Αυτό το διάστημα - φέτος δηλαδή - διδάσκω κοινωνιολογία στους φοιτητές ενός κολεγίου. Τα μαθήματα γίνονται στα αγγλικά και αυτά τα παιδιά, 18 και 19 χρόνων, όσο να' ναι δυσκολεύονται να εκφραστούν στην ξένη γλώσα, αλλά όποτε δίνεται η ευκαιρία μου τα λένε χύμα και τσουβαλάτα στη μητρική. Αυτό που βρίσκω ανεκτίμητο στην επαφή μου με τ' αγόρια και τα κορίτσια αυτά που έχουν τα μισά μου χρόνια και με φωνάζουν "κύριε", είναι η βιοθεωρία τους. Η πρώτη εντύπωση που έχω είναι ότι τα παιδιά αυτά δε μασάνε. Δε γουστάρουν υποκρισίες, πολλές-πολλές ευγένεις και υπεκφυγές. Και έχουν απίστευτα δυνατές κεραίες, τίποτα δεν περνά τις συμπληγάδες τους αν δεν είναι αυθεντικό. Όταν, αντίθετα, τους μιλά κανείς ανυστερόβουλα και απροκάλυπτα, είναι όλο αυτιά. Με μια λέξη, και παρά τα όσα πίστευα μέχρι πρόσφατα, αυτά τα παιδιά είναι αυθεντικά. Ζούνε βέβαια ακόμα το σοκ της διαπίστωσης ότι ποτέ δεν πρόκειται να προσαρμοστεί η κοινωνία σε αυτούς και ότι δυστυχώς πρέπει αυτοί - και μάλιστα ο καθένας τους ξεχωριστά - να προσαρμοστούν στην κοινωνία. Έχουν και μεγάλη οργή έναντι των πολιτικών και της πολιτικής όπως την ξέρουμε γενικότερα. Θα ήθελαν να έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τα πράγματα που κάνουν όπως ακριβώς θέλουν. Προτιμούν δηλαδή να αλλάξει ο κόσμος κατά πως τον θέλουν παρά να αλλάξουν οι ίδιοι στο παραμικρό. Πιστεύουν μάλιστα ακράδαντα και ειλικρινά ότι αυτό είναι δυνατό και μάλιστα όχι και τόσο δύσκολο, αρκεί να μην τους πολυφωνάζουν οι μεγάλοι, να μην τους πρήζουν με συμβουλές και να μην τους γεμίζουν υποχρεώσεις. Το θαυμάζω αυτό, για όσο αντέξουν βέβαια. Γιατί κάποια στιγμή όλοι μας συνειδητοποιήσαμε ότι αν δε νοθεύαμε τη νεανική προσωπικότητά μας και τα πιστεύω της, δεν θα επιβιώναμε. Αυτά τα παιδιά ακόμη δεν το έχουν καταλάβει αυτό και πραγματικά το χαίρομαι κι εγώ μαζί τους, απολαμβάνω τη σοφή τους άγνοια.
14 σχόλια:
πόσο δίκιο έχεις..Πόσο διαφορετικά βλέπεις τα πράγματα οταν είσαι νέος.. ΔΕΝ Εχω γεράσει κ εγώ βέβαια, ούτε απέχω πολύ απο τις ηλικίες τους, αλλά καταλαβαίνω απόλυτα τι λες. Σοφία άγνοια, ωραία το έθεσες Γεράσιμε :)
roadartist ούτε εγώ έχω γεράσει αλλά μου είναι πλέον πολύ δύσκολο, ίσως και επώδυνο να σκαλίσω τη μνήμη μου και να θυμηθώ πως είναι να είσαι τόσο νέος. Πως είναι δηλαδή να βλέπεις γύρω σου ανθρώπους με κοιλιές, φαλάκρες και γυαλία να σε περιορίζουν και να σου επιβάλλουν τη δική τους οπτική για τον κόσμο.
:))) Τι ωραία τα λες!! Στο είχα ξαναγράψει νομίζω..μακάρι να υπήρχαν πολύ εκπαιδευτική με τη δική σου ματιά!
roadartist δεν ξέρω αν τα λέω ωραία κατά πως λες, το ζήτημα όμως είναι αν τα κάνω και ωραία. Εύκολα δηλαδή τα λόγια αλλά δυσκολο, για όλους μας πιστεύω, να τα εφαρμόζουμε εξίσου εύκολα και στην καθημερινή μας πράξη...
Η εμπειρία κάθε ανθρώπου ο οποίος βρίσκεται στη θέση του δασκάλου (και δεν είναι αδιάφορος) είναι συγκλονιστική.
Τα ίδια διαπίστωνα όταν βρέθηκα σε αυτή τη θέση και "δίδασκα" φοιτητές του τμήματος ΜΜΕ του Παντείου πριν κάποια χρόνια.
Αναρωτιόμουν πότε έρχεται η συνειδητοποίηση και ο ρεαλισμός απέναντι στην καθημερινότητα του ενήλικα και υπεύθυνου πολίτη, ευχόμενος να μην τους συμβεί, να μην καλουπώσουν το όνειρο της νιότης στα μέτρα της ρουτίνας.
Κάποιοι απο αυτά τα παιδιά προχώρησαν. παρακολουθώ έναν, ο οποίος έγινε "αστέρας" στο mega και διαπιστώνω πως αυτό που έβλεπα στα μάτια του τότε ήταν η "βουλιμία της επιτυχίας". Προσπαθούσε να προσαρμόσει το λόγο του σε ότι πίστευε ότι θα μου κολάκευε τα αυτιά και εμφανιζόταν ο πιο ρομαντικός και ιδεαλιστής απο όλους τους φοιτητές.
Η πορεία του μπορεί να ικανοποίησε τον ίδιο όμως θυμάμαι όποτε τον βλέπω πως καλώς έπραττα που έκρινα τους άλλους απο το ΒΛΕΜΜΑ όχι απο τα λόγια.
Κυνικός, εγωιστής, πρωταθλητής στα χτυπήματα κάτω απο τη ζώνη, ψεύτης, καριερίστας με κάθε κόστος.
Ευτυχώς, πολλοί άλλοι δεν του έμοιασαν.
Μεγάλη ικανοποίηση -αντίθετα με την προηγούμενη - όταν βλέπεις ανθρώπους που γνώρισες στην εφηβεία να διαπρέπουν διατηρώντας ήθος και αρχές.
Υ.Γ : Ακόμη ζηλεύω τις διακοπές σας...
αλέκο όντως η εμπειρία της επαφής, μέσα από τη διαδασκαλία, με αυτά τα νέα παιδιά είναι συγκλονιστική, αλλά και συναρπαστική. Ίσως όχι τόσο βέβαια για τους ίδιους ή όχι με τον ίδιο τρόπο, αλλά σίγουρα για κάθε άνθρωπο που στέκει απέναντί τους και συναντά το βλέμμα τους.
@gerasimos
Πολύ καλό το θέμα και....ας καίει.
Θέτεις την ουσία, τα νέα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα με μια σκληρή "κοινωνία"
Μεγάλες οι ευθύνες μας και πρέπει να "δούμε " και εμείς πράγματα με τα μάτια τους, όχι μόνο με τα δικά μας.
Μάλλον πολλά θάχουμε να μάθουμε..οι ξερόλες.
Μην εισαι τόσο σίγουρος οτι τα παιδιά δεν εχουν καταλάβει τα "μυστικά" της επιβίωσης όπως τα ανέφερες (νόθευση πιστεύω κλπ)..ακόμα και σε αυτή την ηλικία, το ξέρουν γιατί απλούστατα βλέπουν εμας τους μεγάλους , δεν είναι χαζά..
απλά το αναβάλλουν συνειδητά και όσο τους πάει..η "μη νόθευση"
κοίτα εξάλλου και το παράδειγμα που ανέφερε ο Αλέκος Μάρκελος..
Σε θεωρώ τυχερό πάντως που κάνεις τέτοια δουλειά.
σπίθα ναι, αυτό πιστεύω κι εγώ, ότι η σοφία των παιδιών μένει ανεκμετάλλευτη από εμάς τους "μεγάλους". Και μένουν αβοήθητα ενώ σε μικρά τουλάχιστον πράγματα μπορούμε πιστεύω να τα βοηθήσουμε, στον αγώνα τους να αλλάξουν έστω καιλιγάκι την ετοιμοπαράδοτη κοινωνία στην οποία αναγκάζονται να ενταχθούν.
takis δεν θα διαφωνήσω στο ότι έχουν συνείδηση του τι συμβαίνει γύρω τους αλλά και του πώς πρόκειται να εξελιχθούν. Απλά όπως είπες απολαμβάνουν την ελευθερία σκέψης τους όσο ακόμα τους το επιτρέπει η κοινωνία.
Νομίζω οτι κατάλαβα ποιον εννοεί ο Αλέκος..αλλά μπορεί να κάνω και λάθος. Το θέμα ειναι οτι η κοινωνία μας επιβραβεύει αυτούς ακριβώς τους ανθρώπους τελικά.. Που έχουνε την "βουλιμία της επιτυχίας". Τους ρομαντικούς και τους ιδεαλιστές μάλλον τους αποξενώνει πρώτη αυτή!..
Επίσης θα συμφωνήσω με τον σπίθα, για το πόσο σκληρή είναι η σημερινή κοινωνία για ένα νέο άνθρωπο.
roadartist εγώ δε νομίζω ότι έχουν τόση σημασία τα άτομα. Άλλωστε τη 'βουλιμία της επιτυχίας' τη συναντάμε σε πολλούς χώρους όπως στα blogs, χώρο φιλόξενο για πολλούς 'βουλιμικούς'. Οπότε δε χρειάζεται να τους αναζητήσουμε απαραίτητα στην τηλεόραση.
Κάποτε για να γλυκάνουμε τους συμβιβασμούς τους λέγαμε "διορθωτική πορεία".΄
Ο καθένας από εμάς έκανε και κάνει τη διορθωτική του πορεία ανάλογα με το χαρακτήρα του.
Και οι νεότεροι πάντα μας καταλαβαίνουν, ειδικότερα αν τους συναισθανθούμε και εμείς.. και ναι έχουν απόλυτο δίκιο τα παιδιά !
Επειδή και εμείς που κάναμε διορθωτικές πορείες δεν τους δώσαμε κάτι καλύτερο από αυτό που βρήκαμε..
so_far για να καταφύγει κανείς στη διορθωτική πορεία πρέπει πρώτα να έχει αντιληφθεί τα λάθη που οφείλει να διορθώσει... πράγμα όχι εύκολο.
Δημοσίευση σχολίου