Εμπύρετος γαστρεντερίτιδα

Αυτές τις μέρες, έχοντας μετανιώσει για τη χαζοχαρούμενη τελευταία ανάρτηση περί των «τύπων» των blogs, πάλευα να βρω κάτι καλύτερο να πω. Από σήμερα το πρωί όμως, βιώνω τα συμπτώματα αυτού που η γιατρός διέγνωσε τηλεφωνικά ως «εμπύρετο γαστρεντερίτιδα». Πρόκειται για μια κατάσταση που μοιάζει να 'ναι της μόδας, μια και χρειάστηκε να κάνουμε μια μεγάλη, νυχτερινή βόλτα στη Θεσσαλονίκη προκειμένου να βρούμε με τη γυναίκα μου, στο τρίτο διανυκτερεύον φαρμακείο στο οποίο δοκιμάσαμε την τύχη μας, δυο φάρμακα που είχε συστήσει η γιατρός. Σας έχει τύχει μετά από δέκα (έχω κι αυτό το χαζό συνήθειο, να μ’ αρέσουν κάτι τέτοιες μίζερες μετρήσεις) επισκέψεις στην τουαλέτα και με τριάντα οκτώ πυρετό κατά την τελευταία θερμομέτρηση, να οδηγείτε νυχτιάτικα σε διάφορες γειτονιές, ψάχνοντας να βρείτε ποιο διανυκτερέυον φαρμακείο θα διέθετε τα πολυπόθητα φάρμακα; Αν σας έχει τύχει, σας λυπάμαι. Αν όχι, εύχομαι από βάθους καρδιάς να μη σας τύχει ποτέ. Συνέβη μάλιστα και το εξής κωμικοτραγικό, το οποίο αναφέρω παρενθετικά: σταματήσαμε κάποια στιγμή να ρωτήσουμε έναν πεζό για μια οδό. Αλλά μόλις του μιλήσαμε, είπε ότι «μιλούσε στο κινητό» και συνέχισε το δρόμο του. Παρά το ότι είχε γυρίσει τα κεφάλι του γι' αρκετή ώρα και μας κοιτούσε, καθώς περπατούσε. Πράγμα που με έκανε να αναρωτηθώ, πως καταντήσαμε έτσι οι άνθρωποι. Αλλά ας συνεχίσω. Ένα ευχάριστο που συνέβη αυτή την άθλια μέρα, ήταν ότι μου τηλεφώνησαν από τον ΙΑΝΟ για να μου πουν ότι ήταν έτοιμος ο «φάκελος» της εκδήλωσης κατά την οποία παρουσίασα το βιβλίο μου για τον Καστοριάδη, τον περασμένο Δεκέμβρη. Ειρήσθω εν παρόδω, αν αναρωτιόσασταν ΠΟΣΟ πιο αυτοαναφορική θα μπορούσε πλέον να γίνει αυτή η ανάρτηση, μάλλον μόλις σας λύθηκε η απορία. Αλλά επιτρέψτε μου να δικαιολογηθώ, λέγοντας ότι στην άθλια κατάσταση που βρίσκομαι αυτήν τη στιγμή, όσα διηγούμαι ήταν τα μόνα που μπόρεσα να βάλω τα δάχτυλά μου να πληκτρολογήσουν. Ας επιστρέψω όμως στην εκδήλωση. Ο «φάκελος» αυτός μάλλον περιέχει κάποιες φωτογραφίες και ένα dvd. Είπα dvd; Ας πω τότε επίσης, ότι η εκδήλωση είχε γίνει στις είκοσι του Δεκέμβρη. Σας θύμισε τίποτα αυτή η ημερομηνία; Εν πάση περιπτώσει, αν καταφέρω να… συρθώ μέχρι τον ΙΑΝΟ εντός της εβδομάδας, σκέφτηκα για την επόμενη ανάρτηση να ανεβάσω δυο-τρεις φωτογραφίες από την εκδήλωση. Αλλά μέχρι τότε… ξενύχτι. Διότι ξέχασα να σας πω, ότι μια ακόμη ενδιαφέρουσα αλλαγή που έφερε στην καθημερινότητά μου η εμπύρετος γαστρεντερίτιδα, ήταν η… αϋπνία. Και μη έχοντας πλέον τι άλλο να κάνω – ή μάλλον να μην κάνω - ή να σκεφτώ - μάλλον να μη σκεφτώ -, εξαντλημένος ψυχικά και σωματικά, αλλά με κάποιο εφεδρικό προφανώς ηθικό, που το νιώθω ακμαιότατο, ξεκίνησα να γράφω την παρούσα ανάρτηση. Ελπίζω να μην ήταν υπέρ του δέοντος βαρετή.