2 Νοε 2011

Για το δημοψήφισμα και κάποιες σκέψεις για το 'μετά'

Νομίζω ότι από προχθές ζούμε, στην Ελλάδα, ψυχοπαθολογικές καταστάσεις. Απ' τη μια σύσσωμη η αντιπολίτευση και αμέτρητοι απλοί πολίτες εδώ και δυο χρόνια χαλάνε τον κόσμο διαμαρτυρόμενοι για τα μνημόνια, την Τρόικα, το ένα, το άλλο, σε σημείο η χώρα να κλυδωνίζεται, οδηγώντας πολλούς στη μετανάστευση. Απ' την άλλη μόλις ο Γιώργος Παπανδρέου τους είπε 'ορίστε, αποφασίστε μόνοι σας τι θέλετε', με το σκεπτικό ότι όπως παραδέχεται και η αντιπολίτευση όσα μας προτείνουν οι Βρυξέλλες είναι δεδομένα, ανεξαρτήτως ποια κυβέρνηση έχουμε, ξαναχαλάνε τον κόσμο. Και 'κούρεμα' δεν θέλουν και να αποφασίσουν μόνοι τους τι θέλουν δεν θέλουν. Τώρα μάλιστα θυμήθηκαν ότι δεν είναι... 'ειδικοί' οι Έλληνες πολίτες να αποφασίσουν για ένα τέτοιο ζήτημα ('ναι ή όχι στο κούρεμα και όσα αυτό φέρνει'). Αλλά, μέχρι χθες, μια χαρά είχαν αποφασίσει (μέχρι χθες ήταν 'ειδικοί' άραγε;) ότι το 'κούρεμα' ή οτιδήποτε άλλο ήταν λάθος, εξου και οι απεργίες, καταλήψεις, διαδηλώσεις, μούντζες έξω από το Κοινοβούλιο και όσα άλλα.

Να διευκρινίσω το αυτονόητο: δεν τα λέω αυτά υπερασπιζόμενος την κυβέρνηση Παπανδρέου, άλλωστε ποτέ στην ζωή μου δεν υπήρξα ψηφοφόρος του ΠΑΣΟΚ. Απλώς έχω την εδραιωμένη πεποίθηση ότι η οιαδήποτε άλλη κυβέρνηση στη θέση της δεν θα έκανε κάτι τραγικά διαφορετικό. Σε αυτήν την κυβέρνηση έπεσε ο κλήρος να χειριστεί την χρεοκοπία μιας ολόκληρης χώρας και έχει να αντιμετωπίσει έναν αλλοπρόσαλο (ως συνήθως) λαό και μια αντιπολίτευση που ακόμα και τώρα λειτουργεί αντιπολιτευτικά, θεωρώντας ότι αυτή η κατά τα άλλα τέλεια χώρα, που όλα αυτά τα χρόνια λειτουργούσε σαν καλοκουρδισμένο ρολόι, χρεοκόπησε λόγω του... ΠΑΣΟΚ και των πολιτικών Παπανδρέου. Ήρθε νομίζω η ώρα, επιτέλους, να σοβαρευτούμε. Και να αναλάβουμε την ευθύνη των εαυτών μας, των κυβερνήσεών μας, της χώρας.

Και κάποιες σκέψεις για το 'μετά' αυτού του φαντασματικού δημοψηφίσματος: βλέποντας αυτή την εβδομάδα οργισμένες ομιλούσες κεφαλές σε τηλεπαράθυρα να δικάζουν, να καταδικάζουν, να ανησυχούν, να κινδυνολογούν, να εσχατολογούν, να ιδρώνουν και να ξεϊδρώνουν με ρυθμούς πολυβόλου, ένιωσα, όσο ποτέ πριν, θλίψη γι’ αυτή τη χώρα. Βλέποντας πολιτικούς όλων των κομμάτων να αρχίζουν μόνον τώρα, δειλά δειλά και κάτω από την απίστευτη πίεση των απρόσμενων περιστάσεων, να αρθρώνουν έναν λόγο όχι εντελώς κούφιο, όχι πέρα για πέρα ανούσιο, συνειδητοποίησα την τραγική μικρότητα του πολιτικού συστήματος της Ελλάδας: με χτύπησε κατάμουτρα, σα χαστούκι. Παλιότερα, όταν ζούσα για ένα διάστημα της ζωής μου στην Αγγλία, είχα μια φίλη, Ελληνίδα, που δίσταζε να επιστρέψει: έλεγε ότι στην Ελλάδα δεν προλαβαίνεις να σκεφτείς. Είχε δίκιο. Δεν προλαβαίνεις, διότι δεν σ’ αφήνουν τα οργισμένα τηλεπαράθυρα. Δεν προλαβαίνεις, διότι σου αδειάζουν από τα μέσα προς τα έξω το κεφάλι από σκέψεις αοριστολόγοι πολιτικοί, που ακούγοντάς τους χάνεις την αίσθηση της πραγματικότητας, των γύρω σου, του ίδιου σου του εαυτού αν δεν προσέξεις. Βλέποντας τις ομιλούσες τηλεοπτικές κεφαλές των ημερών στοχευμένες κατευθείαν στο να μην αφήσουν κανέναν να προλάβει να σκεφτεί ήρεμα, συντεταγμένα, βλέποντας πολιτικούς μόνον σήμερα να επιτρέπουν στον λόγο τους να παρεισφρήσει λίγη, τόση δα ουσία κατ’ εξαίρεση θα έλεγε κανείς, λόγω των απίθανων συνθηκών (για να επιστρέψουν στην αοριστολογία φαντάζομαι με την επαναφορά στην ‘ομαλότητα’), με έζωσαν μαύρες σκέψεις. Παρότι φύσει αισιόδοξος, βλέπω τα περιθώρια να στενεύουν. Όχι λόγω της τραγικής κατάστασης της χώρας, της κρίσης αυτής καθεαυτής. Αλλά εξαιτίας της ανελέητης εξορίας της νηφάλιας, ψύχραιμης, συγκροτημένης σκέψης που τόσο απαιτείται, ιδίως σε τέτοιες περιστάσεις. Και της αντικατάστασής της από άναρθρες κραυγές σε στιγμές που, ιδίως δημόσια πρόσωπα, τηλεοπτικά η πολιτικά, θα έπρεπε να ζυγίζουν, να μετράνε δυο και τρεις φορές κάθε λέξη πριν βγει απ’ το στόμα τους. Αντί όμως αυτού του ζυγισμένου, σταθμισμένου, ισορροπημένου λόγου βλέπεις μια νευρωσική έκφραση, έναν λόγο τρικυμιώδη, ασυνάρτητο. Ας ελπίσουμε ότι έστω και την ύστατη στιγμή κάποιοι, κάπου, κάπως, θα αναλογιστούν τις ευθύνες τους.

17 σχόλια:

Meropi είπε...

Γεράσιμε μου,
Ενδιαφέρουσα η άποψη σου, όμως έχω τις αντιρρήσεις μου. Ο λαός, εν πολλοίς, βρίσκεται σε σύγχυση, ζαλισμένος από τις πολλές καρπαζιές που έχει εισπράξει από τη στιγμή που αποκαλύφθηκε η πραγματική οικονομική κατάσταση της χώρας και από την κατηφόρα που έχει πάρει το βιοτικό του επίπεδο και αμφιβάλλω αν είναι σε θέση να σκεφτεί με νηφαλιότητα και ψυχραιμία τι τον συμφέρει μακροπρόθεσμα. Πιστεύω ότι αυτές τις δύσκολες αποφάσεις πρέπει να τις παίρνουν οι ΗΓΕΤΕΣ.
Και αν μεν αυτή η κίνηση του βγει του ΓΑΠ, καλώς. Φαντάζεσαι όμως τι θα γίνει, αν δεν του βγει και εισπράξει ένα ωραίο ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα? Τι θα γίνει μετά? Αυτό με ανησυχεί και γι’ αυτό θεωρώ την κίνηση αυτή επιπόλαιη.

αθεόφοβος είπε...

Meropi-
Ο Γεράσιμος έκανε μια πολύ σωστή και νηφάλια ανάλυση.
Η κατάσταση με τους λαϊκισμούς των κομμάτων είχε φτάσει στο απροχώρητο και καμία ηγεσία κανενός κόμματος δεν θα μπορούσε να μαζέψει τον κόσμο από τους δρόμους πριν να φτάσουμε να θρηνούμε νεκρούς.
Πιστεύεις ότι αν φτάσουμε στο δημοψήφισμα θα τολμήσει ο Σαμαράς να βγει και να πει ΟΧΙ και μετά, αν επικρατήσει αυτό,να πάμε σε εκλογές ;

gerasimos είπε...

Μερόπη εγώ αυτό το θεωρώ ένα 'αναδρομικό' δημοψήφισμα. Ένα δημοψήφισμα που αν θες μας το 'χρωστούσαν' οι ελληνικές κυβερνήσεις από τότε που πρωτομπήκαμε στην ΕΟΚ. Δεν έγινε τότε δημοψήφισμα όπως σε άλλες χώρες, ούτε και όταν μπήκαμε στην ευρωζώνη. Ε ας γίνει τουλάχιστον τώρα για την έξοδό μας. Και αυτά (συγνώμη για το 'αυτά' δεν το εννοώ κακόβουλα, καταλαβαίνεις) περί ζαλισμένου λαού μου ακούγονται, συγνώμη, 'λίγα': βρισκόμαστε νομίζω σε μια συγκυρία, αυτή της χρεοκοπίας της χώρας, που μας υπερβαίνει, που υπερβαίνει την χ ή ψ κυβέρνηση. Και πρέπει τελικά να καταλήξουμε: είμαστε ή δεν είμαστε 'ειδικοί'; Ή τι είμαστε τέλος πάντων οι Έλληνες πολίτες; Όταν πέφτει το μπαλάκι μιας τέτοιας μεγάλης απόφασης στο δικό μας γήπεδο, των πολιτών, όπως τώρα, δεν είμαστε παρά η κυρα Μαρία ή ο κυρ Παναγιώτης που δεν σκαμπάζουμε από τέτοια 'ζητήματα' και φωνάζουμε που η ανεύθυνη κυβέρνηση μας πέταξε την καυτή πατάτα - μας πέτυχαν και 'ζαλισμένους', τρομάρα μας. Όταν πέφτει στης χ ή ψ κυβέρνησης γινόμαστε από κυρ Παναγιώτηδες και κυρα Μαρίες ειδήμονες, που επειδή η χ ή ψ κυβέρνηση κάνει σαφώς λάθος χειρισμούς, ξαναφωνάζουμε: πάμε έξω από τη Βουλή να μουντζώνουμε, απεργούμε, κάνουμε καταλήψεις, κτλ. Κάποτε όμως θα πρέπει να δούμε και τους εαυτούς μας καταπρόσωπο. Και νομίζω ήρθε αυτή η ώρα.

gerasimos είπε...

αθεόφοβε έκανες νομίζω ένα πολύ σωστό και νηφάλιο σχόλιο. :)

ασωτος γιος είπε...

χτες τα πηρα με τον Γιωργάκη σήμερα προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται
πιο ψύχραιμα

apos είπε...

Όταν η καχεκτική μας δημοκρατία θα γίνει μια κανονική δημοκρατία, πολλές απορίες θα μας λυθούν ή απλά δεν θα υπάρχουν.
Μέχρι τότε, ο καθένας ας προσεύχεται στο θεό που πιστεύει...

Ανώνυμος είπε...

συμφωνώ, ιδίως με το σχόλιό σου κ τον απος.

Νίκος Κιτωνάκης είπε...

Γεράσιμε, έχεις δίκιο ότι οι λαοί πρέπει να ερωτώνται για κρίσιμα ζητήματα που αφορούν το μέλλον τους. Εντούτοις οι ανησυχίες της Μερόπης είναι επίσης πολύ λογικές: τι θα γίνει αν ο λαός αποφασίσει "όχι"; Ένα δημοψήφισμα με τόσο υψηλό διακύβευμα που μπορεί να στοιχίσει στη χώρα έξοδο από το Ευρώ, δεν μπορεί να τίθεται στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή και με το λαό σε κατάσταση σύγχυσης, πανικού και οργής.

Odysseas είπε...

Γεράσιμε,
συμφωνώ απόλυτα μαζί σου στο ότι έπρεπε κάποτε να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Υπάρχουν όμως 2 προβλήματα.
Πρώτον, ο τρόπος που τίθεται το ερώτημα (αν και δεν το έχουμε μάθει ακόμα) είναι εκβιαστικός. Αυτό μπορεί να κάνει κάποιους να πουν όχι, ακόμα κι αν συμφωνούν με τα μέτρα.

Δεύτερον, και πολύ σημαντικότερο: Πλέον έχει χαθεί η όποια αξιοπιστία που μπορεί να είχαμε ακόμα ως χώρα. Ο ΓΑΠ πλέον δεν έχει καθόλου αξιοπιστία στο εξωτερικό. Ακόμα κι αν κάποιος τον αντικαταστήσει, πολύ δύσκολα θα τον εμπιστευτεί οποιοσδήποτε.

Πράγματα, η κίνηση αυτή έδειξε την ανευθυνότητα και τη γύμνια μας. Αλλά φοβάμαι πως μας έδωσε και τη χαριστική βολή, το τελικό σπρώξιμο για να πέσουμε στο γκρεμό. Ένας ηγέτης αυτή τη στιγμή θα έπαιρνε πάνω του το βάρος, όπως είπε και η Μερόπη. Πλέον θα εκπλαγώ αν μείνουμε στο ευρώ για περισσότερο από μερικούς μήνες...

Γιώργος είπε...

Καλά τα λες, για μια ακόμη φορά χτυπάει η αθάνατη ελληνική σχιζοφρένεια: εμ οι πολιτικοί μας είναι ανίκανοι και λαμόγια, εμ δεν θέλουμε να τους επιτηρούν από την τρόικα για να μην χάσουμε την «εθνική μας κυριαρχία» και καλά! Από τη μια «δεν πληρώνω - δεν πληρώνω» και από την άλλη φοβόμαστε μήπως δεν πάρουμε την 6η δόση εγκαίρως. Από τη μια «επαχθές χρέος» και από την άλλη δεν μας αρέσει το κούρεμα κατά 50%. Μέχρι κι ο Λαζόπουλος έκανε χθες τη μέγιστη κωλοτούμπα κι έλεγε «μα ποιος Έλληνας θέλει την χρεωκοπία»; Ξέρω 'γω, μήπως όσοι κήρυτταν τη στάση πληρωμών και επιστροφή στη δραχμούλα; Λέω τώρα...

Πάντως, να 'ναι καλά ο Γιωργάκης, τέτοιο γέλιο με τους κάθε λογής τζάμπα μάγκες έχω καιρό να ρίξω! Εγώ αν ήμουν από αυτούς που στρίγγλιζαν τόσο καιρό ότι η κυβέρνηση στερείται νομιμοποίησης, θα πανηγύριζα με την αναγγελία δημοψηφίσματος. Περιέργως πώς, δεν είδα έναν να λέει «επιτέλους!». Μέχρι και ότι είναι αντισυνταγματικό άκουσα. Χαχα, τέτοιος φόβος!

Το κακό είναι ότι ταυτόχρονα με όλα αυτά τα σχιζοφρενικά, υπάρχουν και οι Ευρωπαίοι, οι οποίοι είναι σοβαροί άνθρωποι και δεν φταίνε σε τίποτα να μας ανέχονται, όσα βελανίδια και να έτρωγαν κάποτε. Και δυστυχώς, σύντομα θα εξαντληθεί εντελώς η υπομονή τους μαζί μας (και τις κυβερνήσεις μας), αν δεν έχει ήδη, και τότε θα μείνουμε όντως μόνοι να δούμε τη γλύκα...

Πάντως, δημοψήφισμα θα έπρεπε κάποτε να γίνει, έστω και «αναδρομικό» (πετυχημένο!). Κάποια στιγμή, πρέπει επιτέλους αυτός ο λαός να πάρει μια απόφαση, γιατί παραέχει βολευτεί να κάνει κριτική σε όλους και σε όλα εκ του ασφαλούς.

gerasimos είπε...

ασωτε γιε αυτό είναι ένα πρόβλημα στην Ελλάδα (που αντιμετωπίζουμε όλοι μας): ώσπου να καταλάβεις τι γίνεται, ώσπου να κοπάσουν οι φωνές στα τηλεπαράθυρα ή όπου αλλού πάει, πέρασε το τρένο...

gerasimos είπε...

apos όσοι δεν έχουμε κάποιον θεό να προσευχηθούμε κρατάμε την αναπνοή μας; :)

gerasimos είπε...

Πιγκουίνε πρέπει δηλαδή να βρεθεί κάποιος ηγέτης να σώσει τον ελληνικό λαό απ' τον εαυτό του... ως πότε;

gerasimos είπε...

Οδυσσέα όσον αφορά στον ηγέτη ό, τι λέω και στον Πιγκουίνο...

gerasimos είπε...

Γιώργο συμφωνούμε.

Ανώνυμος είπε...

συμφωνώ απόλυτα. Και, να πω την αλήθεια, την καταδιασκέδασα την πρόταση του πρωθυπουργου για δημοψήφισμα! Αν και τελειως ανευθυνη κινηση από εναν πρωθυπουργο, που ανοιγει ασκους του Αιόλου, μα την αλήθεια, μας αξίζει τέτοιοι που είμαστε!

gerasimos είπε...

Αυτό που δε μας αξίζει είναι με τα φώτα της υφηλίου πάνω τους χθες το βράδυ, πρωθυπουργός και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συμπεριφέρονται σαν να είναι στην πλατεία του χωριού και τσακώθηκαν το 'πράσινο' με το 'μπλε' καφενείο: ο μεν Παπανδρέου με αοριστίες, ο δε Σαμαράς να το 'παίζει δύσκολος'...