12 Φεβ 2012

Σε κώμα

Σήμερα είναι μια Κυριακή όχι σαν όλες τις άλλες. Είναι μια Κυριακή που η Ελλάδα βρίσκεται μοιρασμένη ανάμεσα σε ένα ‘ναι’ και ένα ‘όχι’. Το ‘ναι’ θα σώσει τη χώρα από τη χρεοκοπία αναβάλλοντας για λίγο το αναπόφευκτο, με το βαρύ τίμημα ακόμα μεγαλύτερης εξαθλίωσης για όλο και πλατύτερα τμήματα του πληθυσμού. Με κόστος δηλαδή μια επιμήκυνση της μιζέριας που για περισσότερα από δυο χρόνια τώρα βιώνουν οι κάτοικοι αυτής της φτωχής χώρας, που θαμπωμένη από τα εκτυφλωτικά φώτα ενός εντελώς αδικαιολόγητου νεοπλουτισμού που την όργωσε ανελέητα απ’ άκρη σ’ άκρη, νόμιζε ότι ήταν κάποια άλλη. Το ‘όχι’, από την άλλη, σημαίνει ότι το σωληνάκι θα τραβηχτεί: o ασθενής σε βαρύ κοινωνικό και πολιτικό κώμα που λέγεται Ελλάδα, ένα κώμα στο οποίο παρέμενε βυθισμένος για πολλά χρόνια, θα αφεθεί να πεθάνει. Άλλωστε δεν είχε πλέον ποιότητα ζωής, ήταν εξαρτημένος ο ταλαίπωρος για όλες του τις καθημερινές μικρότερες ή μεγαλύτερες ανάγκες από άλλους, στη ‘φιλανθρωπία’ των οποίων πόνταρε για να έχει μια ψευδαίσθηση ζωής. Το χειρότερο; Ότι η γνώμη του κάθε πολίτη, που αποτελεί ένα ζωντανό κύτταρο αυτού του σε κώμα ασθενή, είτε ‘ναι’ λέει είτε ‘όχι’, δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Και σε αυτή την απόλυτη και μη αναστρέψιμη υποβάθμιση της δημοκρατίας, που συνεπιφέρει την εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού, για χάρη ενός κοινού νομίσματος, λέω οπωσδήποτε όχι.

5 σχόλια:

apos είπε...

Φίλε μου, όλοι ξέρουμε ότι η οικονομία είναι ίσως το πιο πολιτικό ζήτημα. Φοβάμαι το εξής: όπως οι πολιτικοί μας είναι ανεπαρκείς στο να χειριστούν τη «σωτηρία», εξίσου ανεπαρκείς είναι και αυτοί που θέλουν να χειριστούν την χρεοκοπία. Και στις δύο περιπτώσεις, δυστυχώς, είμαστε μόνοι.

Ανώνυμος είπε...

Διαβάζοντας την ανάρτησή σας, η φαντασία μου κάλπασε μακρύτερα.. Μου ήρθαν στο νου κάποιοι χαρακτήρες από την τανία "Alien", που παλεύουν μερόνυχτα για να ξεφύγουν από το τέρας μέχρι που ανακαλύπτουν με τον πιο βίαιο τρόπο ότι ένα άλλο ίδιο βρίσκεται ήδη μέσα τους.

maximus

thinks είπε...

Γεράσιμε, η λογική των γεγονότων και πραγματικοτήτων, όπως και η λογική των συνειρμών του κειμένου σου, σίγουρα προτείνει το "Όχι" σαν μόνη λογική απάντηση. Η δική μου γνώμη είναι ότι, αν το "Όχι" είναι στο τέλος του δρόμου είτε τώρα είτε του χρόνου, καλύτερα το "Όχι" να το πουν οι Έλληνες τώρα παρά να τους το επιβάλουν οι ξένοι αργότερα.

Θα ήθελα μόνο να προσθέσω, έστω και σαν υποσημείωση, στο κείμενό σου, ότι ο λόγος που βρισκόμαστε σε αυτή την Κυριακή είναι όχι γιατί ήταν "κακοί" ή μη-συνεργάσιμοι οι Έλληνες, αλλά απόλυτα και μόνο επειδή κατά τους τελευταίους 24 μήνες αλλά και σήμερα, οι πολιτικοί αυτού του τόπου δεν σκέφτηκαν ή έπραξαν μια στιγμή πέρα των προσωπικών και κομματικών τους συμφερόντων... Κατά την γνώμη μου πάντα.

Και συμφωνώ με τον Ανώνυμο 4:47 μμ

Νίκος Κιτωνάκης είπε...

Δεν ξεύρω πια, τα'χω χαμένα ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος. Και οι δύο απαντήσεις είναι καταστροφικές (η καθεμιά για διαφορετικούς λόγους). Δεν θα έπρεπε να έχουμε φθάσει ποτέ σε αυτό το δίλημμα. Τώρα όμως που φθάσαμε, αν έπρεπε εγώ να επιλέξω, δεν θα μπορούσα να τραβήξω το σωληνάκι που (τόσο εύστοχα λες ότι) κρατάει ακόμα ζωντανή τη χώρα -έστω και σε αυτή την ημιθανή κατάσταση. Αλλά κατανοώ απολύτως το όχι σου.

gerasimos είπε...

απος πιο μόνοι από χθες το βράδυ δεν νομίζω ότι ξανανιώσαμε...

μάξιμους πολύ ταιριαστή δυστυχώς η παρομοίωση...

thinks εύχομαι αυτή τη φορά να κάνουμε κάτι με τον χρόνο που αγοράσαμε.

πιγκουίνε το 'όχι' μου δεν ήταν τόσο στο μνημόνιο όσο στην κατάλυση της δημοκρατίας, στο 'αποφασίζουμε για εσάς χωρίς εσάς' που λένε κατάμουτρα στους Έλληνες οι πολιτικοί τους.