20 Φεβ 2008

Γαλανά τετράγωνα, πορφυροί κύκλοι



Όταν γεννήθηκα, δεν υπήρχαν blogs. Για την ακρίβεια, δεν υπήρχαν ούτε καν internet και ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Γεννήθηκα δηλαδή σε έναν κόσμο χωρίς Google. Πράγμα δύσκολο να το φανταστεί κανείς, σήμερα. Αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Στον κόσμο αυτόν δεν υπήρχαν cd, dvd ή κινητά και ασύρματα τηλέφωνα. Και βέβαια δεν υπήρχαν τηλεοράσεις, τουλάχιστον στην Ελλάδα. Δεν υπήρχαν επίσης και πάρα πολλά αυτοκίνητα, ούτε τρύπα του όζοντος και φαινόμενο του θερμοκηπίου. Όπως δεν υπήρχε και νέφος. Μάλιστα λίγο αργότερα μαθαίναμε στο σχολείο, εκτός από τις περιοδείες του Απόστολου Παύλου, ότι η Ελλάδα έχει εύκρατο μεσογειακό κλίμα, δηλαδή ήπιους και βροχερούς χειμώνες και σχετικά θερμά και ξηρά καλοκαίρια. Στους δρόμους οι πεζοί ήταν περισσότεροι απ' τα αυτοκίνητα και είχαν περισσότερα δικαιώματα απ' αυτά, σε αντίθεση με σήμερα. Απ' την άλλη, υπήρχαν πράγματα που εξέλειψαν με την πάροδο του χρόνου. Όπως τα εικονιζόμενα τρόλει. Ή η καθαρεύουσα. Ας διευκρινίσω ότι όταν γεννήθηκα, έξω είχε δικτατορία. Μια δικτατορία που χρησιμοποιούσε με τον δικό της, ξύλινο και σουρεαλιστικό τρόπο αυτήν την γλώσσα, που δεν είχε πια πολλή ζωή μπροστά της. Πολλοί πίστεψαν τότε και κυρίως αργότερα, όταν το 1977 καθιερώθηκε πλέον και επίσημα η χρήση της δημοτικής, ότι εκείνη η επταετής χρήση της καθαρεύουσας αντιπροσώπευε και το κύκνειο άσμα της γλώσσας αυτής. Προσωπικά όμως διαπίστωσα ότι παρά τα όσα άλλαξαν, και όπως ξεκίνησα να λέω δεν ήταν και λίγα, υπάρχουν σήμερα, το 2008 άνθρωποι στο ελληνικό Κοινοβούλιο που επέλεξαν να χρησιμοποιούν αυτήν την μέχρι πολύ πρόσφατα κλινικά νεκρή γλώσσα. Και όχι μόνο οι ίδιοι προφορικά, αλλά και το κόμμα τους. Βλέπω στο internet, στο καταστατικό του κόμματος αυτού ότι την «1ην Σεπτεμβρίου εδηλώθη το κατά την 31ην Αυγούστου 2000 ιδρυθέν πολιτικό κόμμα υπό του… ». Μαθαίνω για το έμβλημά του, ότι: «αποτελείται από τέσσερα λευκά βέλη, εις το νοητόν σημείον συμπτώσεως των οποίων ευρίσκεται πράσινος κότινος. Τα βέλη και ο κότινος είναι εγγεγραμμένα εντός γαλανού τετραγώνου, ενώ το όλον σύμπλεγμα περιβάλλεται υπό πορφυρού κύκλου». Και περιηγούμενος στον δικτυακό αυτό τόπο με τα γαλανά τετράγωνα και τους πορφυρούς κύκλους, σκέφτομαι ότι αυτός ο τόπος, όχι ο διαδικτυακός αλλά ο άλλος, αυτός στον οποίο γεννήθηκα, άφησε να ξαναγεννηθεί, μέσα από τις στάχτες της, μια τέτοια γλώσσα. Και κυρίως έστρεψε τ' αυτιά του στα πράγματα που λέγονται μέσω αυτής.
Φοβάμαι όμως ότι εισαγόμενο είναι κι αυτό το περίεργο φρούτο, όπως πολλά άλλα ανησυχητικά φαινόμενα. Για κάποιον περίεργο λόγο στην Ελλάδα θα έρθουν, έστω και με χρονοκαθυστέρηση, τα ακροδεξιά, ξενοφοβικά και εθνικιστικά κόμματα, τα κουτσομπολίστικα περιοδικά για τη ζωή των rich and famous τύπου «Hello» και «OK» με όλη την κουστωδία τους σε τηλεοπτικές εκπομπές, η κουλτούρα της μαζικής κατανάλωσης με τα Malls της και της μαζικής αποβλάκωσης με τηλεπαιχνίδια, reality shows και ταινίες δράσης, η αμερικανοποίηση της νέας γενιάς μας που αναφωνεί «ουάου» χαρούμενη και η ιδιωτικοποίηση των ανθρώπων, που βρίσκουν καταφύγιο απ' όλα αυτά στους καναπέδες τους. Απ' την άλλη, όμως, καμία από τις θετικές όψεις των χωρών από τις οποίες μας ήρθαν όλα αυτά τα αρνητικά δεν φαίνεται να έφτασε ως εδώ. Η οικονομία μας παραμένει αγροτική και η κοινωνία μας εξακολουθεί να καταναλώνει βιομηχανικά και τεχνολογικά προϊόντα – αυτοκίνητα, κινητά τηλέφωνα, τηλεοράσεις – που παράγονται αλλού. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση παραμένει κρατικοδίαιτη και η επιστημονική έρευνα ανεξέλικτη, όπως και η επιχειρηματικότητα. Ο πολιτισμός μας εξακολουθεί στις τέσσερις ρόδες του να καβαλάει τα ξεχαρβαλωμένα και γεμάτα αποτσίγαρα και κάθε λογής σκουπίδια πεζοδρόμιά μας. Κάθε μέρα όμως ανοίγουν καινούργια κομμωτήρια, σουβλατζίδικα, σαντουιτσάδικα και μπουγατσάδικα που γεμίζουν κόσμο, σε αντίθεση με τα λιγοστά βιβλιοπωλεία. Θα 'πρεπε λοιπόν να μας προκαλεί απορία και το ότι άρχισαν να εμφανίζονται κάτι περίεργα γαλανά τετράγωνα με πορφυρούς κύκλους;

11 σχόλια:

Dr_MAD είπε...

Εγώ Γεράσιμέ μου έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στο εξωτερικό από ένα γονιό Ελληνα. Κατ' επιλογήν του πατέρα μου πήγαμε όλα τα αδέφια (εκτός από τον 4ο και μικρότερο αδεφό) σε ελληνικό σχολείο. Πάντα θέλαμε να έρθουμε εδώ. Εγώ τα κατάφερα 4 χρόνια πριν για πολύ ιδιαίτερους λόγους και διαπιστώνω ότι τη γλώσσα σε πολλές περιπτώσεις ξέρω να τη χειρίζομαι πολύ καλύτερα από πάρα πολλούς γηγενείς. Είναι δυσάρεστο το πώς μπορεί να καταντήσει μια γλώσσα, όταν την αφήνουμε να ασελγήσει πάνω της η trendy ξενομανία μας. Τις καλημέρες μου

PS: Επιτέλους το post με το Ελατοχώρι σε update. Λύσσαξα που δεν το έβρισκα χτες. Πάντως, ο σκυλάκος και το Dream Homes είναι απίστευτες photos. Εύγε ;-)

mania είπε...

Γεράσιμε καλό απόγευμα!
Αχ πήγα σήμερα δουλειά, μετά από ένα μακρύ, λόγω του χιονιού, Σαββατοκυριακου και μου κακοφάνηκε κάπως. Με είχε πιάσει ένας οκνηρικός ιδεασμός (τι μόνο το δικηγόρο θα πιάνει αυτοκτονικός ιδεασμός;).
Λοιπόν πολύ ωραίο το θέμα σου. Το συγκεκριμένο κόμμα με τα γαλανά τετράγωνα βρίσκεται στον κόσμο του. Όπως η καθαρεύουσα είναι στην ουσία μια "φτιαχτή" γλώσσα (ούτε αρχαία, αλλά ούτε και γλώσσα που δημιουργήθηκε ανά τους αιώνες από το λαό), έτσι και ο κόσμος που ζούνε αυτοί οι άνθρωποι είναι φτιαχτός από τους ίδιους. Με μπαμπούλες (Εβραίοι, αλλά και Αμερικάνοι) και εθνικούς ήρωες στα μέτρα τους

gerasimos είπε...

mad σ' ευχαριστώ για την προσωπική σου ιστορία και χαίρομαι που σου άρεσαν κι οι φωτογραφίες του προηγούμενου ποστ.

mania έτσι ακριβώς και πολύ φοβάμαι ότι η επιλογή της γλώσσας τους καθόλου δεν είναι τυχαία. Διότι έτσι όπως δημιουργήθηκε η καθαρεύουσα προκειμένου να "καθαριστεί" η γλώσσα μας από "ξένα" στοιχεία, έτσι κι αυτοί ονειρεύονται τον "καθαρισμό" της Ελλάδας από τα όποια "ξένα" προς τους ίδιους και τον εντελώς δικό τους, στενό ορισμό του τι εστί Ελλάδα και ελληνικότητα, στοιχεία (δηλαδή ανθρώπους).

Meropi είπε...

Γεράσιμε μου
καλησπέρα. Δυστυχώς, εκτός από το κόμμα που υπονοείς υπάρχουν και άλλοι που εμμένουν στην καθαρεύουσα. Αν ακούσεις π.χ. τον κ. Πολύδωρα να μιλά, θα νομίσεις ότι ζεις ακόμα πριν 40 και βάλε χρόνια. Δεν έμαθε ακόμα π.χ. ότι η κατάληξη στην αιτιατική του πληθυντικού δεν είναι πια -ας, αλλά -ες (όχι μαθητάς αλλά μαθητές, όχι βουλευτάς αλλά βουλευτές). Αυτή η εμμονή τους σε μια γλώσσα νεκρή και κατ΄επέκταση σε νοοτροπίες νεκρές και ξεπερασμένες με προβληματίζει....

gerasimos είπε...

meropi φοβάμαι ότι αυτές οι ξεπερασμένες όπως λες νοοτροπίες κάθε άλλο παρά νεκρές είναι. Η γλώσσα αυτών που τις εκφράζουν μπορεί να είναι ξεπερασμένη αλλά οι ίδιοι φαίνεται να είναι στη μόδα...

Ανώνυμος είπε...

Νομιζω οτι οσοι πρεσβευουν αυτες τις αποψεις γενικα και οι εκπροσωποι του εν λογω κομματος(?) ειναι επιεικως γραφικοι. Ειναι ανθρωποι με ιδιαιτερη ιδιοσυγκρασια και πρεπει να αντιμετωπιζονται αναλογως, ισως με μια "συμπαθεια" λογω της καταστασης τους(που ειναι εξαιρετικα σοβαρη). Επειδη τυχαινει να σπουδαζω φιλοσοφια, καταληγω οτι η στροφη ολων προς αυτην την επιστημη αλλά και προς τη γνωση ευρυτερα ειναι μονοδρομος...
Ελλη απο Θεσσαλονικη

gerasimos είπε...

Έλλη συμφωνώ για τη στροφή, φοβάμαι όμως ότι πολύς κόσμος την παίρνει πολύ ανοιχτά και... ξεστρατίζει προς τις τηλεοράσεις και άλλες μορφές αποβλάκωσης.

Ανώνυμος είπε...

Βλακωδως μου ερχεται να απαντησω: προβλημα τους! Αλλά ελα που αυτοι οι ανθρωποι ψηφιζουν και ως εκ τουτου διαμορφωνουν και τις ζωες οσων ειμαστε απο την "αλλη πλευρα"... Να ενα προβλημα του "δημοκρατικου" πολιτευματος..
Ελλη

gerasimos είπε...

Δυστυχώς η δημοκρατία μετατράπηκε στη σημερινή Ελλάδα σε βλακοκρατία. Αλλά γι' αυτό ακριβώς ήταν η δημοκρατία ανέκαθεν ένα βαθιά τραγικό καθεστώς.

cortlinux είπε...

Αν προσθέσεις σε αυτά ότι κι ελάχιστοι από αυτούς που διαβάζουν καταλαβαίνουν το τι διαβάζουν ή διαβάζουν σύγχρονα άρλεκιν... ας τα να πάνε...

Αποφεύγω να μιλήσω για λογοτεχνία γιατί συνήθως οι περισσότεροι το βλέπουν είτε ως επίδειξη κουλτούρας (τι μας λες ρε; διαβάζεις;) ή είτε επιδεικνύονται οι ίδιοι λέγοντας το πόσο βαριά ή μεγάλα βιβλία διαβάζουν (λες και πάνε με το κιλό)

gerasimos είπε...

cortinux πολύ εύστοχο σε βρίσκω... δυστυχώς! Μια μαζική κουλτούρα επικρατεί και στο χώρο του βιβλίου με το δικό της star system. Δηλαδή μεγάλο ποσοστό του κόσμου που διαβάζει έστω αυτό το ένα (έως κανένα) βιβλίο που κατά μέσο όρο ανοίγει ετησίως ο Έλλην, θα προτιμήσει τους "star" συγγραφείς τύπου Κοέλιο.