Ακούγονται πολλά και διάφορα τελευταία για τον κατά γενική ομολογία προβληματικό – το λιγότερο που θα μπορούσε να πει κανείς – θεσμό του πανεπιστημιακού ασύλου, που φαίνεται να έχει καταντήσει άσυλο για την άσκηση τυφλής, 'αντιεξουσιαστικής' βίας. Ένα ερώτημα που τίθεται, άμεσα συνδεδεμένο με το ζήτημα του ασύλου, είναι γιατί οι αρχές των πανεπιστημίων, δηλαδή οι πρυτανείες, τηρούν τόσο νερουλή στάση απέναντι σε ένα τόσο φλέγον ζήτημα. Ακόμα και για τον πολύ πρόσφατο σοβαρότατο τραυματισμό του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών (που μόλις παραιτήθηκε), στην προσπάθειά του να αποτρέψει τους γνωστούς-άγνωστους κουκουλοφόρους από το να μπουκάρουν στους ιστορικούς χώρους του πανεπιστημίου, οι άλλοι πρυτάνεις εκφράστηκαν με τη συνηθισμένη τους ασάφεια και ατολμία. Άραγε που οφείλεται αυτή η απροθυμία τους να να μιλήσουν ανοιχτά, να πάρουν γενναίες αποφάσεις αλλαγών στο θεσμό του ασύλου, αλλαγών που τόσο χρειάζονται; Αντί άλλης απάντησης, θυμίζω ότι με τον ισχύοντα Νόμο 3549/2007 η εκλογή Πρυτάνεων και Αντιπρυτάνεων γίνεται σε ποσοστό 40% από τους φοιτητές. Μιλάμε δηλαδή για ανθρώπους – οι πρυτάνεις – που σε ποσοστό 40% οφείλουν την εκλογή τους σε νεαρούς και νεαρές στους οποίους (ως γνωστόν) κυριαρχούν πολιτικοϊδεολογικά οι υπερασπιστές του ασύλου και του 'συμβολισμού' του, διάφορες δηλαδή 'αριστερές' φοιτητικές οργανώσεις που με τον γνωστό συντηρητισμό τους – αριστεροί και συντηρητικοί ταυτόχρονα; Ω ναι! – μάχονται με νύχια και με δόντια κατά της κατάργησής του. Θα μπορούσαν λοιπόν ποτέ οι πρυτάνεις να πουν πράγματα, να εκφράσουν απόψεις, να πάρουν αποφάσεις που θα δυσαρεστούσαν όλους αυτούς; Ασφαλώς και όχι. Ένα ερώτημα όμως τίθεται και τίθεται, αν μου επιτρέπετε, κάπως βαριά: ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ συμμετέχουν οι φοιτητές στην εκλογή των πρυτανικών αρχών των πανεπιστημίων; Και μάλιστα σε τέτοιο μεγάλο ποσοστό; Νομίζω ότι δε θα έπρεπε να έχουν, οι φοιτητές, καμία μα καμία σχέση με την εκλογή πρυτάνεων, για τον απλούστατο λόγο ότι ΔΕΝ εργάζονται ούτε θα συνταξιοδοτηθούν ποτέ από το πανεπιστήμιό τους, σε αντίθεση με καθηγητές και λοιπό προσωπικό. Περαστικοί είναι και ως περαστικοί θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται, χωρίς αυτό να σημαίνει βεβαίως ότι δε θα έπρεπε να έχουν κάποια δικαιώματα. Αλλά από την παραδοχή αυτή μέχρι το να εκλέγουν τις πρυτανικές αρχές υπάρχει τεράστια, αγεφύρωτη απόσταση.
9 Δεκ 2009
Περί ασύλου και όχι μόνο...
Ακούγονται πολλά και διάφορα τελευταία για τον κατά γενική ομολογία προβληματικό – το λιγότερο που θα μπορούσε να πει κανείς – θεσμό του πανεπιστημιακού ασύλου, που φαίνεται να έχει καταντήσει άσυλο για την άσκηση τυφλής, 'αντιεξουσιαστικής' βίας. Ένα ερώτημα που τίθεται, άμεσα συνδεδεμένο με το ζήτημα του ασύλου, είναι γιατί οι αρχές των πανεπιστημίων, δηλαδή οι πρυτανείες, τηρούν τόσο νερουλή στάση απέναντι σε ένα τόσο φλέγον ζήτημα. Ακόμα και για τον πολύ πρόσφατο σοβαρότατο τραυματισμό του πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών (που μόλις παραιτήθηκε), στην προσπάθειά του να αποτρέψει τους γνωστούς-άγνωστους κουκουλοφόρους από το να μπουκάρουν στους ιστορικούς χώρους του πανεπιστημίου, οι άλλοι πρυτάνεις εκφράστηκαν με τη συνηθισμένη τους ασάφεια και ατολμία. Άραγε που οφείλεται αυτή η απροθυμία τους να να μιλήσουν ανοιχτά, να πάρουν γενναίες αποφάσεις αλλαγών στο θεσμό του ασύλου, αλλαγών που τόσο χρειάζονται; Αντί άλλης απάντησης, θυμίζω ότι με τον ισχύοντα Νόμο 3549/2007 η εκλογή Πρυτάνεων και Αντιπρυτάνεων γίνεται σε ποσοστό 40% από τους φοιτητές. Μιλάμε δηλαδή για ανθρώπους – οι πρυτάνεις – που σε ποσοστό 40% οφείλουν την εκλογή τους σε νεαρούς και νεαρές στους οποίους (ως γνωστόν) κυριαρχούν πολιτικοϊδεολογικά οι υπερασπιστές του ασύλου και του 'συμβολισμού' του, διάφορες δηλαδή 'αριστερές' φοιτητικές οργανώσεις που με τον γνωστό συντηρητισμό τους – αριστεροί και συντηρητικοί ταυτόχρονα; Ω ναι! – μάχονται με νύχια και με δόντια κατά της κατάργησής του. Θα μπορούσαν λοιπόν ποτέ οι πρυτάνεις να πουν πράγματα, να εκφράσουν απόψεις, να πάρουν αποφάσεις που θα δυσαρεστούσαν όλους αυτούς; Ασφαλώς και όχι. Ένα ερώτημα όμως τίθεται και τίθεται, αν μου επιτρέπετε, κάπως βαριά: ΓΙΑ ΠΟΙΟ ΛΟΓΟ συμμετέχουν οι φοιτητές στην εκλογή των πρυτανικών αρχών των πανεπιστημίων; Και μάλιστα σε τέτοιο μεγάλο ποσοστό; Νομίζω ότι δε θα έπρεπε να έχουν, οι φοιτητές, καμία μα καμία σχέση με την εκλογή πρυτάνεων, για τον απλούστατο λόγο ότι ΔΕΝ εργάζονται ούτε θα συνταξιοδοτηθούν ποτέ από το πανεπιστήμιό τους, σε αντίθεση με καθηγητές και λοιπό προσωπικό. Περαστικοί είναι και ως περαστικοί θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται, χωρίς αυτό να σημαίνει βεβαίως ότι δε θα έπρεπε να έχουν κάποια δικαιώματα. Αλλά από την παραδοχή αυτή μέχρι το να εκλέγουν τις πρυτανικές αρχές υπάρχει τεράστια, αγεφύρωτη απόσταση.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Γεράσιμε,
εάν τα πολιτικά κόμματα αποφάσιζαν να αποσύρουνε τις νεολαίες τους από τα πανεπιστήμια θα βελτιωνότανε αυτομάτως η τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δε θα υπήρχε και λόγος να ψηφίζουνε οι φοιτητές τους πρυτάνεις και τους καθηγητές, αφού οι απλοί φοιτητές δεν πάνε να ψηφίσουν ούτως ή άλλως.
Έχουμε καταφέρει εδώ και 35 χρόνια να δημιουργήσουμε μία εκρηκτική κατάσταση, που πλέον έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Τώρα είναι πολύ δύσκολο να διορθώσουμε τα πράγματα, και πραγματικά αναρωτιέμαι πόσο πιο χαμηλά μπορεί να φτάσουμε.
Σε κανένα σοβαρό πανεπιστήμιο οι φοιτητές δεν συμμετέχουν στην στελέχωση του πανεπιστημίου. Αυτό είναι αυτονόητα θέμα της Πρυτανείας. Αλλα στην Ελλάδα δεν έχουμε σοβαρά πανεπιστήμια, μόνον κτίρια με αισθητική τουαλέτας (απο σένα την πήρα την έκφραση), οπου ισχύει το αγγλοσαξωνικό "what you see is what you get". To Ασυλο βέβαια θα καταργηθεί (ισως πρώτα να απαιτεί έναν νεκρό), αλλα οι υπόλοιπες ενδοπανεπιστημιακές πανούκλες θα παραμείνουν για καιρό.
Όπς έγραψα και σε ένα σχόλιο στο αντίστοιχο με αυτό ποστ που έχω αναρτήσει,η συμμετοχή των φοιτητών στην εκλογή πρύτανη την εποχή που έγινε είχε την λογική για να μπορέσει να ελέγχει το καθηγητικό κατεστημένο αλλά τελικά δυστυχώς κατέληξε σήμερα να μην ελέγχεται το φοιτητικό καταστημένο που ελέγχεται από τα κόμματα
Γεράσιμε βλέπω ότι πολλοί ασχολούμαστε με το Άσυλο αυτές τις μέρες!!!
Λοιπόν η γνώμη μου είναι ότι οι Πρυτανικές Αρχές πιο πολύ φοβούνται τις ομαδούλες που δημιουργούν φασαρίες και ταραχές στα Πανεπιστήμια, παρά θέλουν την ψήφο τους. Φοβούνται μήπως τους εξαγριώσουν καλώντας την Αστυνομία. Και όταν εξαγριωθούν αυτοί πάει περίπατο η ομαλή λειτουργία του Πανεπιστημίου για μεγάλο χρονικό διάστημα. Θεωρώ λοιπόν ότι πρέπει η Πολιτεία να τους βγάλει από τη δύσκολη θέση. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κανείς νουνεχής που να υποστηρίζει σήμερα ότι η μη επέμβαση της Αστυνομίας στους Πανεπιστημιακούς χώρους όταν διαπράττονται εγκλήματα προάγει την ελευθερία της διακίνησης των ιδεών, της έρευνας και της διδασκαλίας!!!!
Οδυσσέα παρακολουθούσα πριν λίγο συζήτηση για το Άσυλο στη ΝΕΤ, μεταξύ πρυτάνεων και εκπροσώπων της 'γενιάς του Πολυτεχνείου'. Δεν αντεχόταν για πάνω από πέντε λεπτά η αοριστολογία. Μπροστά τους, οι πολιτικοί μοιάζουν συναρπαστικοί...
Λόκους στις δημόσιες τουαλέτες δε μπορεί να κάνει κανείς κατάληψη. Θα τον βγάλει σηκωτό η αστυνομία. Ενώ στα πανεπιστήμια...
Αθεόφοβε κατά τη γνώμη μου η θέσπιση της συμμετοχής των φοιτητών στη διοίκηση των πανεπιστημίων ήταν απλώς ένα ακόμη απότοκο του λαϊκισμού του ΠΑΣΟΚ των αρχών της δεκαετίας του '80.
Μερόπη δε νομίζω ότι οι πρυτάνεις έχουν τίποτα να φοβηθούν, για τον απλούστατο λόγο ότι χειρότερα δε γίνεται. Δες αν θες και το λινκ στο ποστ για το νέο κύμα καταλήψεων και διαδηλώσεων που προκάλεσε η πρόταση του διοικητικού συμβουλίου της Νομικής Αθηνών για μέτρα φρούρησης, απομάκρυνση των εξωπανεπιστημιακών από τους χώρους της σχολής και είσοδο στους χώρους της ύστερα από επίδειξη φοιτητικής ταυτότητας.
Γεράσιμε, συμφωνώ απόλυτα με όσα λες. Η γενιά του πολυτεχνείου (στην οποία δυστυχώς ανήκω ηλικιακά) έφαγε του σκασμού, λεηλάτησε, μας δούλεψε κανονικά, μας επέβαλε τις ιδεοληψίες της, και είναι ώρα πια να σωπάσει και να κάνει την αυτοκριτική της. Αν ζητούσε και καμμια συγνώμη ή καλύτερα αν επέστρεφε λίγα από τα κλοπιμαία θα ήταν ακόμη καλύτερα.
Το άσυλο δεν είναι το χειρότερο από τα προβλήματα της ανώτατης εκπαίδευσης. Καλό είναι όμως να τελειώνουμε μ' αυτό.
@Μερόπη κι εγώ κάπου τους δικαιολογούσα τους πρυτάνεις, αλλά σήμερα σκεφτόμουν ότι αν φοβάσαι τότε καλύτερα να κάτσεις στ' αυγά σου και ν' αφήνεις τις πρυτανείες (μου θυμίζουν τους 4 στρατηγούς του Ελύτη)
Δημοσίευση σχολίου