Με μεγάλη χαρά έμαθα σήμερα από τις εφημερίδες ότι ο Στέφανος Τζουμάκας θα είναι υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Χάρηκα γιατί τον πάω τον Στέφανο. Είναι λαϊκό, ντόμπρο παιδί που τα λέει στα ίσα. Χωρίς πολλά πολλά. Αδιάψευστος μάρτυρας, εκτός από τη φωτογραφία με τη μουστάκα, το βιογραφικό του. Μόλις τρεις σειρές,
από την επίσημη ιστοσελίδα του:
Γεννήθηκα στην Ήπειρο και κατάγομαι από εργατική και αγροτική οικογένεια.
Σπούδασα Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και υπηρέτησα τη στρατιωτική μου θητεία.
Είμαι δικηγόρος στον Άρειο Πάγο και μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας.
Λίγα λόγια και σταράτα, όχι σαν κάτι άλλους. Παιδί ταπεινής καταγωγής, που κατάφερε όμως και σπούδασε. Υπηρέτησε και τη στρατιωτική του θητεία, πράγμα όντως αξιομνημόνευτο για Έλληνα πολιτικό ακόμα και σε ένα βιογραφικό τριών αράδων. Και, με τον τίμιο ιδρώτα του, έγινε δικηγόρος στον Άρειο Πάγο. Aν όμως περιοριζόμασταν σε αυτό το λιτό βιογραφικό, θα τον αδικούσαμε τον Στέφανο. Και αυτό γιατί εκτενέστερη από το βιογραφικό του είναι η αντιστασιακή του δράση κατά τη διάρκεια της επταετίας. Μεταξύ άλλων, μαθαίνουμε ότι ήταν μέλος της επιτροπής ΝΟΜΙΚΗΣ στην ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ (τα κεφαλαία δικά του). Και άλλα, πολλά. Συλλήψεις, βασανιστήρια, παρανομία. Σε βαθμό, να αναρωτιέσαι τι χρωστάμε σαράντα σχεδόν χρόνια μετά την επταετία να μας βασανίζουν ακόμη οι βασανισμένοι της εποχής εκείνης με τα πολιτικά τους απωθημένα. Τέλος πάντων, ξέφυγα. Και κακώς μιλάω έτσι για έναν συνάδελφο blogger. Ναι, ο Στέφανος
έχει και blog για να εκθέτει πιο ελεύθερα τις απόψεις του. Ένα blog στο οποίο εκτός από τον ίδιο βλέπουμε και τον Κορνήλιο Καστοριάδη και τον Νόαμ Τσόμσκι, γιατί ο Στέφανος means business. Δεν είναι παίξε γέλασε. Ή είμαστε ιδεολόγοι ή δεν είμαστε. Βέβαια, κάνει λάθος το ένα και μοναδικό βιβλίο του Καστοριάδη στο οποίο παραπέμπει στο blog. To βιβλίο δεν λέγεται 'Είμαστε η Ιστορία μας', Στέφανε. Λέγεται (έχει υπότιτλο σωστότερα) 'Είμαστε
υπεύθυνοι για την ιστορία μας'. Αυτό το 'υπεύθυνοι' το έφαγε η μαρμάγκα ρε συ Στέφανε αλλά έχει σημασία, κάνει όλη τη διαφορά. Kαταλαβαίνεις, νομίζω. Βέβαια, θα μου πεις, ποιος είμαι εγώ να μιλώ έτσι σ’ έναν Σοσιαλιστή με σίγμα κεφαλαίο, όπως δηλώνει ο Στέφανος στο blog του. Και ποιος είμαι, να τα βάλω με τους ασυγκράτητους Σοσιαλιστές του:
Οι Σοσιαλιστές δεν προτείνουν τη ραθυμία και την κοινωνική χαλάρωση. Οι Σοσιαλιστές δεν προτείνουν την υπονόμευση της θέλησης του ανθρώπου για δημιουργική εργασία, κέρδος και αποταμίευση, αλλά επιδιώκουν και συνθήκες για δικαίωμα στην εργασία, στην ίση αμοιβή για ίση εργασία, στην εγγύηση της ζωής και την ασφάλιση της. Η θέση των Σοσιαλιστών είναι ότι ο ατομικισμός πρέπει να αντικατασταθεί με το προσωπικό αίσθημα ευθύνης του κάθε πολίτη, ο αλτρουισμός και ο εθελοντισμός με την θεσμικά κατοχυρωμένη κοινωνική αλληλεγγύη.
Αμφιβολία δε χωρά. Με τον Στέφανο Τζουμάκα - λαϊκό παλικάρι του μόχθου από την υπερήφανη Ήπειρο, αγωνιστή του Πολυτεχνείου, intellectual (σχεδόν, εδώ θέλει δουλίτσα ακόμα), Σοσιαλιστή - θα γιομίσει η τσανάκα.
15 σχόλια:
Ένας ακόμα από τη γενιά του πολυτεχνείου που κατέστρεψαν (με την ψήφο μας, ενδεχομένως και το θαυμασμό μας) τα πάντα.
Να περάσει ο επόμενος.
Για στάκα βρε apos. Πώς τον παραμερίζεις έτσι τον Στέφανο; Έχομε έναν λαϊκό, ίσιο άνθρωπο μέσα σε τόσους χλεχλέδες πολιτικούς και θα τον στείλουμε πίσω στο χωριό; Εγώ πιστεύω στον αγνό ιδεολόγο, αγωνιστή, διανοούμενο ΚΑΙ Σοσιαλιστή με σίγμα κιοφαλαίο Στέφανο. Θα πρότεινα να γίνει και η πολυτάραχη ζωή του ταινία με τον αξέχαστο Χρήστο Καλαβρούζο στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Εγώ υποστηρίζω Στέφανο Τζουμάκα, Στέφανο Κορκολή και Στέφανο Σαρντίνι. Επίσης τη Στεφανία Παπαθωμά, για άλλους λόγους.
Kοίτα, αν είναι «ίσιος» (ελληνιστί straight), τότε πάω πάσο. Αν επίσης ορκιστεί πρωθυπουργός ΟΠΩΣ ΣΤΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ, τότε θα πάω και στην επόμενη πορεία για το Πολυτεχνείο. Πάνω από όλα η ιστορική μνήμη.
Πιγκουίνε αυτή την Παπαθωμά δεν την εξέρω, υποψιάζομαι θα 'ναι θεατρίνα, του αστικού (μη Σοσιαλιστικού) κινηματοθεάτρου. Λίγο να στρίψει ο Στέφανος τη μουστάκα θα εξαφανιστούν όλοι αυτοί. Άιντε, γιατί παραφλωρέψαμε.
apos ίσιος με την ευρύτερη σημασία της λέξης δηλαδή ντόμπρος, έντιμος (τα λέει στρέιτ θρου). Αν σε αρέσει στη φωτογραφία, μην ανησυχείς, τη σήμερον ημέρα όλα γίνονται.
Παλικαράδες μου τον αδικείτε. Σκεφτείτε πόσα χρόνια και γιατί είναι εκτός πολιτικής
Σύμφωνοι, ο Στέφανος έμεινε εκτός πολλά πολλά χρόνια και καλά έκαμε. Αλλά τον αδικεί σφόδρα (για να το πω πολύ επιεικώς) τόσο η έλλειψη πραγματικής πολιτικής σκέψης (καλές οι κορώνες εναντίον του 'νεοφιλελευθερισμού' αλλά από κεί και πέρα το χάος) όσο και το πολυπαιγμένο και πολυπουλημένο προφίλ αγωνιστή του Πολυτεχνείου, με το οποίο εξακολουθεί να πορεύεται. Επειδή πραγματικά τον πάω τον Στέφανο (αλλιώς δεν θα είχα και ασχοληθεί), ας τα κοιτάξει αυτά, ας πει γιατί έμεινε εκτός κάδρου όλα αυτά τα χρόνια και τι πραγματικά τον ξεχωρίζει...
Ο Τζουμάκας είχε αφήσει εποχή στο τέλος της δεκαετίας του 70, στο πρώτο πανασπουδαστικό συνέδριο, με τις λεγόμενες "τζουμακίες".
Νομίζω πέρασαν οι εποχές που άφηνε εποχή τόσο ο Στέφανος όσο και σύσσωμη η 'γενιά του Πολυτεχνείου'. Ας πάρουν τις τιμητικές θέσεις που τους αξίζουν στο πάνθεον των (ουκ ολίγων) πάσης φύσεως αγωνιστών αυτού του τόπου και ας αφήσουν το βήμα σε κανέναν νεότερο.
Έχω μία ένταση στο σημείο που αναφέρεις τη "ταπεινή" καταγωγή του μιας και πολλοί Έλληνες πολιτικοί ξεκίνησαν έτσι και έγιναν λέρες, ο τελευταίος που μου έρχεται στο νου είναι ο Κίμωνας Κουλούρης...
"ας αφήσουν το βήμα σε κανέναν νεότερο."
Το κακό με τους προλετάριους είναι οτι (αποδεικνύεται και ιστορικά) μετα απο μερικά χρόνια άσκησης εξουσίας γίνονται κατεστημένο. Τί νεότερο λοιπόν θα κάνουν οι νεότεροι αν δεν έχουν το κουράγιο να βγούν απο το βόλεμα της εξουσίας;
Ο ανώνυμος της 13/1 4:44
Iωάννη ο Κίμων ξεκίνησε από καταμετρητής της ΔΕΗ για να γίνει κομματικό μεγαλοστέλεχος, υπουργός και να φτάσει να χτυπήσει με τη 'μερσεντέ' αστυνομικό μένοντας ατιμώρητος... ααφές παράδειγμα κάθετης κοινωνικής κινητικότητας με μοχλό ένα κατά τα άλλα σοσιαλιστικό κόμμα...
Ανώνυμε δεν διαφωνώ. Κι ο ίδιος όταν το έγραφα δεν ήμουν απολύτως σίγουρος ότι η νεότητα από μόνη της αποτελεί εγγύηση για τίποτα. Ιδίως σε μια ισοπεδωμένη ιδεολογικά εποχή. Όπως έλεγα σε μια άλλη συζήτηση, η διαφορά μεταξύ σοσιαλιστών και συντηρητικών πολιτικών όπως την είδα παλιότερα στην Αγγλία, βρίσκεται στο ότι οι πρώτοι έχουν βίλες στην Τοσκάνη (εκεί έμεινε τελευταία φορά έγκυος και η Σερί Μπλερ) που θυμίζει Αναγέννηση, Ουμανισμό, Μεδίκους και όλα αυτά τα ωραία. Οι δεύτεροι, στο Ντουμπάι ή εν πάση περιπτώσει σε πιο εξωτικά και λιγότερο 'κουλτουρέ' θέρετρα. Στην Ελλάδα πάλι, με σαφώς μικρότερη πολιτική ιστορία από την μητέρα του κοινοβουλευτισμού Αγγλία, έχουν όλοι βίλες στη Μύκονο.
Το θέμα μας δεν είναι οι τομείς οπου εμφανίζουν συγκλίνουσες, έστω και με διαφορές, συμπεριφορές αλλά το ίδιον της εξουσίας να εκμαυλίζει συνειδήσεις. Αυτό το ίδιον γιγαντώνεται όταν οι εξουσίες δεν έχουν όραμα. Συνήθως τότε λειτουργούν αυτοσυντηρητικά με κύριο προφανές το μέτρημα των κουκιών που καταλήγη στην πελατειακή σχέση. Οπότε και ο καθένας φροντίζει να εξασφαλίσει μέχρι και τα εγγόνια του. Οι μισοί τουλάχιστον Έλληνες αυτό κάναμε δυστυχώς. Μόνο που βέβαια οι κατα καιρούς έχοντες την εξουσία το επέτυχαν κατα 90% ενώ οι κοινοί θνητοί κατα 10%. Ωστόσο έχουμε και μείς αυτήν την ευθύνη του 10% που βέβαια δεν εξαντλείται μόνο στην πελατειακή σχέση.
Ο ίδιος ανώνυμος
Η εξουσία εκμαυλίζει συνειδήσεις μόνον όταν βρει αδύναμους χαρακτήρες στο διάβα της. Ή αλλιώς, δώσε σε κάποιον εξουσία για να δεις τον χαρακτήρα του. Άνθρωποι χωρίς ισχυρές αντιστάσεις στο όπιο που λέγεται εξουσία, χωρίς ας πούμε κάποια συμπαγή μόρφωση ή καλλιέργεια, χωρίς ένα προσωπικό όραμα, αβαθείς προσωπικότητες, ασφαλώς και θα εκμαυλιστούν.
άντε βρε να βάλει για πρόεδρος και ο άλλος γραφικός του ΠΑΣΟΚ ο Κίμων ο ΚΟυλούρης, το κουλούρι της πολιτικής...
Δημοσίευση σχολίου