Βλέπω, σε όλη Ελλάδα, διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων και το κοινό αίσθημα εναντίον του Ισραήλ. Η λαϊκή οργή ξεχειλίζει όχι μόνο εναντίον του αλλά και εναντίον των ΗΠΑ, συμμάχου του Ισραήλ, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά ότι σε αυτή τη χώρα ανέκαθεν αλληθωρίζαμε, αλληθωρίζουμε και μάλλον θα εξακολουθήσουμε να αλληθωρίζουμε. Αθλιότητες δεν συμβαίνουν μόνο στη Λωρίδα της Γάζας. Συμβαίνουν εδώ και χρόνια, εδώ και δεκαετίες και στη γειτονική υπερδύναμη Ρωσία όπως έχω πει και παλιότερα. Αθλιότητες όπως η βάναυση παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η ανυπαρξία ελευθερίας έκφρασης, φυλακίσεις και δολοφονίες δημοσιογράφων, η απουσία δημοκρατίας με την εκλογή διαδόχων στο θρόνο του Προέδρου χωρίς αληθινές εκλογές, η αδίστακτη εμπλοκή στα εσωτερικά γειτονικών χωρών και η στυγνή καταπίεση μειονοτήτων. Αλλά αυτές οι αθλιότητες μας αφήνουν, σε αντίθεση με τη στάση μας έναντι των ΗΠΑ και του Ισραήλ, ασυγκίνητους και αδιάφορους. Γιατί; Απλώς, διότι η Ρωσία αποτελεί «στρατηγικό μας εταίρο». Το ότι σε αυτή τη χώρα κυριαρχούν ο δεσποτισμός, η απουσία όχι μόνο δημοκρατίας αλλά και της οιασδήποτε δημοκρατικής παράδοσης, οι κάθε λογής ανελευθερίες και η παραοικονομία δεν αποτελεί για εμάς, τους «στρατηγικούς εταίρους» της Ρωσίας, ζήτημα ή στην καλύτερη περίπτωση αποτελεί ζήτημα-ταμπού. Διόλου περίεργο λοιπόν που δεν είδα ποτέ και πουθενά συλλαλητήρια για τις δολοφονίες δημοσιογράφων στη Ρωσία ούτε κανέναν να το πολυκουβεντιάζει ή να τον πολυαπασχολεί. Βλέπετε, άλλο ΗΠΑ και Ισραήλ και εντελώς άλλο Ρωσία. Όταν στη Ρωσία συμβαίνουν αγριότητες ή όταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν διορίζει τον επόμενο Ρώσο Πρόεδρο της απολύτου επιλογής του δεν τρέχει και τίποτα. Αλλά αν οι ΗΠΑ ή οι σύμμαχοί τους κάνουν οτιδήποτε ξεσηκωμός. Και μέσα σ' αυτόν τον ξεσηκωμό γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν οι κάτοικοι αυτής της μικρής χώρας που λέγεται Ελλάδα και η οποία κάποτε ειπώθηκε ότι «ανήκει εις την Δύση». Σε ποια δύση όμως; Στη δύση της Ρωσίας.
2 σχόλια:
Η στάση των Ελλήνων απέναντι στις βαρβαρότητες των "άλλων" είναι πραγματικά για γέλια. Όχι επειδή δεν αντιδρούν, ούτε επειδή αντιδρούν επιλεκτικά, αλλά γιατί αισχρά και κοντόφθαλμα κατηγορούν τους άλλους για αδιαφορία, κάνοντας ακριβώς - επιλεκτικά - το ίδιο. Βέβαια διαβάζοντας εφημερίδες και μπλογκ για τα γεγονότα στην Γάζα κατάλαβα ότι ένας πολύ καλός τρόπος να καταλαγιάσει ο καθένας τις προσωπικές του ανησυχίες και τα ιδεολογικά του κολλήματα είναι να καταδικάζει τη σφαγή αλλά μέχρι εκεί. Άντε και να ανεβάζει και δέκα βίντεο ή φωτό. Πέραν τούτου ουδέν. Ακόμη και οι πορείες αντλούν θυμικό από την ήττα των απανταχού Αριστερών στον εμφύλιο (αξιέπαινος συντηρητισμός).Αν εξαιρέσεις τις 2-3 ενημερωτικές ιστοσελίδες σαν το TVXS ποτέ δεν κατάλαβα που η έγγραφη διαμαρτυρία σε ένα μπλογκ ξεκινά στο ενοχικό θυμικό και σταματά στην ηττομάθειά μας...
Συγνώμη για το μεγάλο ποστ!
salvatore1789 για γέλια και για κλάματα θα έλεγα. Αν τολμήσεις, κόντρα στις καθημερινά αναπαραγόμενες από μέσα μαζικής ενημέρωσης και blogs απόψεις να αναρωτηθείς γιατί δεν είδαμε ποτέ στην Ελλάδα συλλαλητήρια υπέρ των χιλιάδων θυμάτων των αγριοτήτων των Σέρβων - άλλοι 'στρατηγικοί εταίροι' αυτοί, να τους χαιρόμαστε - σε Κόσοβο και Βοσνία στη δεκαετία του '90 ή κατά των αγριοτήτων των Ρώσων σε Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη καθ' όλη τη διάρκεια του δεύτερου μισού του περασμένου αιώνα, αρχίζεις και προκαλείς ερωτηματικά. Και ελλείψει άλλης διαθέσιμης ταμπέλας, σε βαφτίζουν με συνοπτικές διαδικασίες 'δεξιό', 'αμερικανό πράκτορα' ή δεν ξέρω τι άλλο και πάνε παρακάτω... διότι σε αυτή τη μικρή χώρα με τα μικροσυμφέροντα, τη μικροπολιτική αντί πολιτικής και τους μικρομεσαίους διανοητές της, μερικές απόψεις απλώς δε χωράνε.
Δημοσίευση σχολίου