Σήμερα το πρωί πέρασα δυο ώρες στο ΙΚΑ περιμένοντας να βγάλω μια ακτινογραφία. Το σύστημα προτεραιότητας είχε ως εξής: έξω από τις πόρτες του ακτινολογικού υπήρχε μια μικρή ντουλάπα και πάνω της καρτελάκια μέσα σ' ένα κουτάκι. Με αριθμούς γραμμένους με το χέρι, από το ένα έως το σαράντα. Εννοείται βέβαια πως οι υποψήφιοι ήμασταν πολύ περισσότεροι. Κάποια στιγμή λοιπόν μας προέκυψαν δυο οκτώ διότι άγνωστο πως, φαίνεται πως τα οκτώ, στη συγκεκριμένη τράπουλα, ήταν περισσότερα του ενός. Και σαν να μην έφτανε αυτό, ορισμένοι απ' όσους ερχόταν η σειρά τους άφηναν τα τραπουλόχαρτά τους σε απίθανα μέρη ή ξανά στο κουτί, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται παρεξηγήσεις. Όπως να επιμένει κάποιος με τον αριθμό τρία, ας πούμε, ότι προηγείται κάποιου άλλου από την προηγουμένη βάρδια, με τον αριθμό 39. Παρ’ όλα αυτά, δε χάλαγε στο παραμικρό η καλή διάθεση και η αίσθηση ότι ήμασταν μια χαρούμενη, πρωινή παρέα. Αίσθηση που συνεχιζόταν και μέσα στο ακτινολογικό με τον παλιό, καλό και οικείο νομίζω σε πολλούς ενικό, με τον οποίο, απ ' ό, τι άκουγα, αντιμετωπίζονταν άνθρωποι όλων των ηλικιών. Συμπεριλαμβανομένου και του γράφοντος. Ομολογώ μάλιστα ότι όταν - ενώ βρισκόμουν πια εντός των πυλών - ένα από τα παραγγέλματα μου δόθηκε στον πληθυντικό, φούσκωσα μέσα μου από υπερηφάνεια. Και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που παρά την ταλαιπωρία έφυγα από το ΙΚΑ με ψηλά το κεφάλι και χαμόγελο.
Το απόγευμα, είχα στις οκτώ ραντεβού σε ιδιωτικό ιατρείο αυτή τη φορά, με μια δερματολόγο (ναι, ημέρα γιατρών η σημερινή). Καθυστερήσαμε με τη γυναίκα μου λόγω δύσκολου πάρκινγκ και φτάσαμε οκτώ και δέκα. Καθίσαμε στην κοινή με ένα άλλο ιατρείο (του συζύγου της) αίθουσα αναμονής και περιμέναμε. (Kι αυτό ήταν το κυρίως σφάλμα μας, ότι δηλαδή δεν πήγαμε κατευθείαν να της χτυπήσουμε την πόρτα του ιατρείου.) Κάποια στιγμή, κατά τις και είκοσι, εμφανίστηκαν δυο γυναίκες με τα παιδιά τους που μπήκαν κατευθείαν στο γραφείο της γιατρού. Ρωτήσαμε τότε και μας είπαν δυο άλλοι που περίμεναν για το άλλο ιατρείο, ότι στις οκτώ η γιατρός είχε φωνάξει το όνομά μου. Αλλά όπως αποδείχτηκε αργότερα, δεν μας άκουσε όταν ήρθαμε (η εξώπορτα ήταν ανοιχτή), διότι μιλούσε στο τηλέφωνο. Κατά τις παρά τέταρτο, αφού ήδη περιμέναμε κάπως άδικα - λέω κάπως διότι είχαμε αποδεχτεί το όποιο φταίξιμό μας - για 35 λεπτά και έχοντας αντιληφθεί ότι στο γραφείο της γινόταν κοινωνική συζήτηση με τις γυναίκες και τα παιδιά, πήρα το θάρρος και χτύπησα την πόρτα της. Ανοίγοντας, της είπα 'γεια σας, ήθελα να σας πω ότι ήρθαμε οκτώ και δέκα και περιμένουμε' με ηρεμότατο ύφος. Πριν τελειώσω τη φράση μου πετάχτηκε η μια από τις δυο γυναίκες φωνάζοντας 'όχι, μαζί μας μπήκατε!'. Εγώ ξαναμίλησα - είχα μείνει άναυδος - και είπα ότι δεν ήθελα να αντιδικήσω, απλώς να πω ότι περιμένουμε και ότι ήρθαμε στις οκτώ και δέκα. Πάντα ηρεμότατα αλλά κάπως ταραγμένος πια από τον τόνο της γυναίκας. Επιστρέφοντας στην αίθουσα αναμονής, άκουσα τη γιατρό μετά από πέντε λεπτά να αποχαιρετά τις γυναίκες με τα παιδιά. Και σηκωθήκαμε να μπούμε. Αλλά πετάχτηκε μπροστά μας μια γυναίκα που γύρω στις οκτώμισι είχε έρθει με το γιο της και περίμεναν (μάλλον οκτώμισι ήταν και το ραντεβού τους). Η οποία είχε ακούσει στην αίθουσα αναμονής και είχε 'αντιληφθεί' (με πολλά εισαγωγικά) το τι μας είχε συμβεί. Μπήκαμε πίσω της στο γραφείο της γιατρού, η οποία μας ζήτησε να ξαναπεριμένουμε, διότι δεν θα αργούσε πολύ με τη γυναίκα και το γιο της. Και όταν της είπαμε ευγενέστατα ότι περιμέναμε σχεδόν μια ώρα (κόντευε εννιά πια), επέμενε ότι είχαμε μπει μαζί με τις γυναίκες με τα παιδιά. Εμείς της είπαμε αφενός αν δεν μας πίστευε να ρωτήσει όσους βρήκαμε που περίμεναν για το άλλο ιατρείο όταν φτάσαμε (ήταν ακόμη κάποιοι στην αίθουσα αναμονής) και αφετέρου - πάντα χωρίς τον παραμικρό εκνευρισμό - ότι φτάσαμε όντως οκτώ και δέκα αλλά μιλούσε στο τηλέφωνο. Μας απάντησε 'δεν μπορώ να κάνω τον κράχτη', την ευχαριστήσαμε και φύγαμε. Για το σπίτι μας.
32 σχόλια:
Συνήθεια στις ουρές;
Τι ωραία, τι καλά.
Κράτος εν δράσει.
Αυτός ο Bush, δεν μπορεί να κάνει μιά εξαίρεση να τους βομβαρδίσει;
mariana faithful ουρές στις καλύτερες των περιπτώσεων. Σε εφορίες και άλλους γραφειοκρατικούς ναούς οι τελετές μπορεί να μην περιλαμβάνουν αριθμούς προτεραιότητας, ουρές κι άλλες τέτοιες πολυτέλειες.
Γεράσιμε μου,
μήπως οι άνθρωποι είναι καθυστερημένοι και δεν ξέρουν ότι ο πληθυντικός στους εξυπηρετούμενους πολίτες δείχνει ευγένεια;;;
Θα σου πω ένα περιστατικό. Στο παλιό δικ. γραφείο που εργαζόμουν εξυπηρετούμασταν από ένα καφενείο που είχε ένα υπάλληλο που ήταν λίγο καθυστερημένος. Αυτός λοιπόν έμπαινε χωρίς να κτυπήσει και μίλαγε σε όλους στον ενικό. Του είπε λοιπόν μια μέρα ένας από τους δικηγόρους ότι πρέπει να κτυπάς την πόρτα πριν μπεις και εμένα τουλάχιστον να μου μιλάς στον πληθυντικό. Την επόμενη φορά ο καθυστερημένος πράγματι κτύπησε την πόρτα και όταν τον ρώτησε ο συγκεκριμένος δικηγόρος ποιός;; απάντησε "εμείς και οι καφέδες"...
Αναρωτιέμαι λοιπόν μήπως ο δείκτης νοημοσύνης τους είναι παρόμοιος με τον καφετζή της ιστορίας μου. Χα χα χα!
meropi πολύ γέλασα με την ιστοριούλα σου. Ως προς το ΙΚΑ, φοβάμαι ότι δεν είναι οι ίδιοι πνευματικά καθυστερημένοι αλλά μάλλον καθυστερημένους θεωρούν όλους εμάς τους υπόλοιπους. Για τον δείκτη νοημοσύνης τους λοιπόν δεν μπορώ να αποφανθώ, αλλά για τον δείκτη ευαισθησίας τους...
Ρε τι βρίσκει ο άνθρωπας για να χαρεί λιγάκι!... ;) :PPPPPPPPPPP
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑΑΑΑΑΑΑΑΑ...
Η αναμονή στη σειρά σε πολιτισμένο περιβάλλον και τα ραντεβού είναι κατάκτηση για μια ηρεμη επαγγελματικά σωστή δουλειά. Οι αναιρέσεις από τους συνδαιτημόνες της "μέθεξης" δυστυχώς πολλές, κάποιοι ξύπνιοι προσπαθουν να φάνε την σειρά των υπολοιπων όπως υπενυχθήκατε κάνοντας τον παρασκευαστή σε ρόλο "πορτιέρη" δυστυχώς. Πρόσφατη ανάρτηση μου το Βροντάκηδες και Φορτουνάκηδες στο ΙΚΑ πάντα επίκαιρο για το 2005 και 2008 που ξαναδημοσιοποιήθηκε. Ελλείψεις γιατρών εγκληματικές έχουν να προσλάβουν από 6ετίας, ραντεβού βραχύχρονα,συνεργασία με ιδιωτική πρωτοβουλία στις ακριβές εξετάσεις, δημόσιες καλένδες σε μαστογραφίες υπέρηχα και άλλες φτηνές για τους ιδιώτες αντιπαραγωγικές εξετάσεις και άλλα πολλά από μέσα. Καλά κάνετε και το συζητάτε το θέμα δεν ξέρετε πόσο βοηθάτε.
Καλησπέρα Γεράσιμε. Θα σου εξομολογηθώ τι σκέφτηκα κι ας με κακοχαρακτηρίσεις. Είπα: Μακάρι να του συμβαίνουν τέτοια του Γεράσιμου για να γράφει κείμενα με χιούμορ και πνεύμα και να περνά καλά η blogοπαρέα.
Γιώργος Χρηστινίδης τα διηγούμαι για να μην ξεχνάμε εδώ στο μικρό μας μπλογκοχωριό και τι συμβαίνει εκεί έξω. :-)
industrialdaisies είδες; Πολλά αυτονόητα σε αυτόν τον τόπο τα θεωρούμε πολυτέλειες. Και αρκετά απαράδεκτα έχουν φτάσει να θεωρούνται αυτονόητα.
spitogataευχαριστώ, αλλά δεν είχα τίποτα. Γραφειοκρατικοί οι λόγοι των εξετάσεων στο ΙΚΑ. Kαι μάλλον όχι τόσο σοβαροί οι λόγοι της επίσκεψης στη γιατρό.
dionysos μιλώντας περί αναμονής μου δώσατε αφορμή για να αναρτήσω τη δεύτερη ιστοριούλα. :-)
Σε πιστεύω και αγριεύω,κοιτάω το αριστερό μου χέρι ενω γράφω με το δεξί που το καταγγέλω τωρα δα και ομολογώ. Το αριστερό μου χέρι με μουτζώνει γιατί η συγκεκριμένη συνάδελφος φαντάζομαι Παιδίατρος αντί να αποκαταστήσει την τάξη βολεύτηκε από την κολεγιά του δεύερου ραντεβού,αντιδίκισε ενπράκτοις είσαγάγοντας τον τρίτο και προφάνως δεν ετύγχανε πιά δικαίως της εμπιστοσύνης σας. Προφανώς έχει μάθει να κάνει διακρίσεις έναντι των ασθενών βάσει άλλων κριτηρίων που δεν αναγράφονται στον όρκο του κυρίου πως τον είπαμε οι περισσότεροι τον έχουν ξεχάσει και ΤΕΛΙΚΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΥΠΕΡΤΑΣΗ ΣΑΚΧΑΡΟ ΚΑΙ ΧΟΛΗΣΤΕΡΙΝΗ ΣΕ ΑΝΤΊΘΕΣΗ ΜΕ ΜΈΝΑ που κάνω το γιατρό, τη νοσοκόμα, το κλητήρα, τον ελεγκτή, τον διευθυντή, την καθαρίστρια και τον πορτιέρη ενίοτε ,ακόμη και συγνώμη ζητάω αν φταίω σε όποιο βρεθεί στην πόρτα μου τις ώρες λειτουργίας που χαίρομαι τουλάχιστον αυτό τηρεί και η συνάδελφος. Ξέχασα ένα αριστερό μου χέρι με μουτζώνει θυμάται κανείς γιατί;;;
Τώρα βλέπω την μαγική λέξη απόγευμα, προφανώς η δεύτερη αναμονή ήταν σε ιδιωτικό ιατρείο και όχι στο ΙΚΑ(6,30μμ τα τελευταία ραντεβού), αλλά επειδή έχει σίγουρα συμβεί το ίδιο και στο ΙΚΑ το σχόλιο πάνω ισχύει μέχρι κεραίας.!
dionysos μόλις έκανα τις σχετικές διευκρινίσεις στο post.
Επι ευκαιρία η δήλωση της βραδιάς με αφιέρωση σε νεαρά συνάδελφο... Νατάσα από γηραιότερο συνάδελφο, βλέποντας Alter .Καλό είναι ενίοτε όχι να μας διαλέγουν οι ασθενείς αλλά να τους διαλέγουμε εμείς. Οταν θέλω γίνομαι και κακός Γεράσιμε, ξέρεις αυτοπροστασία. Περαστικά στο κορίτσι σου.!
dionysos ευχαριστώ για τα περαστικά. Όπως είπα και στο post, ΕΓΩ είχα ραντεβού με τη γιατρό. Oπότε τα... εισπράττω εγώ. Και όπως επίσης είπα στη spitogata παραπάνω δεν πολυχρειάζονται διότι μάλλον δεν ήταν και τίποτα σοβαρό.
Μου θύμισες Γεράσιμε όταν κάποτε χρειάστηκε νύχτα να πάμε την κόρη μου στο Νοσοκομείο Παίδων για κάποιο οξύ πόνο στην κοιλιά. Όταν φτάσαμε παρότι ήταν 11.00΄ τη νύχτα, υπήρχαν 100 άτομα στην αναμονή, από τσιγγάνους μέχρι "κυριλάτους" με δεκάδες παιδιά που έσκουζαν... Έντρομοι πήραμε το παιδί και φύγαμε για το Ιατρικό Κέντρο όπου μας είπαν ότι λειτουργούσε παιδιατρικό τμήμα. Αφού πληρώσαμε ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσό περιμέναμε σε ένα άδειο προθάλαμο εμείς και μία άλλη οικογένεια. ΄Η ώρα πήγε 1.00 το πρωί και γιατρός δεν φαινόταν. Μας είπαν ότι είχε εφημερία στους θαλάμους και ότι έπρεπε να περιμένουμε. Κάποια στιγμή εμφανίστηκε μία Αλβανίδα γιατρός η οποία δεν έκανε τον κόπο να γδύσει και να εξετάσει το παιδί, παρότι της είπα ότι στην κοιλιά είχε ένα εξάνθημα. Μας έγραψε να κάνουμε μία εξέταση ούρων. Αφού με έστειλαν σε μία κοινή τουαλέττα με ένα πλαστικό κυπελάκι (του καφέ) ζήτησαν να δώσω ούρα του παιδιού αφού πρώτα το πλύνω σε μία φρικτή ντουζιέρα. Αφού με πολύ κόπο κατάφερα το ακατόρθωτο, έσπευσα στο μικροβιολογικό όπου βρήκα μία άλλη Αλβανίδα να τρώει σάντουϊτς και μόλις πλησίασα με "βρόντηξε" να περιμένω στο σαλόνι και θα με φωνάξει! Η ώρα ήταν περασμένες 2.00 Να μην τα πολυλογώ αφού δώσαμε τα ούρα περιμέναμε την απάντηση στις 3.00΄και αφού ΄μας είπαν για ουρολοίμωξη φύγαμε για το σπίτι με μία συνταγή για αντιβίωση. Ξημέρωνε Κυριακή. Τη Δευτέρα το απόγευμα πήγα το παιδί στη παιδίατρό του η οποία διέγνωσε απλά ...ανεμοβλογιά!!! Αυτά για τα ιδιωτικά ιατρεία και νοσοκομεία! Πιστεύω ότι με όλα τα μείον και τα κακά τους τα κρατικά νοσοκομεία και ιατρεία είναι καλλίτερα, κυρίως από έμψυχο υλικό και γιατρούς! Απλά χρειάζεσαι ιώβειο υπομονή, αλλά αξίζει τον κόπο!!
Τα ιδιωτικά μεγάλα μαγαζιά της χλύδας είναι η αποθέωση της αναποτελεσματικής υπεκοστολογιμένης και αμυντικής ιατρικής(με πολλές εξετάσεις και λίγη κλινική εξέταση) όπως ακριβώς περιγράφει η Μαριάννα ανωτέρω.
Αντίστοιχες εμπειρίες έχω εγώ από Υγεία, Ερρίκος Ντυνάν, Μετροπόλιταν, Ευρωκλινική και Ιατρικά Π.Φαλήρου και Χολαργού. Η γνώμη σας για τα Δημόσια είναι γενικά σωστή αν και αφοριστική. Είναι παρατημένα όλα στη τύχη τους ακριβώς για να εκμεταλλεύεται η ιδιωτική ,τον όποιο ταλαίπωρο παραπονούμενο σκέφτεται απλά σε ένα επίπεδο "θεάτρου" (σε πληρώνω, θα φέρω τα κανάλια για να γίνει το δικό μου κλπ) Οι επιλογές μας όμως σε γιατρό, σε μαγαζί(επιμένω στη λέξη και για τους δύο τομείς)είναι πολλακις επιλογή ζωής-θανάτου ιδίως σε πραγματικά επείγοντα. Το μη σύστημα είναι φτιαγμένο για να σας σκοτώνει και συγνώμη που σας το πετάω έτσι στα μούτρα, αν κανείς υπολογίσει δείκτες ουσιαστικούς υγείας θα το δεί με νουμερα φοβερά. Ποσο υγιείς απολαμβάνουμε την σύνταξη και πόσο, καρδιοπάθειες στα φανάρια και τροχαία σε πόλεμο. Εχουμε όμως υπουργούς που ..ξυρίζονται τρις ημερησίως γιατί μεγαλώνουν συχνά τα μούσια τους. Εχω γράψει για τους 5 υπουργούς που είχαν την εντιμότητα να φύγουν από αυτό το μπουρδέλο που λένε υπουργείο Υγείας εντός 1,5 χρόνου διαχείρησης αναποτελεσματικότητας.
Τώρα πως αντιστεκόμαστε είναι μια άλλη μεγάλη κουβέντα που ξεκίνησε αμυδρά μόνο με την Αμαλία απλά ξέρω να πώ υπάρχουν σαβούρες αλλά υπάρχουν πολλή καλές επιλογές σε γιατρούς γιαυτό επιβιώνουμε όσοι τώρα με διαβάζουν.
marianaonice όσον αφορά στα κρατικά νοσοκομεία, υπάρχουν αυτήν την στιγμή απαράδεκτες ελλείψεις σε νοσηλευτικό προσωπικό για ΜΕΘ (για τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας). Το περασμένο φθινόπωρο διαπίστωσα αυτοπροσώπως, με αφορμή την ασθένεια ενός πολύ κοντινού μου προσώπου, ότι σε αρκετά μεγάλα νοσοκομεία της Αθήνας οι ΜΕΘ υπολειτουργούν, λόγω έλλειψης προσωπικού. Έχουν ας πούμε δυνατότητα να φιλοξενήσουν δώδεκα ασθενείς και φιλοξενούν μόνο πέντε. Αποτέλεσμα; ΔΕΝ υπάρχουν, κάποιες φορές, σε όλη την Αθήνα κρεβάτια για ασθενείς που μετά από κάποιο βαρύ χειρουργείο χρειάζονται εντατική παρακολούθηση, ακόμα και στο ίδιο νοσοκομείο που έγινε το χειρουργείο. Επιλέγονται έτσι κάποιοι νεότεροι, εφόσον οι διαχειριστές του συστήματος εισαγωγής ασθενών στις ΜΕΘ παίρνουν τη συνειδητή απόφαση να αφήσουν κάποιους μεγαλύτερους να πεθάνουν. Και δυστυχώς πιθανότατα μόνο με πολιτικό μέσο μπορεί κάποιος με λίγη ή περισσότερη τύχη, να βοηθηθεί. Έκτός βέβαια αν διαθέτει τα τρεις με δέκα χιλιάδες ευρώ που μπορεί να απαιτούνται ημερησίως για νοσηλεία σε κάποιο ιδιωτικό νοσοκομείο. Εν ολίγοις είναι να... μη σου τύχει.
dionysos όπως είπες, κάποιες επιλογές είναι μεταξύ ζωής και θανάτου. Και με τις ελλείψεις που μόλις περιέγραψα στη Μαριάνα, η πλάστιγγα φοβάμαι πως γέρνει προς το θάνατο.
Επρεπε να σου είχα δώσει το τηλ μου να την έβγαζες την ακτίνα στο άψε σβήσε. Επίσης ρουφιάνεψε (στο κλίμα των ημερών) τη δερματολόγω να την κράξω. Μάλλον έχω καταλάβει χαχαχα (κοινό ιατρείο με τον άντρα της, κέντρο...). Μήπως έλεγε και περίεργα το νι? Χμου...
Τελικά η υπομονή είναι το μεγαλύτερο χάρισμα. Καλησπέρες :-)
mad όχι στο κέντρο. Απ' ό, τι φαίνεται τα κοινά ιατρεία δεν είναι λίγα. Τις καλησπέρες μου. :-)
Άσχετο με τα προηγούμενα. Γεράσιμε δεν ξέρω άν είδες την εκπομπή του Λαζόπουλου. Αν την είδες θα άκουσες την επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη. Τη βρίσκω συγκλονιστική!
μου φαίνεσαι πολύ ευρωπαίος,για αυτό μ'αρέσεις!
Γιώργος Χρηστινίδης εγώ πάλι όχι. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα.
Mr. Wrong Guy να 'σαι καλά. :-)
Γιατί;
Γιώργος Χρηστινίδης είναι μεγάλη και άσχετη με το post συζήτηση και θα μου επιτρέψεις να μην τη συνεχίσω.
γαμωτο αυτη η κουτοπονηρια ειναι τοσο σιχαμερη!
Γερασιμε δεν εχω σχολιο για τις μαζικες δολοφονιες/αυτοκτονιες φοιτητων. Η παθογενεια του φαινομενου μου φαινεται φυσικο επακολουθο αυτων που εδω και εξι χρονια παρατηρω γυρω μου αλλα μου ειναι εξαιρετικα δυσκολο να το εκφρασω. Η επαναληπτικοτητα του σαφως το καθιστα σημαδι μιας δυσλειτουργικης κοινωνιας.
Ειναι απο αυτα που σου φαινονται τοσο αυτονοητα αλλα σχεδον αδυνατο να περιγραψεις!
Ειμαι κι εγω περιεργος γiα τη δικη σου αποψη περι δικτατορικης ρωσιας στο IC
IdentityCafe αυτά τα απερίγραπτα αυτονόητα μας έχουν κατακλύσει.
Γεράσιμε, μάλλον με παρεξήγησες. Συγγνώμη αν έκανα κάποιο λάθος, αλλά δε γνωρίζω τα της blogοδεοντολογίας. Πολλές φορές φέρομαι με αφέλεια, τέλος πάντων, καλό βράδυ.
Καθόλου δεν σε παρεξήγησα, απλά όπως είπα πριν άλλη συζήτηση και μεγάλη.:-)
Γεράσιμε μου καλημέρα,
βλέπω εμπλούτισες την ανάρτηση σου με δεύτερη ιστορία. Ξέρεις ο κάθε άνθρωπος δείχνει τον πραγματικό του χαρακτήρα στον τόπο και χρόνο που ασκεί την εξουσία του. Και ο γιατρός ασκεί τη μικρή του (ή μεγάλη) εξουσία στο ιατρείο του. Αν είναι αγενής και αδιάφορος, αδιαφορία και αγένεια θα επιδείξει, όπως η γιατρός της ιστορίας σου.
meropi αυτό θα 'λεγα κι εγώ. Καταρχάς θα μπορούσε να έχει μια γραμματέα που να διαχειρίζεται τους εισερχόμενους και εξερχόμενους ασθενείς, ιδιώς εφόσον μιλάμε για κοινή αίθουσα αναμονής δυο ιατρείων. Όπως άλλωστε συμβαίνει στο εξωτερικό (στην Αγγλία όπου έχω ζήσει, ακόμα και τα παραμικρότερα ιατρεία είχαν γραμματέα). Και επιπλέον η αγένεια. Αλλά και η κουτοπονηριά που ανέφερε παραπάνω ο identitycafe, που κρίνει εξ ιδίων τ' αλλότρια. Τις καλημέρες μου.
Ευγενέστατοι ήταν, όπως όλοι σε αυτή την κωλοχώρα.
Με το που πατάει κάποιος το πόδι του στο αεροδρόμιο καταλαβαίνει τι πάει να πει ευγένεια.
Δημοσίευση σχολίου