21 Σεπ 2008

Μαυρογιαλούριος αριθμητική



Καμιά φορά οι αριθμοί μιλάνε μόνοι τους. Και δε χρειάζεται να πολυκοσκινίζουμε τα πράγματα, να πολυαναρωτιόμαστε και να πολυβασανιζόμαστε γύρω από πρόσωπα και προσωπεία της ελληνικής πραγματικότητας τα οποία βλέπουμε να παραμένουν τα ίδια ή ακόμη να γίνονται και χειρότερα σε σύγκριση με δέκα, είκοσι, τριάντα χρόνια πριν. Χθες το απόγευμα για παράδειγμα, κατά τη διάρκεια μιας ημερήσιας εκδρομής έπεσα πάνω στον κοστουμαρισμένο και καμαρωτό Νομάρχη ενός βορειοελλαδίτικου νομού κομπλέ, μαζί με όλους τους παρατρεχάμενούς του. Τα πρόσωπα - τα οποία θα τα χαρακτήριζα βλαχοκυριλέ με αυτό που θα έλεγα πονηρόχαζο βλέμμα - όπως και οι συμπεριφορές των τελευταίων με γύρισαν πίσω σε εποχές Μαυρογιαλούρων. Και αναρωτήθηκα, γιατί κάποιες φορές η Ελλάδα μοιάζει να έχει μπει στο ψυγείο και να έχει παραμείνει στη δεκαετία του '50, του '60 ή του εβδομήντα, με πολιτικούς που μας απευθύνονται σα να είμαστε οι χωριανοί με την καλαθούνα με τις κότες που θα πάμε να τους βρούμε στα γραφεία τους παρακαλώντας να γίνει επιτέλους ο δρόμος για το χωριό, και με παρατρεχάμενους οι οποίοι μοιάζουν να παραμένουν οι ίδιοι από γενιά σε γενιά - ίδιες φάτσες, ίδια κοψιά, ίδια σουλούπια.

Αναζητώντας απαντήσεις έψαξα να βρω, πόσοι άνθρωποι θα έμπαιναν και θα έδειχναν ενδιαφέρον σε ένα blog με προτάσεις ενάντια στη διαφθορά; Kαμιά εικοσιπενταριά. Πόσοι θα συμμετείχαν σε μια διαδήλωση ενάντια στη διαφθορά, στην ακρίβεια, στη μόλυνση του αέρα που αναπνέουν; Κανένας, δεν έχει άλλωστε οργανωθεί καμία παρόμοια μη κομματική συγκέντρωση διαμαρτυρίας. Πόσοι άνθρωποι θα αγόραζαν, κάθε Κυριακή μια κυριακάτικη εφημερίδα που μοιάζει με μετεμψύχωση της Αυριανής αλλά σε ακόμη χειρότερη, χυδαιότερη μορφή; Εκατόν ενενήντα χιλιάδες. Πόσοι θα έσπευδαν να προλάβουν να αγοράσουν κανένα πλυντήριο ρούχων μισοτιμής ή ένα καινούργιο ψυγείο από την πρώτη κιόλας μέρα λειτουργίας ενός ακόμα καινούργιου υπερκαταστήματος ηλεκτρικών ειδών; Εβδομήντα χιλιάδες. Πόσοι θα σχολίαζαν αυτό ή οποιοδήποτε παρόμοιο ποστ σε οποιοδήποτε blog; Πέντε-έξι. Πόσοι θα ανέβαζαν παρόμοια ποστ ή ποστάκια αγανάκτησης, διαμαρτυρόμενοι για την ελληνική γραφειοκρατία, τη διαπλοκή και πολλά από τα προαναφερθέντα; Αρκετοί, ίσως και πολλοί. Από αυτούς, πόσοι θα έκαναν - θα κάναμε - κάτι για να πολεμήσουν πιο ενεργά και να προσπαθήσουν να αλλάξουν δομές, παραδόσεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές που βλέπουν γύρω τους και τους δυσαρεστούν; Εσείς πόσοι λέτε;

9 σχόλια:

Unknown είπε...

Κατάλαβα ποιόν είδες και να είσαι καλά που μ' έκανες και γέλασα, αν και φαντάζομαι ότι δεν το έγραψες για να γελάσω.

gerasimos είπε...

mariana όχι δεν είδα αυτόν που υπέθεσες: πίστεψέ με, δεν είναι ο μοναδικός του... είδους.

Dr_MAD είπε...

H απάντηση είναι 0 (μηδέν)

τι κέρδισα?

[μη μουτζώνεις]

Dr_MAD είπε...

Τι μου θύμισες τώρα! Οταν ήμουν 5η Γυμνασίου είχα γράψει μια έκθεση για τη Βουλή των Εφήβων με θέμα τη γραφειοκρατία, τη μηχανογράφηση και την αποκέντρωση των υπηρεσιών στην Ελλάδα. Ημουν ο μόνος ομογενής που ασχολήθηκε με ένα τόσο τεχνοκρατικό θέμα΄-ίσως και γι'αυτό με επέλεξαν. Μέχρι και τους νομούς της Ελλάδας και τα Υπουργεία μείωνα! χαχαχα

Αν τη βρω μέσα στις κούτες της μετακόμισης (πάνε χρόνια που την είδα τελευταία φορά) θα την ανεβάσω να σπάσουμε πλάκα! Είχα οράματα και όνειρα μικρός!!!

Unknown είπε...

Αφού έχει πολλούς σαν κι αυτόν πρέπει να αρχίσουμε να κλαίμε.

abravanel είπε...

Καλή ώρα δες τα πρακτικά της Βουλής των Εφήβων που αναφέρθηκε πριν και μπορείς να απογοητευθείς προκαταβολικά και για τα επόμενα χρόνια.

gerasimos είπε...

mad τι κέρδισες; Μια από τα ίδια, φαντάζομαι, όπως όλοι μας...
για ανέβασε την έκθεσή σου να δούμε!

mariana μα πως, νόμιζες ότι ο Πανίκας ήταν ο ένας και μοναδικός;

abravanel μια απ' τα ίδια κι εκεί; Ελπίζω όχι.

Ανώνυμος είπε...

Οι 190.000 δεν την διάβασαν την εφημερίδα. Τι ταινία είχε; Αυτή ήθελαν...

Και επίσης σε διαδηλώσεις ενάντια στη διαφθορά δεν πάμε, διότι αν χρειαστεί μετά να λαδώσουμε κάποιον θα είμαστε ανακόλουθοι!

Καλό απόγευμα

gerasimos είπε...

δενδρογαλή κι άλλες, πάρα πολλές κυριακάτικες εφημερίδες προσφέρουν ταινίες, αλλά αυτή αγόρασαν. Δε νομίζω δηλαδή ότι πρόκειται μόνο για τις ταινίες - oύτε ότι έγιναν ξαφνικά τόσο σινεφίλ οι νεοέλληνες - αλλά και για τη σκανδαλοθηρική δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας που 'πουλάει'. Όπως εν τέλει ΚΑΙ η ταινία, αν όμως πρόκειται περί... τσόντας.