Ο μεγαλύτερος σύγχρονος θεωρητικός της άμεσης δημοκρατίας, Κορνήλιος Καστοριάδης, είχε τιτλοφορήσει την τελευταία του δημόσια παρέμβαση ‘Παγκόσμια δημοκρατική αναγέννηση ή κάποια εφιαλτική ουτοπία’, προβλέποντας το δίλημμα που θα συναντούσε σύσσωμος ο δυτικός πολιτισμός στην αυγή του 21ου αιώνα. Σήμερα βρισκόμαστε ακριβώς σε αυτό το δίλημμα, σε ένα σταυροδρόμι μεταξύ των δυο, μεταξύ της προσκόλλησης στα αδιέξοδα ενός παγκοσμιοποιημένου κερδοσκοπικού καζίνο που οδηγεί σε πολιτιστική, οικονομική, πολιτική χρεοκοπία ολόκληρους λαούς και των πρώτων δειλών αλλά σταθερών βημάτων προς μια ανατροπή της μεταφυσικής της αντιπροσώπευσης, προς μια αμεσοδημοκρατική στροφή που μέσα από τις νέες τεχνολογίες θα δώσει φωνή, δύναμη, παρουσία στις σιωπηρές μάζες, βγάζοντάς τες από τον ‘παραδοσιακό τους’ παθητικό ρόλο του ‘ψηφοφόρου’. Αυτό που χρειάζεται σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές είναι όραμα. Είναι δράση βασισμένη σε σκέψη πολιτική. Ας σιωπήσουν για λίγο όλοι όσοι ανέξοδα δικάζουν και καταδικάζουν ιδέες, οράματα, κινήματα. Ας σταθούν να ακούσουν τη φωνή άφωνων μέχρι και χτες ανθρώπων που για πρώτη φορά στη ζωή τους σηκώθηκαν από τους καναπέδες τους. Το σταυροδρόμι που βρεθήκαμε απαιτεί ‘υποψιασμένη’ δράση, αναστοχασμό, αναζήτηση μέσων έκφρασης, αυτοοργάνωσης, εκδημοκρατισμού ενός ελαττωματικού πολιτικού συστήματος. Και κυρίως απαιτεί άμεση και σε βάθος αντιμετώπιση αυτού του τεράστιου ελλείμματος σε πολιτική σκέψη που δεν καλύπτεται με συνθηματολογία και ανεύθυνη αερολογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου