11 Δεκ 2009

Για τον Σόλωνα

Εδώ και έναν χρόνο γίνονται αμέτρητες διαδηλώσεις, συζητήσεις, δημόσιες καταστροφές, καταλήψεις, διαμαρτυρίες για τον Αλέξη. Και δικαίως. Ήταν ένας έφηβος που έχασε τη ζωή του, μια ζωή που την είχε όλη μπροστά του, άδικα και αναίτια. Γι’ αυτό και έγινε σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς, μιας ολόκληρης χώρας. Καμία όμως διαδήλωση, καμία συζήτηση, καμία συγκίνηση, κανένας προβληματισμός για τον Σόλωνα. Καταρχάς αυτό καθεαυτό το όνομά του, σε αντίθεση με του συνομήλικού του Αλέξη, δεν προκαλεί κανένα συνειρμό. Πιθανότατα αυτή τη στιγμή θα αναρωτιέστε, ποιος είναι πάλι αυτός ο Σόλωνας. Ο Σόλωνας ήταν ένα παλικαράκι δεκαπέντε ετών. Ένα βράδυ πριν λίγες μέρες διέσχιζε με την παρέα του μια διάβαση πεζών στη λεωφόρο Κηφισίας. Και τον χτύπησε ένα αυτοκίνητο αφήνοντάς τον βαρύτατα τραυματισμένο. Λίγο αργότερα ο Σόλωνας ξεψύχησε. Και ο οδηγός του αυτοκινήτου που τον σκότωσε δε σταμάτησε καν για να δει τι έγινε, αν χτύπησε κάδο απορριμμάτων, ζώο ή άνθρωπο, αν το θύμα του είχε τραυματιστεί, αν ζούσε. Όπως και ο Αλέξης, ο Σόλωνας έπεσε θύμα μιας ολόκληρης κοινωνίας που έχει πάρει την κάτω βόλτα. Τα σώματα ασφαλείας της κοινωνίας αυτής αποτελούν απλώς μια ακόμη έκφανση της κρίσης αξιών, θεσμών, ιδανικών, που τη μαστίζει, όπως και οι δρόμοι της. Η έλλειψη οδικής παιδείας αποτελεί την πιο κραυγαλέα έκφραση της αποξένωσης, της κοινωνικής μας αποσάθρωσης. Στα πλαίσια αυτής της αποσάθρωσης και στην αρένα που λέγεται άσφαλτος ο πιο δυνατός, όποιος δηλαδή βρίσκεται πίσω από ένα τιμόνι, δεν υπολογίζει τίποτα και κανένα. Οι πεζοί αποτελούν παρασιτικές υπάρξεις, αδύναμους κρίκους που απλώς δεν αφήνουν τους παντοδύναμους οδηγούς να χορτάσουν ιπποδύναμη και ταχύτητα. Και οι άλλοι οδηγοί είναι ανταγωνιστές σε έναν ατέλειωτο, δίχως όρια και κανόνες, αγώνα ταχύτητας. Η εξαγρίωση αυτή, η εξαχρείωση όσων μπαίνοντας σε ένα αυτοκίνητο μετατρέπονται σε άψυχα, τροχοφόρα θεριά είχε θύμα της τον νεαρό Σόλωνα. Ένα παιδί που απλώς έμεινε τελευταίο στην παρέα εφήβων που διέσχιζε τη διάβαση και δεν πρόλαβε να γλυτώσει. Αλλά σε αντίθεση με την αστυνομική βία, η βία όλων μας εναντίον όλων στην ασφαλτόστρωτη αυτή ζούγκλα θεωρείται δεδομένη. Θεωρείται αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Γι’ αυτό και ο θάνατος του Σόλωνα, ο τόσο άδικος και αναίτιος, πέρασε στα ‘ψιλά’ των εφημερίδων - στα ‘ψιλά’ των συνειδήσεών μας.

7 σχόλια:

ΞΕΝΗ είπε...

Δυστυχώς και σε αυτή την περίπτωση παίζει ρόλο η παιδεία που έχουμε πάρει από την οικογένειά μας αλλά και από το σχολείο... Για να αλλάξουν τα πράγματα δεν φτάνουν τα "μερεμέτια" χρειάζεται ξήλωμα μερικών πραγμάτων αλλά ποιος θέλει να ξεβολευτεί;

Panos είπε...

Έτσι είναι,δυστυχώς, Γεράσιμε. Η παρακμή έχει διεισδύσει σε όλες τις πτυχές της ζωής μας. Δεν βλέπουμε τον άλλο σαν άνθρωπο αλλά σαν εμπόδιο ειδικά όταν οδηγούμε. Έχουμε μεταλλαχθεί σε καινούργιο είδος. Το αυτοκίνητο έχει γίνει μέρος του σώματός μας, ένα είδος καβουκιού ή πανοπλίας, που χωρίς αυτό νιώθουμε γυμνοί. Το φοράμε και βγαίνουμε για πόλεμο σαν νταβραντισμένοι ιππότες κι όποιον πάρει ο χάρος.

Odysseas είπε...

Μήπως αυτό αποδεικνύει πως οι καταστροφές στο όνομα του Αλέξη είχαν άλλο κίνητρο και το συμβάν ήταν απλώς η αφορμή?

Pολλοί περισσότεροι άνθρωποι (και όχι μόνο παιδιά) σκοτώνονται ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ στη χώρα μας στους δρόμους, αλλά καμιά αντίδραση δεν υπάρχει. Δύσκολο βέβαια να υπάρξει, γιατί σε αυτό φταίμε όλοι εμείς και πρέπει πρώτα να παραδεχτούμε το λάθος μας και στη συνέχεια να αλλάξουμε τρόπους. Και τα δύο εξαιρετικά δύσκολα...

gerasimos είπε...

Ξένη πράγματι 'μπαλώματα' δε σηκώνει η κατάσταση. Αλλά και το 'ξήλωμα' δύσκολο...

Πάνο οι λαμαρινάνθρωποι δε διστάζουν μπροστά σε τίποτα. Πρόσφατα ένας με μούντζωσε επειδή τόλμησα να περάσω πεζός το δρόμο μπροστά του, αναγκάζοντάς τον να επιβραδύνει...

Οδυσσέα έχουμε στο μικροσκόπιο την αστυνομία αλλά εθελοτυφλούμε μπροστά στη ΔΙΚΗ ΜΑΣ, καθημερινή βία...

o kairos είπε...

Ναι,μωρε Γερασιμε.Της ιδιας βιας γεννηματα και θυματα.

gerasimos είπε...

Ε όχι και μωρός! :-P

Ανώνυμος είπε...

Γενικά νομίζω ότι ξεχνάμε Γεράσιμε ότι το κράτος είναι η κοινωνία μας. Ξεχνάμε ότι ο τρόπος που λειτουργεί πρώτα από εμάς εξαρτάται.

Η κοινωνία μας είναι ανασφαλής, εγωιστική, μικροαστική. Τα ξέρουμε όλα αλλά δεν κάνουμε κάτι για να αλλάξουμε ούτε την τρίχα από την μύγα. Από τα πιο απλά όπως τα σκουπίδια μέχρι την οδήγηση λειτουργούμε οχαδερφίστικα. Κοινωνία ιδιωτών (κατά την αρχαία έννοια).

Θα συμφωνήσω ότι δεν είναι μόνο η αστυνομία το πρόβλημα αλλά δεν είναι το μόνο.

Προσωπικά σήμερα ήθελα να σπάσω κυριολεκτικά ένα αυτοκίνητο που το είχε παρκάρει ακριβώς πάνω στην διάβαση εκθέτοντάς με (καθώς και άλλους) σε κίνδυνο. Εκεί ήθελα να είναι η αστυνομία (ή πιο σωστά η τροχαία) και να του το μαζώξει. Ήθελα να χα κι ένα αυτοκολλητάκι με το γάιδαρο αλλά...

κρίμα το παιδί. να χαθεί έτσι για έναν μαλάκα...

by cortlinux