Σκέφτομαι, απ' τη μια, πόσα συλλαλητήρια πραγματοποιήθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες για τον αδικοχτυπημένο Αλέξη Γρηγορόπουλο ή για τους Παλαιστίνιους. Kαι, απ' την άλλη, πόσα συλλαλητήρια δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ για τον επίσης αδικοχτυπημένο Διαμαντή Μαντζούνη, για την Κωνσταντίνα Κούνεβα ή για τον δολοφονημένο από τη 17 Νοέμβρη Θάνο Αξαρλιάν. Συχνά-πυκνά πραγματοποιούνται συλλαλητήρια υπέρ των δύστυχων Παλαιστινίων αλλά όχι και υπέρ των δύστυχων εν Ελλάδι μεταναστών που καθημερινά χάνουν τη ζωή τους όχι στη Γάζα αλλά στην Αθήνα ή υποφέρουν τα μύρια όσα σε χέρια ντικενσιανών Ελλήνων εργοδοτών. Σε κάθε διαδήλωση θα ακουστεί το 'μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι' αλλά σε καμία δεν ακούστηκε το 'Επαναστατικέ Αγώνα-γουρούνι-δολοφόνε' ή το '17 Νοέμβρη-γουρούνια-δολοφόνοι'. Άραγε αυτό δεν προβληματίζει κανέναν από αυτούς τους δημοσιογράφους που επιδίδονται στις τηλεοράσεις σε βαρύγδουπες αναλύσεις της επικαιρότητας με περισπούδαστο ύφος; Νομίζω ότι αυτού του είδους οι προβληματισμοί αποτελούν για πολλούς τηλεδημοσιογράφους μια terra incognita: μια άγνωστη, ανεξερεύνητη και αχαρτογράφητη περιοχή στον χάρτη του μυαλού τους. Μια τρομοκρατική οργάνωση που δολοφονεί επί δεκαετίες αποτελεί γι' αυτούς απλώς κομμάτι της καθημερινότητάς μας, που δεν προκαλεί ιδιαίτερο προβληματισμό. Άλλωστε κάθε ασταθής χώρα που σέβεται τον εαυτό της διαθέτει σταθερά και μια τρομοκρατική οργάνωση. Το ίδιο και οι μετανάστες που χάνονται, αποτελούν απλώς ένα συνηθισμένο κομμάτι της ελληνικής πραγματικότητας. Ποιος τους είπε να έρθουν στην Ελλάδα αναζητώντας μια καλύτερη τύχη; Ας καθόντουσαν στο Πακιστάν και ας μας άφηναν ήσυχους. Και η παραδοσιακή ελληνική φιλοξενία; Αυτή ήταν τουριστικό σλόγκαν, αλλά αυτοί οι χαζοί την πήραν τοις μετρητοίς.
2 σχόλια:
Γεράσιμε καλησπέρα.
Στην Ελλάδα του λαϊκισμού υπάρχουν θέματα και αντικείμενα προς διαδήλωση πολύ δημοφιλή και άλλα που είναι ταμπού.
Θέματα και αντικείμενα δημοφιλή είναι η αστυνομική βία, οι Αμερικάνοι, οι Εβραίοι, οι οικονομικές διεκδικήσεις εργαζομένων κλπ. Μεταξύ των ταμπού θεμάτων είναι κυρίως οι τρομοκρατικές Οργανώσεις. Υποψιάζομαι ότι φοβούνται μήπως χαρακτηριστούν ακροδεξιοί αν διαδηλώσουν κατά της βίας των τρομοκρατών, οι οποίοι κατ' εμέ είναι επικίνδυνοι δολοφόνοι. Ανατριχιάζω μάλιστα καμιά φορά όταν ακούω σε καθημερινές συζητήσεις να λέγεται, ακόμα και από ανθρώπους που αυτοαποκαλούνται "προοδευτικοί", ότι του "τάδε" του χρειάζεται ένα κτύπημα από τη 17 Νοέμβρη.
Meropi όπως το είπες, ταμπού. Και όχι μόνο αυτά: για τις δολοφονίες δημοσιογράφων στη Ρωσία δεν είδα όχι συλλαλητήριο, αλλά ούτε κανέναν να κουβεντιάζει πουθενά. Βλέπεις, άλλο Ρωσία και άλλο ΗΠΑ και Ισραήλ. Όταν στη Ρωσία συμβαίνουν αγριότητες ή όταν ο Πούτιν διορίζει τον επόμενο Ρώσο Πρόεδρο της απολύτου επιλογής του δεν τρέχει και τίποτα. Αλλά όταν οι ΗΠΑ ή οι σύμμαχοί τους κάνουν ο,τιδήποτε, ξεσηκωμός.
Δημοσίευση σχολίου