Γαλανά τετράγωνα, πορφυροί κύκλοι

Όταν γεννήθηκα, δεν υπήρχαν blogs. Για την ακρίβεια, δεν υπήρχαν ούτε καν internet και ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Γεννήθηκα δηλαδή σε έναν κόσμο χωρίς Google. Πράγμα δύσκολο να το φανταστεί κανείς, σήμερα. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Στον κόσμο αυτόν δεν υπήρχαν cd, dvd ή κινητά και ασύρματα τηλέφωνα. Και βέβαια δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Δεν υπήρχαν επίσης και πάρα πολλά αυτοκίνητα, ούτε τρύπα του όζοντος και φαινόμενο του θερμοκηπίου. Όπως δεν υπήρχε και νέφος. Μάλιστα λίγο αργότερα μαθαίναμε στο σχολείο, εκτός από τις περιοδείες του Απόστολου Παύλου, ότι η Ελλάδα έχει εύκρατο μεσογειακό κλίμα, δηλαδή ήπιους και βροχερούς χειμώνες και σχετικά θερμά και ξηρά καλοκαίρια. Στους δρόμους οι πεζοί ήταν περισσότεροι απ' τα αυτοκίνητα και είχαν περισσότερα δικαιώματα απ' αυτά, σε αντίθεση με σήμερα. Απ' την άλλη, υπήρχαν πράγματα που εξέλειψαν με την πάροδο του χρόνου. Όπως τα εικονιζόμενα τρόλει. Ή η καθαρεύουσα. Ας διευκρινίσω ότι όταν γεννήθηκα, έξω είχε δικτατορία. Μια δικτατορία που χρησιμοποιούσε με τον δικό της, ξύλινο και σουρεαλιστικό τρόπο αυτήν την γλώσσα, που δεν είχε πια πολλή ζωή μπροστά της. Πολλοί πίστεψαν τότε και κυρίως αργότερα, όταν το 1977 καθιερώθηκε πλέον και επίσημα η χρήση της δημοτικής, ότι εκείνη η επταετής χρήση της καθαρεύουσας αντιπροσώπευε και το κύκνειο άσμα της γλώσσας αυτής. Προσωπικά όμως διαπίστωσα ότι παρά τα όσα άλλαξαν, και όπως ξεκίνησα να λέω δεν ήταν και λίγα, υπάρχουν σήμερα, το 2008 άνθρωποι στο ελληνικό Κοινοβούλιο που επέλεξαν να χρησιμοποιούν αυτήν την μέχρι πολύ πρόσφατα κλινικά νεκρή γλώσσα. Και όχι μόνο οι ίδιοι προφορικά, αλλά και το κόμμα τους. Βλέπω στο internet, στο καταστατικό του κόμματος αυτού ότι την «1ην Σεπτεμβρίου εδηλώθη το κατά την 31ην Αυγούστου 2000 ιδρυθέν πολιτικό κόμμα υπό του… ». Μαθαίνω για το έμβλημά του, ότι: «αποτελείται από τέσσερα λευκά βέλη, εις το νοητόν σημείον συμπτώσεως των οποίων ευρίσκεται πράσινος κότινος. Τα βέλη και ο κότινος είναι εγγεγραμμένα εντός γαλανού τετραγώνου, ενώ το όλον σύμπλεγμα περιβάλλεται υπό πορφυρού κύκλου». Και περιηγούμενος στον δικτυακό αυτό τόπο με τα γαλανά τετράγωνα και τους πορφυρούς κύκλους, σκέφτομαι ότι αυτός ο τόπος, όχι ο διαδικτυακός αλλά ο άλλος, αυτός στον οποίο γεννήθηκα, άφησε να ξαναγεννηθεί, μέσα από τις στάχτες της, μια τέτοια γλώσσα. Και κυρίως έστρεψε τ' αυτιά του στα πράγματα που λέγονται μέσω αυτής.

Φοβάμαι όμως ότι εισαγόμενο είναι κι αυτό το περίεργο φρούτο, όπως πολλά άλλα ανησυχητικά φαινόμενα. Για κάποιον περίεργο λόγο στην Ελλάδα θα έρθουν, έστω και με χρονοκαθυστέρηση, τα ακροδεξιά, ξενοφοβικά και εθνικιστικά κόμματα, τα κουτσομπολίστικα περιοδικά για τη ζωή των rich and famous τύπου «Hello» και «OK» με όλη την κουστωδία τους σε τηλεοπτικές εκπομπές, η κουλτούρα της μαζικής κατανάλωσης με τα Malls της και της μαζικής αποβλάκωσης με τηλεπαιχνίδια, reality shows και ταινίες δράσης, η αμερικανοποίηση της νέας γενιάς μας που αναφωνεί «ουάου» χαρούμενη και η ιδιωτικοποίηση των ανθρώπων, που βρίσκουν καταφύγιο απ' όλα αυτά στους καναπέδες τους. Απ' την άλλη, όμως, καμία από τις θετικές όψεις των χωρών από τις οποίες μας ήρθαν όλα αυτά τα αρνητικά δεν φαίνεται να έφτασε ως εδώ. Η οικονομία μας παραμένει αγροτική και η κοινωνία μας εξακολουθεί να καταναλώνει βιομηχανικά και τεχνολογικά προϊόντα – αυτοκίνητα, κινητά τηλέφωνα, τηλεοράσεις – που παράγονται αλλού. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση παραμένει κρατικοδίαιτη και η επιστημονική έρευνα ανεξέλικτη, όπως και η επιχειρηματικότητα. Ο πολιτισμός μας εξακολουθεί στις τέσσερις ρόδες του να καβαλάει τα ξεχαρβαλωμένα και γεμάτα αποτσίγαρα και κάθε λογής σκουπίδια πεζοδρόμιά μας. Κάθε μέρα όμως ανοίγουν καινούργια κομμωτήρια, σουβλατζίδικα, σαντουιτσάδικα και μπουγατσάδικα που γεμίζουν κόσμο, σε αντίθεση με τα λιγοστά βιβλιοπωλεία. Θα 'πρεπε λοιπόν να μας προκαλεί απορία και το ότι άρχισαν να εμφανίζονται κάτι περίεργα γαλανά τετράγωνα με πορφυρούς κύκλους;