Ο πολιτισμός της πασαρέλας

Μπαίνοντας σήμερα, όπως κάθε μέρα, στο in.gr, κατευθύνθηκα στην ενότητα 'Πολιτισμός' προκειμένου να ενημερωθώ για τα πολιτιστικά δρώμενα και συμβαίνοντα στην Ελλάδα και την υφήλιο. Αμέσως, και με έκπληξη, είδα το εξής 'νέο': 'Αρμάνι εναντίον Ντόλτσε & Γκαμπάνα με αφορμή την Εβδομάδα Μόδας του Μιλάνου'. Και αναρωτήθηκα, για ποιο λόγο κάτι τέτοιο θεωρήθηκε ή θεωρείται από κάποιους ότι ανήκει στον 'Πολιτισμό'. Τι σχέση έχουν τα μαλλιοτραβήγματα μεγαλομόδιστρων με τον πολιτισμό; Και μάλιστα γιατί να καταγράφονται ως πολιτιστικό νέο από το μεγαλύτερο ειδησεογραφικό site μιας χώρας, της Ελλάδας, παγκοσμίως γνωστής - λόγω ειρωνείας της τύχης μας ή της ιστορίας - ως λίκνο του πολιτισμού; Μήπως η άνοδος της ασημαντότητας για την οποία είχε μιλήσει ο Καστοριάδης ξεκινά από τον σημερινό μας πολιτισμό, στον οποίο φαίνεται να έχει βρει - δυστυχώς - και το πιο πρόσφορο έδαφος; Μήπως η χώρα που άλλοτε αποτελούσε λίκνο του πολιτισμού έχει παραδοθεί αμαχητί στα πάσης φύσεως λικνίσματα; Από το λίκνισμα των νεαρών γυναικών που παραδίδονται στο τσιφτετέλι στα κάθε λογής διασκεδαστήρια μέχρι το λίκνισμα των λιπόσαρκων μοντέλων στις πασαρέλες, το οποίο απ' ό,τι φαίνεται περνιέται από το in.gr για πολιτισμός;

Το in.gr διεξήγαγε και ένα δημοψήφισμα, στο οποίο οι επισκέπτες του ερωτούνταν αν 'πρέπει να μπαίνουν όρια στην τέχνη'. Νομίζω ότι θα έπρεπε να διεξάγει και ένα άλλου είδους δημοψήφισμα, για το αν πρέπει να μπουν κάποια όρια στο τι θεωρείται 'πολιτιστικό' δρώμενο ή συμβάν και τι όχι από το in.gr. Σε ένα τέτοιο δημοψήφισμα θα απαντούσα οπωσδήποτε καταφατικά.