Yπό κατάληψη ή υπό εγκατάλειψη;

Βλέπω σε σημερινό δημοσίευμα της Μακεδονίας ότι εβδομήντα σχολεία σε όλη την Ελλάδα, εκ των οποίων τα σαράντα* στη Θεσσαλονίκη τελούν υπό κατάληψη. Τα αιτήματα των μαθητών; Υπάρχει μεγάλη γκάμα. Κάποιοι λέγεται ότι διαμαρτύρονται για την τυρόπιτα, που είναι στρογγυλή και δεν ξέρουν από που να αρχίσουν να τρώνε. Άλλοι πάλι για λιγότερο φαιδρά πράγματα όπως ακατάλληλα κτίρια, ελλιπείς εγκαταστάσεις και αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία. Άλλες πάλι φορές τα αιτήματα θα τα έλεγα διφορούμενα, όπως να μην απαγορεύεται η χρήση κινητών στα σχολεία, κάτι το οποίο νομίζω θα σήκωνε αρκετή συζήτηση. Όπως κι αν έχουν τα αιτήματα νομίζω ότι ίσως έχει γίνει κάτι σαν μόδα, αρχομένου του σχολικού έτους να βρίσκονται αφορμές, φανταστικές ή πραγματικές, στρογγυλές τυρόπιτες ή η κακή κατάσταση των τουαλετών προκειμένου να ξεκινούν οι καταλήψεις σχολείων. Αν και στο βαθμό που πρόκειται για μόδα, για ένα γαϊτανάκι, μια σκυτάλη που περνάει κάθε σχολική χρονιά σε καινούργια χέρια, θα έλεγα ότι κακώς γίνονται αυτές οι καταλήψεις, οι οποίες εν τέλει αποβαίνουν σε βάρος των ίδιων των μαθητών που χάνουν μαθήματα και μετά αναγκάζονται - μαζί με τους καθηγητές τους - να 'τρέχουν' για να καλύψουν τη χαμένη διδακτέα ύλη. Αν ΔΕΝ πρόκειται απλώς περί μόδας αλλά υπάρχουν προβλήματα που χρονίζουν και ταλαιπωρούν μαθητές και εργαζόμενους στα σχολεία, πρωτοβουλίες για κινητοποιήσεις θα έπρεπε να παίρνονται περισσότερο από εργαζόμενους και γονείς, όχι τα παιδιά. Τα οποία παιδιά ήδη από αυτή τη μικρή ηλικία πέφτουν θύματα και έχουν εγκαταλειφθεί νομίζω στο έλεος μιας ψευτοαριστεριστικής υποκουλτούρας εύκολων και πολλές φορές καιροσκοπικών κινητοποιήσεων που επικράτησε στην Ελλάδα από τη μεταπολίτευση και ύστερα. Πρόκειται για την ίδια, ψευτοπολιτική υποκουλτούρα που τα οδηγεί λίγο αργότερα να καταλήγουν είτε έτσι είτε αλλιώς. Πάντως το Dreamer των Supertramp εξακολουθεί να παίζει στα ηχεία του blog, αφιερωμένο στα παιδιά εκείνα που δεν εκφράζουν ούτε εξαντλούν τον ριζοσπαστισμό τους και τους οραματισμούς τους με καταλήψεις γύρω από στρογγυλές τυρόπιτες στο σχολείο και αργότερα, στο πανεπιστήμιο πίσω από παραλληλόγραμμους πάγκους με κομματικά φυλλάδια ως μικροπωλητές - ή καλύτερα μεταπράτες - ετοιμοπαράδοτων ιδεολογιών.

*Όσον αφορά στα σαράντα σχολεία της Θεσσαλονίκης που τελούν υπό κατάληψη και όχι μόνο αυτά, δε θα μου προξενούσαν περιέργεια αποκαλύψεις για ακατάλληλα κτίρια, ελλείψεις διδακτικού προσωπικού και όσα άλλα. Ανακάλυψα ότι Αντινομάρχη Παιδείας και Αθλητισμού έχει η Θεσσαλονίκη τον κύριο Διονύση Ψωμιάδη, αδελφό του γνωστού μας νομάρχη. Ο οποίος φαίνεται να ασχολείται πολύ περισσότερο με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με το ποδόσφαιρο απ' ό, τι με την παιδεία. (Ψάχνοντάς τον στο Goοgle είχα αμέτρητα αθλητικά αποτελέσματα όπως αυτό που μόλις είδατε, αλλά ΟΥΤΕ ΕΝΑ σχετικό με παιδεία.) Και κάτι τελευταίο: ο μεν Διονύσης προέρχεται από το ΠΑΣΟΚ, ο δε Παναγιώτης από τη Νέα Δημοκρατία...