Όσα διαδραματίστηκαν χτες βράδυ στην Αθήνα ήταν ένα τρέιλερ, ένα ‘προσεχώς’ από ένα έργο που προβλέπεται να παιχτεί κατά το καλοκαίρι. Ένα έργο με πρωταγωνιστές όχι πια κουκουλοφόρους, όχι πια «γνωστούς-αγνώστους», αλλά «νοικοκυραίους». Γιατί (πολύ επιγραμματικά);
Πρώτον, το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, όσο κι αν με τις μαζικές διαγραφές και τις νέες συσπειρώσεις «ανακατεύτηκε κάπως η τράπουλα», αδυνατεί να διαχειριστεί διαφορετικά το ελληνικό κράτος, να επιφέρει τις αλλαγές που απαιτούνται, να δυσαρεστήσει την εκλογική του πελατεία που από το 1974 και μετά το διατηρεί στη ζωή και την εξουσία. Αυτό που εδώ και δυόμισι χρόνια επιχειρείται, με παλιές αποτυχημένες συνταγές (μειώσεις μισθών και μικρομεσαίων συντάξεων, ενώ τα «ειδικά μισθολόγια» και άλλοι στον σκληρό πυρήνα αυτής της εκλογικής πελατείας «πέφτουν στα μαλακά») να δοκιμάζονται για να βγάλουν τη χώρα από μια καθόλου παλιά αλλά πρωτόγνωρη κρίση, θα συνεχιστεί. Αυτό ξέρουν, αυτό κάνουν, αυτό θα εξακολουθήσουν να κάνουν.
Δεύτερον, οι Έλληνες πολίτες αδυνατούν να συγκροτηθούν σε ένα ενιαίο πολιτικό σώμα που θα απαιτήσει ένα διαφορετικό κοινωνικό και πολιτικό συμβόλαιο με την κυριαρχούσα πολιτική ελίτ. Αντ’ αυτού εξακολουθούν να βασιλεύουν οι συντεχνιακές νοοτροπίες του παρελθόντος, μαζί με μια συσσωρευμένη αμηχανία και απραξία. Δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί (για να πάρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα) συνασπίζονται σε ενιαίο μέτωπο κατά της καταστρατήγησης των «κεκτημένων» τους και όσο φουσκώνει το ποτάμι της κατάρρευσης της χώρας το ίδιο πράττουν και άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι, εξακολουθώντας να βλέπουν και να αγκαλιάζουν τα συντεχνιακά τους δέντρα και όχι το γύρω δάσος που καίγεται.
Τρίτον, οι Ευρωπαίοι και λοιποί δανειστές, έχοντας χάσει τελείως την εμπιστοσύνη τους (την είχαν χάσει από καιρό αλλά για χάρη του πολυαγαπημένου τους ευρώ έκαναν μέχρι σήμερα τα – πολύ – στραβά μάτια) σε μια χώρα που παλινωδεί, θεσπίζουν όπως όλα δείχνουν ειδικό δεσμευμένο λογαριασμό τα χρήματα του οποίου θα έρχονται στην Ελλάδα μόνο μετά από έμπρακτες αποδείξεις ότι έγιναν οι απαιτούμενες, από το νέο μνημόνιο, μεταρρυθμίσεις και αλλαγές. Κοινώς, τα αστεία τελείωσαν ή άρχισαν να τελειώνουν. Και όταν συμβαίνει αυτό η Ελλάδα, με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, με τους δίχως την παραμικρή συνοχή διαιρεμένους πολίτες της, αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων. Θα καταφέρει σε αυτή την συγκυρία να κάνει την υπέρβαση; Όλα δείχνουν, τόσο μεμονωμένα όσο και συνδυαστικά, πως όχι.
Μακάρι να διαψευστώ, αλλά θα πρότεινα, όσοι δεν έχετε ένα plan B αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης, να αρχίσετε να το ετοιμάζετε.
Πρώτον, το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, όσο κι αν με τις μαζικές διαγραφές και τις νέες συσπειρώσεις «ανακατεύτηκε κάπως η τράπουλα», αδυνατεί να διαχειριστεί διαφορετικά το ελληνικό κράτος, να επιφέρει τις αλλαγές που απαιτούνται, να δυσαρεστήσει την εκλογική του πελατεία που από το 1974 και μετά το διατηρεί στη ζωή και την εξουσία. Αυτό που εδώ και δυόμισι χρόνια επιχειρείται, με παλιές αποτυχημένες συνταγές (μειώσεις μισθών και μικρομεσαίων συντάξεων, ενώ τα «ειδικά μισθολόγια» και άλλοι στον σκληρό πυρήνα αυτής της εκλογικής πελατείας «πέφτουν στα μαλακά») να δοκιμάζονται για να βγάλουν τη χώρα από μια καθόλου παλιά αλλά πρωτόγνωρη κρίση, θα συνεχιστεί. Αυτό ξέρουν, αυτό κάνουν, αυτό θα εξακολουθήσουν να κάνουν.
Δεύτερον, οι Έλληνες πολίτες αδυνατούν να συγκροτηθούν σε ένα ενιαίο πολιτικό σώμα που θα απαιτήσει ένα διαφορετικό κοινωνικό και πολιτικό συμβόλαιο με την κυριαρχούσα πολιτική ελίτ. Αντ’ αυτού εξακολουθούν να βασιλεύουν οι συντεχνιακές νοοτροπίες του παρελθόντος, μαζί με μια συσσωρευμένη αμηχανία και απραξία. Δικηγόροι, γιατροί, μηχανικοί (για να πάρουμε ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα) συνασπίζονται σε ενιαίο μέτωπο κατά της καταστρατήγησης των «κεκτημένων» τους και όσο φουσκώνει το ποτάμι της κατάρρευσης της χώρας το ίδιο πράττουν και άλλοι επαγγελματικοί κλάδοι, εξακολουθώντας να βλέπουν και να αγκαλιάζουν τα συντεχνιακά τους δέντρα και όχι το γύρω δάσος που καίγεται.
Τρίτον, οι Ευρωπαίοι και λοιποί δανειστές, έχοντας χάσει τελείως την εμπιστοσύνη τους (την είχαν χάσει από καιρό αλλά για χάρη του πολυαγαπημένου τους ευρώ έκαναν μέχρι σήμερα τα – πολύ – στραβά μάτια) σε μια χώρα που παλινωδεί, θεσπίζουν όπως όλα δείχνουν ειδικό δεσμευμένο λογαριασμό τα χρήματα του οποίου θα έρχονται στην Ελλάδα μόνο μετά από έμπρακτες αποδείξεις ότι έγιναν οι απαιτούμενες, από το νέο μνημόνιο, μεταρρυθμίσεις και αλλαγές. Κοινώς, τα αστεία τελείωσαν ή άρχισαν να τελειώνουν. Και όταν συμβαίνει αυτό η Ελλάδα, με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό, με τους δίχως την παραμικρή συνοχή διαιρεμένους πολίτες της, αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων. Θα καταφέρει σε αυτή την συγκυρία να κάνει την υπέρβαση; Όλα δείχνουν, τόσο μεμονωμένα όσο και συνδυαστικά, πως όχι.
Μακάρι να διαψευστώ, αλλά θα πρότεινα, όσοι δεν έχετε ένα plan B αντιμετώπισης αυτής της κατάστασης, να αρχίσετε να το ετοιμάζετε.
6 σχόλια:
Πολύ φοβάμαι πως έχεις δίκιο και θα ήθελα πολύ να κάνουμε λάθος και οι δύο... καλή τύχη Γεράσιμε στην καινούρια σου αναζήτηση.
καλησπέρα σας ,αντί γιά σχόλιο θά γράψω ένα μικρό άπόσπασμα άπό ένα άρθρο τής έφημερίδας "Λευκαδίτικος λόγος" πού δημοσιεύτηκε τό 1995 .
"Η Ελλάδα τελείωσε πιά" λέει ό Θανάσης Βέγγος ώς ταξιτζής σ' έναν Αλβανό ,στό διεθνούς έμβέλειας φίλμ τού Θ.Αγγελόπουλου .
Η Ελλάδα τελείωσε πιά . Η Ελλάδα τών σκοτεινών έπών καί τών άνοήτων "έθνικών γιορτών" τελείωσε άμετάκλητα - καί έπρεπε ήδη νά έχει τελειώσει προ πολλού .Κράτησε ύπέρ τό δέον είς βάρος τού έλληνισμού καί τής περιοχής τής άνατολικής Μεσογείου , καί έδυσκόλεψε άφάνταστα στόν ίστορικό άποτελεσμό μιάς φυσικής έννοίας Ευρώπης . Γιατί έτούτη ή Ελλάδα τών "επών" προυπέθετε σέ μέγαν βαθμό τήν εύτέλεια τών προσώπων , καί ή Ελλάδα ώς "έθνος" , συναρμολογημένη άπό τά πέρατα τής Οικουμένης , εύρέθηκε άναγκαστικά μέ πλεονάζον τό είδος.
Η μέθοδος άπλή : γενικό διανοητικό κατέβασμα καί ή ίστορία παραμύθι . Τά μέσα άπλούστατα : τό ύπουργείο "έθνικής παιδείας" καί τά έξ ίσου "έθνικά" βιβλιοπωλεία πού δούλευαν μέ καταλόγους . Μέσα σέ τούτην τήν Ελλάδα τών "επών" τίποτε άλλο δέν ήταν φυσικώς δυνατόν , παρά κάποιες όμάδες (καί καθόλου τάξεις) νά έπιβιώνουν , ξεπουλώντας ό,τι μπορούσαν καί παριστάνοντας τούς "ευρωπαίους" καί τούς "ίδεολόγους τού συστήματος" . Στήν ούσία , μέ πλήρην συνείδηση τής ποιότητάς των πού ήταν καί ή έγγύηση τού ρόλου των , ένδιαφερόμενοι μόνο γιά τήν τσέπη τους καί τά "δικά τους παιδιά" . Αύτή ή Ελλάδα τελείωσε πιά . Κανένας δέν τήν τελείωσε άλλά ή ίδια ή ίστορία . Μόνο τά κόμματα μοιάζει νά μήν έχουν καταλάβει καί νά μοιράζουν όράματα καί "διπλωματικές έπιτυχίες" , άλλά τά κόμματα στήν Ελλάδα πού τελείωσε δέν είχαν εύθύνη ποτέ . Γιατί άν είχαν , άπλώς αύτή δέν θά τελείωνε . Ετσι θά συνεχίσει ή κατάσταση καί ώς τό τυπικό τέλος .
γιώργος -λευκάδα
Oδυσσέα αφήνοντας όλα τα άλλα στην άκρη αυτό για το οποίο απορώ για χθες, είναι ότι από την περασμένη Πέμπτη η Νομική Αθηνών τελούσε υπό κατάληψη, είχε μετατραπεί σε παρασκευαστήριο μολότοφ και κανείς δεν μπήκε στον κόπο (πόσο δε η... αστυνομία) να ενοχλήσει τους μικρούς χημικούς-καταληψίες, παρότι υποτίθεται δεν υπάρχει πλέον Άσυλο. Όπως και σήμερα τα ξημερώματα που 'έληξε η κατάληψη' και αποχώρησαν σαν κύριοι. Αυτό από μόνο του αφήνει τον καθένα να σκεφτεί πολλά και δείχνει μια χώρα και την πρωτεύουσά της υπό κλιμακούμενη κατάρρευση...
Γιώργο από τη Λευκάδα εξαιρετικό το απόσπασμα.
Φοβάμαι ότι το κομματικό "κατεστημένο" είναι πολύ ισχυρό για να πεθάνει, η απόδειξη το κόμμα που θα κερδίσει τις εκλογές, η Νέα Δημοκρατία, φέρει τη κληρονομιά της χειρότερης κυβέρνησης στην ιστορία μας και αυτή έχει ξεχαστεί.
Μερικοί αντί να προσπαθούν να προσφέρουν λύσεις βρίσκουν ή μάλλον εφευρίσκουν "σατανάδες" που θελουν το κακό μας με πρώτο και καλύτερο τη Γερμανία, δεν ξέρω αν ο εφευρέτης είναι ο Λαζόπουλος ή ο Καρατζαφέρης θα ήθελα να έγραφα ότι δεν έχει σημασία αλλά δεν μπορώ μιας και η εκπομπή του πρώτου είναι πολύ δημοφιλής και ο άλλος μας κυβερνάει παρόλο που πέφτει η απήχηση του...
Μία λύση είναι η Πράσινη Νέα Συμφωνία των Οικολόγων Πράσινων αλλά δεν νομίζω ότι θα έχουμε ποτέ κυβέρνηση με τα "κότσια" για να την εφαρμόσει άρα θα μείνουμε με το αποτυχημένο μνημόνιο :(
Μη σου πω και plan C δυστυχώς.
Λογικά, η κατάσταση δεν σώζεται. Μόνο σαν απρόοπτο νοείται κάτι τέτοιο.
Ιωάννη Κ μια λύση με αυτά που έρχονται είναι να φύγει κανείς αν όχι στο εξωτερικό τουλάχιστον στην ελληνική περιφέρεια...
pølsemannen οι Έλληνες, τόσο οι πολιτικοί όσο και απλοί πολίτες, αποδείχτηκαν ανέτοιμοι να αλλάξουν - να αποδεχτούν ότι το (συντεχνιακό, μικροπολιτικό, επιδοτούμενο) πάρτι τελείωσε. Οπότε ας λουστούν μια χρεοκοπία μπας και κάποτε γίνει το restart που πραγματικά χρειάζεται αυτή η χώρα... ελπίζω μόνο να μη θρηνήσουμε στην πορεία νεκρούς.
Δημοσίευση σχολίου