29 Οκτ 2008

Διλήμματα

Βρήκα σήμερα στην Ελευθεροτυπία ένα ενδιαφέρον δημοσίευμα γύρω από διακεκριμένους Έλληνες επιστήμονες του εξωτερικού και το κατά πόσον θα ήταν γι' αυτούς εφικτό αλλά και καλό να επιστρέψουν στην Ελλάδα. Ο Μιχάλης Κρητικός και η προσωπική του ιστορία όπως ξετυλίγεται στο δημοσίευμα λένε νομίζω πολλά. Πριν λίγες εβδομάδες ο Μιχάλης κατέκτησε τον τίτλο του συγγραφέα της καλύτερης διδακτορικής διατριβής της Ευρώπης πάνω στην ευρωπαϊκή ενοποίηση σε σχετικό διαγωνισμό. Είχατε ακούσει τίποτα γι' αυτό από τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης μέχρι σήμερα; Εγώ πάντως όχι. Οπότε τίθεται ήδη ένα ζήτημα, αυτό της ελλιπούς δημοσιότητας που λαμβάνουν στην Ελλάδα διακρίσεις και διαγωνισμοί όπως αυτός στον οποίο διακρίθηκε ο Μιχάλης, σε αντίθεση με άλλους διαγωνισμούς όπως της Γιουροβίζιον, ομορφιάς, του άνδρα ή της γυναίκας της χρονιάς και άλλων τέτοιων θεαμάτων. Μετά από αυτή τη διάκριση και έπειτα από σειρά συνεντεύξεων, λέει το δημοσίευμα του προτάθηκε η θέση του νομικού συμβούλου σε ζητήματα νέων τεχνολογιών, διαχείρισης τεχνολογικών κινδύνων και ηθικής αποτίμησης ερευνητικών προτάσεων στη Γενική Διεύθυνση Έρευνας στις Βρυξέλλες, στην οποία μόλις ξεκίνησε να εργάζεται. Όμως, το 'μικρόβιο' της επιστροφής στην Ελλάδα παραμένει εντός του. Θεωρώ ότι η περίπτωσή μου υπάγεται στην κατηγορία των ανθρώπων εκείνων που ναι μεν αξιοποίησαν τα πλεονεκτήματα και τα κίνητρα που παρέχει το δυτικοευρωπαϊκό πανεπιστημιακό σύστημα, ταυτόχρονα όμως θέλουν να επιστρέψουν κάποια στιγμή στην Ελλάδα για να μεταλαμπαδεύσουν τα όσα έμαθαν - όσο ρομαντικό και αν ακούγεται αυτό εξομολογείται ο Μιχάλης και μου θυμίζει - συγχωρήστε μου την αμετροεπή αυτοαναφορά - τόσο τον εαυτό μου. Επέστρεψα απ' το εξωτερικό, κάθισα και μετέφρασα στα ελληνικά τη διδακτορική μου διατριβή, εκδόθηκε, της έγινε και μια παρουσίαση, πούλησε μέχρι στιγμής και γύρω στα χίλια αντίτυπα αλλά κατά τα άλλα, δεν κουνήθηκε φύλλο. Φύλλο δεν κουνήθηκε επίσης με την επιστροφή δεκάδων άλλων αξιόλογων νέων επιστημόνων που ξέρω, οι οποίοι με την επιστροφή τους στην Ελλάδα μετατράπηκαν σε αόρατους ανθρώπους. Ξεκίνησαν να κάνουν ό, τι μπορούσαν προκειμένου να τους εκμεταλλευτεί η Ελλάδα - με μεταφράσεις, συμμετοχές σε συνέδρια, δημοσιεύσεις σε περιοδικά και ό,τι άλλο γινόταν - αλλά η ζωή συνεχίστηκε όπως την ξέραμε περιθωριοποιώντας τους, χωρίς να αλλάξει κάτι δραματικά. Προσωπικά, πιστεύω πως όλα είναι βελτιώσιμα, αρκεί να υπάρχουν πολιτική βούληση και ένα καλά δομημένο πλαίσιο διαλόγου μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων μερών. Το ζητούμενο είναι να πειστούμε όλοι πως χρειάζεται μια ποιοτική στροφή προς ένα πανεπιστήμιο που θα παράγει χαρούμενους, υγιώς σκεπτόμενους ανθρώπους συνεχίζει ο Μιχάλης. Φοβάμαι πως αυτή η λέξη, το 'βελτιώσιμα', σηκώνει πολλή κουβέντα. Όχι μόνο λόγω της αναμφισβήτητης επικράτησης κλικών και κυκλωμάτων στα πανεπιστήμια, αλλά και λόγω της εσωστρεφούς, κρατικοδίαιτης και αδιέξοδης κατεύθυνσης που έχει πάρει νομίζω η ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα. Ακόμα περισσότερο, λόγω και της ποιότητας των προσφερόμενων σπουδών στα ΑΕΙ που μπορεί να κινδυνεύει από την παρέλαση των κομματικών νεολαιών εντός τους. Αφήνονται άραγε τα κρατικά πανεπιστήμια να παράγουν τους χαρούμενους και υγιώς σκεπτόμενους ανθρώπους του Μιχάλη ή κάποιοι τα χρησιμοποιούν περισσότερο ως φυτώρια κομματικών στελεχών και δοκιμαστήρια κομματικών συνθημάτων;

6 σχόλια:

phlou...flis είπε...

Τώρα γιατί τα ισοποδώνεις όλα; Και φυσικά παράγουν ΚΑΙ αυτούς τους ανθρώπους τους οποίους φαντάζεται ο Μιχάλης και μάλιστα υπό συνθήκες πολύ δυσκολότερες από αυτές στις οποίες ζήσατε και οι δυο σας σε πανεπιστήμια εξωτερικού. και αυτή είναι η ...μαγκιά τους, μέσα από αυτές τις άθλιες εκπ/κές συνθήκες και διαδικασίες να βγαίνουν υγιείς και να διαπρέπουν.
Τώρα αν μέσα απ΄αυτά προκύπτουν και τα κομματικά στελέχη και σε τι ποσοστό, να το εξετάσουμε.
Για το 1ο σχόλιό σου σχετικά με το αν έχουμε ή όχι σήμερα πληροφόρηση, συμφωνούμε απόλυτα. Πως ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ παρά μόνο κατευθυνόμενη.

elli_auth είπε...

ως φοιτήτρια μπορώ να πω ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια, ανάμεσα στ' άλλα, παράγουν "χαρούμενους και υγιώς σκεπτόμενους ανθρώπους" που έχουν όρεξη να αγωνιστούν για βελτίωση των επικρατούσων συνθηκών, ανατροπή των κυκλωμάτων και των καθηγητικών κατεστημένων. Υπάρχουν άνθρωποι που ήδη το κάνουν αυτό, και με τη σειρά τους εμπνέουν κι εμάς να συνεχίσουμε κατ'αυτόν τον τρόπο. Υπάρχουν θα έλεγα 2 άκρα στα ΑΕΙ: αυτό που περιγράφεις εσύ κι αυτά που ανέφερα παραπάνω!

fevis είπε...

Και εγώ νομίζω πως εξαρτάται από τον άνθρωπο... Αν έχεις κέφι να μάθεις και να αξιοποιήσεις τις γνώσεις που σου προσφέρονται για να πας παρακάτω, μπορείς να το κάνεις μια χαρά και σε ελληνικό και σε ξένο πανεπιστήμιο.. Αν έχεις αποφασίσει να λιμνάσεις, μπορείς επίσης να το κάνεις το ίδιο καλά παντού... :-)

gerasimos είπε...

phlou...flis δε νομίζω ότι ισοπέδωσα τίποτα - βέβαια μετρίασα κάποιες εκφράσεις που μπορεί αρχικά να παρεξηγήθηκαν -, απλά κάποια ερωτήματα έθεσα όπως το έκανα κι εδώ.

elli_auth μακάρι να 'ναι όπως τα λες και να 'ναι και οι περισσότεροι αυτοί.

fevis επίτρεψέ μου να πω ότι αν έχεις αποφασίσει να λιμνάσεις - ως αιώνιος φοιτητής ας πούμε ή ως κομματικός φοιτητοπατέρας - το ελληνικό πανεπιστήμιο όπως έχει σήμερα μάλλον προσφέρεται περισσότερο.

Meropi είπε...

Νομίζω ότι πρέπει να περάσουν ακόμα πολλά πολλά χρόνια για να μπορέσει η Ελλάδα να αξιοποιήσει αξιοκρατικά τα τέκνα της που διαπρέπουν στο εξωτερικό. Προς το παρόν για την ανέλιξη του νέου επιστήμονα σε δημόσιες θέσεις (Πανεπιστήμιο, Δημόσιους Οργανισμούς κλπ) πιο μεγάλη σημασία έχει η κομματική προέλευση και η προώθηση από κυκλώματα, παρά η αξία.
Καλά έκανε, προς το παρόν τουλάχιστον, ο Μιχάλης και παρέμεινε στις Βρυξέλλες. Δεν ωρίμασαν ακόμα οι συνθήκες, δυστυχώς, να τον δεχτούν εδώ. Ένα βήμα ίσως να γίνει με τη δημιουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων που θα δώσουν ώθηση με τον ανταγωνισμό και στα Δημόσια.

gerasimos είπε...

meropi πάντως για τα τέκνα της Ελλάδας που διαπρέπουν στο εξωτερικό θαμπώνοντας τους άλλους λαούς ας κρατάμε και μια πισινή. Δες αν θες αυτό το ενδιαφέρον, νομίζω, ποστ ενός τέτοιου τέκνου γύρω απ' αυτόν τον νεοελληνικό μύθο.