1 Ιαν 2012

Ξωτικά, καλικάντζαροι, χόμπιτ και άλλα καλόκαρδα δαιμόνια

Από μικρό με συνάρπαζαν αυτά τα πλασματάκια που λέμε καλικάντζαρους ή ξωτικά ή, στον σημερινό κινηματογράφο του φανταστικού, με το καινούργιο τους ονοματάκι, χόμπιτ. Και αυτό γιατί ξέφευγαν από τους κόσμους των μεγάλων, με τις ασφυκτικές τους κοινωνικές πιέσεις και συμβάσεις, ανοίγοντας ένα παράθυρο, ένα τοσοδούλικο παραθυράκι, σ’ έναν άλλον κόσμο, απροσδόκητο, απροσδιόριστο, ανεξερεύνητο. Και, κυρίως, ατακτοποίητο. Μπορεί η εμφάνισή τους να μην τα κολακεύει ιδιαίτερα (εδώ, εδώ κι εδώ θα δείτε μερικά που βρήκα στο διαδίκτυο – προσοχή, το τρίτο μπορεί να το δείτε και στην πραγματικότητα). Αλλά δεν θέλουν το κακό των ανθρώπων, ούτε και θα 'πρεπε να τα περιφρονούμε ή να τα αποφεύγουμε. Οι Καλικάντζαροι, τα Καλκατζόνια, οι Σκαλαπούνταροι, οι Τζόγιες, οι Κωλοβελόνηδες, οι Μαντρακούκοι, ή όπως αλλιώς μπορεί να τους ξέρουμε, μπορεί να 'ναι λίγο πειραχτήρια, ανακατωσούρηδες, κακομούτσουνοι, κακά τα ψέματα. Αλλά πώς να τους κρατήσει κανείς κακία; Πώς να μην τους συμπαθήσει κατά βάθος; Χωρίς τις αφεντιές τους, η ζωή θα ‘ταν μονοκόμματη, μονοσήμαντη, μονόχνοτη, το δίχως άλλο. Και ευθυγραμμισμένη, τόσο, που να καταντά πνιγερή, ανιαρή, άχρωμη. Κάπως σαν τη σημερινή μας την πραγματικότητα, που, ύστερα από τρεχαλητό αιώνων για να ξεφύγει, σαν παραδοσιακή, νευρωτική νοικοκυρά, από λογιών δαιμόνια που απειλούσαν να της χαλάσουν το τακτοποιημένο, συγυρισμένο της σπιτικό, έφτασε να ασφυκτιά κάτω από το βάρος της πολιτικής ορθότητας αλλά και σαθρότητας, της πολιτιστικής νωθρότητας, της οικονομικής λιτότητας, της κοινωνικής χλιαρότητας, αλλά και κάποιων αυστηρά καθορισμένων ‘πρέπει’ ή και ‘θέλω’, που καταπιέζουν, αλλοτριώνουν. Εύχομαι η χρονιά που μόλις μπήκε να 'ναι γεμάτη από δαύτους, τους στραβοπόδαρους, στραβομούρηδες, στραβοχέρηδες πειραχτήριδες, για να κάνουν άνω κάτω πολλές καλοστημένες ζωές, σπάζοντας τη μονοτονία και τη μιζέρια που φέρνει. Καλή χρονιά! Και μη φοβάστε τους καλικάντζαρους!

10 σχόλια:

....ο Ποιητής... Αριδαία... είπε...

Γεράσιμε χρόνια πολλά καλλή χρονιά, στό 2012 εί δυνατόν λιγότερα προβλήματα για όλους τούς Έλληνες πολίτες καλά μυαλά στούς ανάλγητους οπαδούς της τρόϊκας ένα βροντερό ΌΧΙ στήν ξέφρενη φορολογία πού μάς εξολοθρεύει.-Οι καλικάντζαροι,τά δαιμόνια, καί τα ξωτικά είναι καλό όταν εξακολουθούν να υπάρχουν χρωματίζοντας τίς γιορτινές μέρες τήν έλευση τού νέου έτους έιναι έθιμα πού έχει αγαπήσει η Ελληνική κινωνία εδώ κι εκατοντάδες χρόνια.- Κλείνω με τήν ελπίδα ότι θα κυριαρχήσουν αλλαγές πρός το καλύτερο στό παγκόσμιο στερέωμα επικρατώντας το επί γής ειρήνη κι εν ανθρώποις ευδοκία υγεία αγάπη εργασία σ όλο τον κόσμο αμήν..

Άνια είπε...

Καλή χρονιά Γεράσιμε... και θυμήσου την Αγέλαστη Πολιτεία των Κατσιμιχαίων: οι κακοί άνθρωποι τους φοβούνται και τους σιχαίνονται γιατί η ασχήμια των καλικάντζαρων τους θυμίζει τη δικιά τους ασχήμια.

gerasimos είπε...

Καλή χρονιά φίλε μου 'Ποιητή'.

Άνια φοβάμαι η Ελλάδα ολόκληρη έγινε, τη χρονιά που έφυγε, μια Αγέλαστη Πολιτεία... στο χέρι μας είναι να την κάνουμε λιγάκι να χαμογελάσει. Kαλή σου χρονιά.

thinks είπε...

Πάντως εγώ δεν φοβάμαι τόσοτους καλικάντζαρους όσο την μέρα που οι καλικάντζαροι θα αρχίσουν να φοβόνται εμάς!

Καλή χρονιά με υγεία και χαρά!

gerasimos είπε...

thinks πράγματι, όπως έχουμε 'αγριέψει' οι άνθρωποι... καλή χρονιά!

vasiliki είπε...

Καλή χρονιά με υγεία να χαρείς ότι επιθυμείς και αγαπάς.
Οι καλικάντζαροι ήτανε ένα από τα αγαπημένα παραμύθια που μας έλεγε ο παππούς μου κοντά στο τζάκι τέτοιες γιορτινές μέρες, μου άρεσε πάντα που αναστάτωναν τα πάντα κατά την αφήγηση του παππού, στο τέλος όμως όλα επανέρχονταν στην θέση τους:):)
Οι σημερινοί δεν νομίζω να τους μοιάζουν λόγω μετάλλαξης:):)
Απόλαυσα το μουσικό κομμάτι που έπαιξες στην προηγούμενη ανάρτηση σου. Η μουσική είναι ένα χόμπι μαγικό:):)
Φιλί καρδιακό

gerasimos είπε...

Βασιλική πιο μαγική ακόμα είναι η δική σου η αστείρευτη τέχνη. Μικρά θαύματα βγαίνουν απ' τα χέρια σου. Καλή σου χρονιά με πολύ έμπνευση και όσο πιο δημιουργική!

Νίκος Κιτωνάκης είπε...

Καλή χρονιά Γεράσιμε. Με παραμύθια, με μουσικές, με αγάπες, με στοχασμούς και με μπόλικη αισιοδοξία.

Οι καλικάντζαροι λένε ότι όλο το χρόνο κόβουν με τα τσεκουράκια τους τα θεμέλια της γης για να την καταστρέψουν και τις ημέρες των εορτών ανεβαίνουν στην επιφάνεια για να φάνε κουραμπιεδομελομακάρονα (είναι μεγάλοι λιχούδηδες) και όταν εντέλει ξανακατεβαίνουν στα έγκατα της γης, πολύ τσαντίζονται διότι τα θεμέλια έχουν αποκατασταθεί!

Γι'αυτό κι εγώ συνεχίζω να αγοράζω γλυκά για να τους δελεάζω να μείνουν παραπάνω. Εντάξει, τρώω κι εγώ κάποια από αυτά...

gerasimos είπε...

Καλή χρονιά φίλε μου. :)

Ανώνυμος είπε...

Χαιρομαι που ακομα υπαρχουν ανθρωποι οι οποιοι πιστευουν αλλα τους συμφερει να πιστευουν πως δεν υπαρχουν ! Καποια πραγμτα καλυτερα να μενουν κρυμενα !