Ασκήσεις αμνησίας

Bλέπω σε δημοσίευμα της εφημερίδας Μακεδονία ότι σε λίγους μήνες στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα στην πλατεία Αριστοτέλους θα ανεγερθεί, μεταξύ των οδών Τσιμισκή και Μητροπόλεως ανδριάντας του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ύψους περίπου τριών μέτρων. Άραγε γιατί; Μήπως διότι επί υπουργίας του - Δημοσίων Έργων - και κατόπιν πρωθυπουργίας του ξηλώθηκαν, στη δεκαετία του '50 τα τραμ από Αθήνα και Θεσσαλονίκη διότι... παρεμπόδιζαν την κυκλοφορία; Φαίνεται ότι ο άνθρωπος έβλεπε μακριά, τουλάχιστον μέχρι το 2008. Έτος κατά το οποίο η Θεσσαλονίκη, η πόλη στην οποία του στήνεται και το άγαλμα παραμένει εξαιτίας του η μόνη πόλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης - για την είσοδό μας στην οποία δοξάζεται ο άνθρωπος αυτός κάπως αστόχαστα νομίζω - με πληθυσμό πάνω από ένα εκατομμύριο κατοίκους που δεν διαθέτει μέσα σταθερής τροχιάς όπως μετρό ή τραμ, με αποτέλεσμα οι κάτοικοί της να καταταλαιπωρούνται με παλιά λεωφορεία για τις μαζικές μετακινήσεις τους. Ή μήπως άραγε διότι την ίδια εκείνη περίοδο ξεκίνησε η τσιμεντοποίηση της πρωτεύουσας και η πολεοδομική καταστροφή ολόκληρης της Ελλάδας με την πρωτοεφαρμοζόμενη τότε μέθοδο της αντιπαροχής, με συνέπειες που υφιστάμεθα διαρκώς περισσότερο καθημερινά; Μήπως διότι ήταν αυτός που επέμενε και κατάφερε να μπει η Ελλάδα στην τότε ΕΟΚ, ούτως ώστε οι ελληνικές κυβερνήσεις να μπορούν έκτοτε να ρίχνουν το φταίξιμο για ό, τι πάει στραβά στις... Βρυξέλλες; Ή μήπως, τέλος, επειδή έφυγε από την Ελλάδα το 1963 - μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη από παρακρατικούς και τις ενοχλητικές της προεκτάσεις, χάνοντας και τις εκλογές εκείνης της χρονιάς από τον Γεώργιο Παπανδρέου - προκειμένου να επιστρέψει 11 χρόνια αργότερα, αφού είχε πέσει και η δικτατορία ως θριαμβευτής; Θριαμβευτής τι είδους άραγε;

Νομίζω ότι στην Ελλάδα όταν περάσουν αρκετά χρόνια ούτως ώστε να έχουν πεθάνει όσοι παλιοί θυμούνται και να μην έχουν μάθει οι νεότεροι, αρχίζουν να συμβαίνουν διάφορα περίεργα. Αρχίζουν να ιδρύονται Ιδρύματα Μητσοτάκη, να στήνονται ανδριάντες στους «μεγάλους» της ηγέτες και πάει λέγοντας. Χωρίς βεβαίως να υπολογίζεται το κόστος σε χρήματα και όχι μόνον. Αυτά τα 250.000 ευρώ που θα δαπανηθούν για την ανέγερση του ανδριάντα δεν θα μπορούσαν, κύριε δήμαρχε της Θεσσαλονίκης να δοθούν για κάτι που θα έπιανε τόπο και όχι απλώς... χώρο; Όπως για να μπουν μερικά κολονάκια στα πεζοδρόμια της πόλης ώστε να μπορούν οι κάτοικοί της, που εξαιτίας του ανθρώπου του αγάλματος δεν διαθέτουν πλέον τραμ, τουλάχιστον να την περπατήσουν χωρίς να σκοντάφτουν σε παρκαρισμένα οχήματα; Ή μήπως πρόκειται για ένα ακόμη έργο προς τιμήν του αθάνατου στρατηγού Δεκαβάλα;