Η κατηφόρα της Θεσσαλονίκης συνεχίζεται

Κάθε φορά που βρίσκομαι στη Θεσσαλονίκη, όπως το σαββατοκύριακο που σήμερα τελειώνει, βλέπω μια πόλη που έχει πάρει για τα καλά τον κατήφορο. Από πολλές απόψεις. Οδηγώντας χθες, σαββατόβραδο, στην Τσιμισκή, τον κεντρικότερο δρόμο της συμπρωτεύουσας, έβλεπα δεξιά και αριστερά παρκαρισμένα κανονικότατα επάνω στο δρόμο δεκάδες αυτοκίνητα, που μείωναν τις αρχικά τρεις με τέσσερις λωρίδες κυκλοφορίας σε δυο με τρεις, δημιουργώντας μποτιλιάρισμα. Είδα δηλαδή μια εικόνα εγκατάλειψης, ατιμωρησίας, πλήρους ασυδοσίας, έναν δρόμο αφημένο στην τύχη του. Και ας μη μιλήσω για την ποιότητα συνολικά των δρόμων του κέντρου, που εδώ και χρόνια μοιάζουν διαρκώς περισσότερο βομβαρδισμένοι: σε όλους τους μεγάλους αλλά και μικρότερους δρόμους του κέντρου της Θεσσαλονίκης πολύ δύσκολα θα αποφύγει κανείς εξογκώματα, λακκούβες, κάθε λογής ανωμαλίες. Και ο υπεύθυνος; Ένας άνθρωπος που απολαμβάνει την ΤΡΙΤΗ (!!!) κατά σειρά τετραετία του στον δημαρχιακό θώκο, γεγονός που από μόνο του σε κάνει να αρχίζεις να απορείς για τους σημερινούς Θεσσαλονικείς. Πρόσφατα ολοκληρώθηκε και η κατασκευή του νέου παλατιού του, ενός τσιμεντουργήματος χωρίς καμία αισθητική ή αρχιτεκτονική άποψη που, στημένο δίπλα στο ωραιότατο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, ένα κτίριο-κόσμημα για την πόλη, χαλάει όλο εκείνο το κομμάτι της πόλης στο οποίο κατασκευάστηκε – σε χρόνο ρεκόρ, βεβαίως, αφού πρόκειται να στεγάσει τον μεγαλειότατο – με τον τεράστιο, άχαρο όγκο του.

Κυριακή πρωί, βόλτα στην παραλία και στο Λευκό Πύργο, του οποίου ο περιβάλλοντας χώρος για αρκετά μεγάλο διάστημα βρισκόταν υπό ανάπλαση. Σήμερα έχει πλέον ολοκληρωθεί η ανάπλαση, που θα μπορούσαμε να την πούμε και τσιμεντοποίηση: ο Λευκός Πύργος βρέθηκε με λιγότερο πράσινο απ’ ό, τι πριν και περιστοιχισμένος από διάφορες περίεργες, αταίριαστες κατασκευές. Επιπλέον, απ’ ό, τι ακούω, ο κύριος υπεύθυνος για όλα αυτά και πολλά ακόμη που δε χωράνε σ’ ένα ποστ βαδίζει προς την τέταρτη τετραετία του. Ενδέχεται, μάλιστα, να υπάρξει σύγκρουση με τον άλλο γνωστό σας εκλεγμένο άρχοντα της πόλης ή μάλλον του Νομού, που ίσως λιγουρεύτηκε το «Καλλιμάρμαρο» – έτσι ονόμασε σεμνά και ταπεινά το νέο, τσιμεντένιο παλάτι του ο νυν δήμαρχος – και σκέφτεται να αλλάξει θώκο, βάζοντας υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές του 2010 για το αξίωμα του δημάρχου. Αντιλαμβάνεστε, βεβαίως, ότι αν επαληθευτούν αυτές οι φήμες οι Θεσσαλονικείς θα έχουν να διαλέξουν μεταξύ του ενός και του άλλου... τους οποίους απορώ με ποια κριτήρια επέλεξαν και ψηφίζουν τόσα χρόνια. Ειλικρινά.