Αυτές τις μέρες διεξάγεται στη Βουλή η συζήτηση για την παιδεία. Όταν λέμε συζήτηση εννοούμε βεβαίως ελληνικού τύπου. Με φωνές, αλαλαγμούς, βρυχηθμούς, εντυπωσιοθηρικές κορώνες, αλληλοκατηγορίες, ποταμούς κροκοδείλια δάκρυα, ψηφοθηρικές υποσχέσεις, μασημένα λόγια εκεί που χρειάζονται ανοιχτές κουβέντες και τόλμη όπως στο ζήτημα του ασύλου, χρονίζουσα κώφωση απέναντι σε χρονίζοντα προβλήματα όπως η άλωση των πανεπιστημίων από τις κομματικές νεολαίες και άλλα τέτοια. ΑΝ όμως γίνονταν ποτέ στη Βουλή συζήτηση για την παιδεία, θα έπρεπε νομίζω να ξεκινήσει από δυο-τρία μεγάλα προβλήματα:
Πρώτον, από τους ανορθόγραφους πρωτοετείς των πανεπιστημίων μας, από την διαρκώς μεγαλύτερη δηλαδή κάθε χρόνο πτώση των στάνταρντς στην τριτοβάθμια και όχι μόνο εκπαίδευση. Αναζητώντας τα βαθύτερα αίτια της μορφωτικής αυτής έκπτωσης, ούτως ώστε να δούμε τι μπορεί να γίνει από σήμερα κιόλας προκειμένου τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας να μην εξελιχθούν σε κάφρους.
Δεύτερον, θα όφειλε να θέσει επί τάπητος το μείζον προαναφερθέν ζήτημα της κομματικοποίησης των πανεπιστημίων - που μέσω 'αυθόρμητων' καταλήψεων εξαπλώνεται εδώ και χρόνια ΚΑΙ στα σχολεία - και της εκδίωξης από αυτά των κομματικών νεολαιών, διότι δεν μπορούμε να μιλάμε για παιδεία και ταυτόχρονα να χρησιμοποιούμε αδίστακτα σχολεία και πανεπιστήμια ως φυτώρια μελλοντικών στελεχών. Αλλά και την κατάργηση - ναι, την κατάργηση ενός ξεπερασμένου θεσμού που δεν νομίζω ότι συναντάται πουθενά αλλού στην υφήλιο - του πανεπιστημιακού ασύλου, ώστε να πάψει να θυσιάζεται το μέλλον των δημόσιων πανεπιστημίων στον βωμό της διατήρησης του 'συμβολισμού' τους.
Τρίτον, θα μπορούσε να συζητηθεί και το μεγάλο πρόβλημα της παραπαιδείας, το ότι από το δημοτικό και το γυμνάσιο διαρκώς περισσότεροι μαθητές αναγκάζονται να καταφεύγουν στα ιδιαίτερα και στα φροντιστήρια και να τεθεί το μεγάλο ερώτημα: γιατί να μην επαρκεί το μάθημα του σχολείου; Φταίνε οι μαθητές που 'δεν τα παίρνουν'; Φταίνε οι διδάσκοντες; ΤI φταίει τέλος πάντων;
Αυτά νομίζω θα μπορούσαν σε πρώτη φάση να απασχολήσουν τους πατέρες και τις μητέρες του έθνους στη συζήτηση για την παιδεία - γι' αυτό το λουλούδι που δεν αφήνεται ν' ανθίσει.
9 σχόλια:
Νομίζω πως η συζήτηση για την παιδεία θα πρέπει να ξεκινήσει από μία αφετηρία: αύξηση των δαπανών, επί του ΑΕΠ, γι αυτήν. Οσο καλοπροαίρετοι και να είναι οι συζητητές, χωρίς λεφτά, δε χτίζονται οράματα.
Και για να μην παρεξηγηθώ, ΔΕΝ αναφέρομαι σε αυξήσεις μισθών σε εκπαιδευτικούς κάθε βαθμίδας.
Καλησπέρα.
Κάτι ακόμα: Εφόσον μόνο ένα μικρό κομμάτι των συνολικών κρατικών δαπανών καταλήγει κάθε χρόνο στην παιδεία, εάν και όταν καταργηθούν οι πανελλήνιες εξετάσεις, με τι χρήματα θα καλυφθούν οι ανάγκες των πανεπιστημίων άραγε ;
Επίσης, ο νέος Υπουργός Παιδείας είπε ότι έχουμε ανάγκη από μια νέα κουλτούρα διαλόγου. Συμφωνούμε όλοι νομίζω. Κουραστήκαμε όμως μετά από κάθε νέα κυβέρνηση ή μετά από κάθε ανασχηματισμό όλοι να επικαλούνται τον περίφημο διάλογο που τελικά ποτέ δεν γίνεται ή ποτέ δεν έχει θετική έκβαση. Μέχρι να τελειώσουν οι διάλογοι τελειώνουν και οι τετραετίες. Ας πάμε παραπέρα επιτέλους!
(Αυτό το λουλούδι μάλλον θέλει και αλλαγή γλάστρας)
Γεράσιμε, καλή σου μέρα!
Είναι η δεύτερη φορά που με "αναγκάζεις" να παραβιάσω τον κανόνα της "χρονοκαθυστέρησης" στο ιστολόγιό μου "Κλέφτρα Κίσσα"... Είναι, βλέπεις, το ότι θίγεις το σοβαρότατο (και) κατ' εμέ πρόβλημα της Παιδείας Γι' αυτό και πριν από την αναδημοσίευση της παρούσας ανάρτησής σου έγραψα και ένα σύντομο σχετικό σχόλιο (βλέπε: http://kleftrakissa.blogspot.com/2009/01/blog-memoryland-gerasimos_25.html). Σε κάθε περίπτωση, κάποιες από τις δικές μου απόψεις σε σχέση με την Παιδεία τις έχω αναρτήσει από καιρού στο βασικό μου ιστολόγιο, το Seagull και μάλιστα σε τρεις συνέχειες: Περί Παιδείας Α-Β-Γ (βλέπε, αν θέλεις, εδώ: http://seagullstefanos.blogspot.com/search/label/%CE%A0%CE%B1%CE%B9%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CE%B1)
Ένα βασικό πρόβλημα είναι πως πρέπει να αποφασίσουν τα ίδια τα κόμματα να αποσύρουν τις κομματικές τους νεολαίες από τα πανεπιστήμια. Δηλαδή φαύλος κύκλος...
Επίσης, για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, θα έπρεπε να αλλάξει ο νόμος που λέει πως εκπρόσωποι φοιτητών ψηφίζουν (και μάλιστα με αυξημένο συντελεστή βαρύτητας) για τις πρυτανικές αρχές, με αποτέλεσμα να ελέγχουνε οι κομματικές νεολαίες και τη διοίκηση των πανεπιστημίων...
Όσο για το επίπεδο των πρωτοετών φοιτητών, δύο πράγματα είναι απαραίτητα: πρώτον μείωση του αριθμού των εισακτέων (αφού ούτε τα πανεπιστήμια αλλά ούτε και η αγορά μπορούν να τους απορροφήσουν), και δεύτερον, συστηματική αντιμετώπιση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας παιδείας με οργανωμένο σχέδιο. Μόνο που αυτό προϋποθέτει 12-ετή σχεδιασμό, που έρχεται σε αντίθεση με τις κατά καιρούς μεταρρυθμίσεις που πάντα γίνονται με χρονικό ορίζοντα 3-ετίας ώστε να προλάβουμε τις επόμενες εκλογές...
Αντί να μάθουν σκέψη τα παιδιά μαθαίνουν την παπαγαλία Γεράσιμε.
Οι περισσότεροι γονείς δεν έχουν ιδέα τι λένε τα βιβλία των παιδιών τους.
Αν πω και για το άσυλο της βλακείας τους θα νευριάσω.
Θα συμφωνήσω με την τελευταία παρατήρηση του Οδυσσέα: αυτές οι δήθεν "μεταρρυθμίσεις" του κάθε υπουργού-μαθητευόμενου μάγου που έχουν ορίζοντα ούτε καν τετραετίας, αλλά μέχρι τον ανασχηματισμό του υπουργού, είναι a priori θνησιγενείς.
Εδώ χρειάζεται σχεδιασμός 20ετίας, με όσο το δυνατόν ευρύτερη κοινωνική και πολιτική συναίνεση, με βάθος πεδίου από το νηπιαγωγείο μέχρι τα μεταπτυχιακά, και με διακομματική δέσμευση για επαρκή χρηματοδότηση. Με αυτοσχεδιασμούς και τεχνάσματα, απλώς αναπαράγεται η ίδια κατάσταση εσαεί.
phlou...flis πάρα πολύ σημαντικό να δοθούν περισσότερα χρήματα για την παιδεία. Αλλά ως συνήθως, τα δισεκατομμύρια πάνε όχι στην έρευνα και την παιδεία αλλά για αγορά πολεμικών αεροσκαφών και φρεγατών από τη Γαλλία. Διότι βλέπεις, όλως τυχαίως - μιλάμε για συμπτώσεις που βγάζουν μάτι -, μερικές μέρες πριν βγει για πολεμικά ψώνια ο κος Μεϊμαράκης μας προέκυψαν οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο που θα δικαιολογήσουν στα μάτια της κοινής γνώμης μια ακόμη 'αγορά του αιώνα'. Αλλά για την παιδεία και την έρευνα, περάστε από πρώτη του μηνός, όπως έλεγαν παλιά οι κακοπληρωτές.
MAXIMUS εκτός από μια νέα κουλτούρα διαλόγου έχουμε νομίζω ανάγκη και από μια νέα κουλτούρα πράξεων και έργων για την έρμη την παιδεία.
SeaGulL ευχαριστώ και χαίρομαι που βρήκες το ποστ καλό.
Odysseas πώς να περιμένουμε να εισηγηθούν την απομάκρυνση των νεολαιών από σχολεία και πανεπιστήμια άνθρωποι που οι ίδιοι ξεκίνησαν τις πολιτικές τους καριέρες από μαθητικές και φοιτητικές νεολαίες; Απολύτως σύμφωνο με βρίσκεις και στα υπόλοιπα πολύ σημαντικά που λες, όμως ξεχνάς - και ξεχνάμε - κάτι: εδώ Ελλάντα.
mariana φοβάμαι ότι πολλοί γονείς αντιμετωπίζουν - λόγω έλλειψης χρόνου και καλλιέργειας ή πολύ απλά λόγω χαμηλής νοημοσύνης - την μόρφωση των παιδιών τους επιπόλαια, βιαστικά, μηχανικά και διεκπεραιωτικά.
xasodikis δυστυχώς ούτε συναίνεση υπάρχει αλλά ούτε και στοιχειώδης συνεννόηση. Και τα σημαντικότερα προβλήματα όπως του ποστ διαιωνίζονται και περνάνε από γενιά σε γενιά.
Δημοσίευση σχολίου