύριος που βλέπετε να διευθύνει την ορχήστρα που παίζει αυτές τις υπέροχες μουσικές, είναι ο Μάνος Χατζιδάκης. Αλλά και τι ωραίο το σκηνικό: ρομαντικό χωρίς να γίνεται σαχλό ή μελό, σεμνό και λαϊκό χωρίς να καταντά 'λαϊκό' με την άσχημη χροιά που απέκτησε από τότε η λέξη, φτάνοντας στις μέρες μας να σημαίνει το φτηνιάρικο, το κακόγουστο. Βλέποντάς το, αυτό το τόσο μακρινό ημερολογιακά αλλά ψυχικά τόσο οικείο βιντεάκι, αναρωτιέμαι, τι έγινε έκτοτε. Τι στο καλό μπορεί να πήγε στραβά. Πώς άραγε να φτάσαμε από τους αδερφούς Κατσιμίχα στα πανομοιότυπα κατσαμπάκια της σημερινής 'σόου μπιζ'. Από τον Βαγγέλη Γερμανό, που μια χρονιά πριν τους Αγώνες της Κέρκυρας είχε βγάλει τα θρυλικά 'Μπαράκια', στον Βαγγέλη Βενιζέλο. Από τους όμορφους, καλαίσθητους αυτούς Αγώνες στα 'ριάλιτι' τύπου fame story. Όπως και να 'χει, καλή ακρόαση.
29 Δεκ 2011
Mια βραδιά στο λούκι
Μουσική, ξανά. Γιατί η φτώχεια θέλει καλοπέραση. Kαι η Κρίση, που ζούμε, τις θέλει τις μουσικές της. Μουσικές χαρούμενες, τις έχουμε ανάγκη. Πήρα το πολυαγαπημένο (το τραγουδούσα θα έλεγα μια ολόκληρη δεκαετία, αυτή του '90, ξεκινώντας ήδη από τα τέλη της προηγούμενης) ‘Μια βραδιά στο λούκι’ των αδερφών Κατσιμίχα, του ‘φόρεσα’ έναν ρυθμό κάντρι που νομίζω του πάει πολύ – καθότι ‘ανάλαφρο’ το κομμάτι, παρότι ακούγεται σαν μπαλάντα – και ιδού ένα πρώτο αποτέλεσμα, με μπόλικο ενοχλητικό τρακ λόγω κάμερας. Ανεβάζω την πρώτη λήψη με μια 'σπιτική' κάμερα όπως βγήκε, κι ας είχα καιρό να το παίξω το κομμάτι (και καμιά εικοσαριά χρόνια να παίξω αρμόνιο). Καμιά φορά δε χρειάζεται να 'ναι όλα τέλεια. Αρκεί να νιώθουμε. Και όπως το ένιωσα, μου βγήκε. Εδώ το πρωτότυπο, όπως πρωτακούστηκε στους Αγώνες Τραγουδιού της Κέρκυρας του 1982. Ας σημειωθεί ότι ο ιδρωμένος κύριος που βλέπετε να διευθύνει την ορχήστρα που παίζει αυτές τις υπέροχες μουσικές, είναι ο Μάνος Χατζιδάκης. Αλλά και τι ωραίο το σκηνικό: ρομαντικό χωρίς να γίνεται σαχλό ή μελό, σεμνό και λαϊκό χωρίς να καταντά 'λαϊκό' με την άσχημη χροιά που απέκτησε από τότε η λέξη, φτάνοντας στις μέρες μας να σημαίνει το φτηνιάρικο, το κακόγουστο. Βλέποντάς το, αυτό το τόσο μακρινό ημερολογιακά αλλά ψυχικά τόσο οικείο βιντεάκι, αναρωτιέμαι, τι έγινε έκτοτε. Τι στο καλό μπορεί να πήγε στραβά. Πώς άραγε να φτάσαμε από τους αδερφούς Κατσιμίχα στα πανομοιότυπα κατσαμπάκια της σημερινής 'σόου μπιζ'. Από τον Βαγγέλη Γερμανό, που μια χρονιά πριν τους Αγώνες της Κέρκυρας είχε βγάλει τα θρυλικά 'Μπαράκια', στον Βαγγέλη Βενιζέλο. Από τους όμορφους, καλαίσθητους αυτούς Αγώνες στα 'ριάλιτι' τύπου fame story. Όπως και να 'χει, καλή ακρόαση.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
.. με συγχωρείτε αλλά δεν αντιλαμβάνομαι τον συσχετισμό μεταξύ των δύο Βαγγέληδων, εκτός αν μιλάτε για το ανέφικτο της συνύπαρξής τους "στη μπανιέρα, δυο-δυο", λόγω περιορισμένου χώρου..
Αστειεύομαι :) Καλή Πρωτοχρονιά. Ευχαριστουμε πολύ για την .. καλή ακρόαση! Αναμένουμε περισσότερες.
Καλή Πρωτοχρονιά με αγάπες και φιλιά! Προσέξτε μόνο τι εύχεστε γιατί έχω μεγάλο ρεπερτόριο... :)
(Προβλέπω σαν τον Κακοφωνίξ, τον φάλτσο βάρδο του Αστερίξ να με βρω ένα πρωί κρεμασμένο ανάποδα από καμιά διαδικτυακή βελανιδιά.)
Την επόμενη φορά θα έρθει και το πτηνό να κελαηδήσει τους στίχους! (αν και οι πιγκουίνοι δεν φημιζόμαστε για τις τραγουδιστικές μας ικανότητες -γιατί θαρρείς ότι δεν έχει μείνει ψυχή στο νότιο πόλο;).
Εξαιρετικό το ποστ, έγραψε ο καλλιτέχνης, πολλές ευχές και με τραγούδια και χορούς να μας έβρει ο νέος χρόνος.
Πιγκουίνε η (ακάλυπτη) επιταγή που συμφωνήσαμε για τα καλά λόγια που 'αυθορμήτως' θα έλεγες με το νέο έτος ε; Μέχρι τότε τις ευχές μου, μετά πόνου ομολογώ (αγόρασα σήμερα μια παρτιτούρα με 100 τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι και μου έχει βγει το - αριστερό κυρίως που παίζει τις συγχορδίες - χέρι). :)
Δημοσίευση σχολίου