Η ΕΡΤ της ασημαντότητας

Φαντάζεστε ποτέ το BBC να αναλάμβανε ρόλο ακούραστου προωθητή του Robbie Williams; Προβάλλοντάς τον ως εθνικό ποπ σταρ της Βρετανίας και βάζοντας τους Βρετανούς τηλεθεατές να ψηφίζουν ανάμεσα στα τραγούδια του τα πιο αγαπημένα τους; Σε τέτοιο σημείο έχει φτάσει δυστυχώς η κατηφόρα της δικής μας κρατικής τηλεόρασης, της ΕΡΤ. Επιλέγοντας τον Σάκη να μας εκπροσωπήσει για δεύτερη φορά στη Eurovision, σπαταλά το ανθρώπινο δυναμικό της και πολλά-πολλά χρήματα για να προβάλλει έναν βλακώδη ποπ διαγωνισμό τραγουδιού και μαζί μ’ αυτόν έναν αιωνίως εικοσάρη σαραντάρη ποπ σταρ. Όπως αναφέρεται σε σημερινό άρθρο του Βήματος, μοιάζει σαν η χώρα να έχει εναποθέσει τις ελπίδες για διεθνή προβολή στη Εurovision (πώς αλλιώς εξηγείται η διαρκής ενασχόληση της κρατικής τηλεόρασης με το γεγονός;) και ειδικότερα στον Σάκη.

Στο ίδιο άρθρο επισημαίνεται ότι ο Σάκης έγινε δεκτός, στις 25 του περασμένου Φεβρουαρίου, από τον δήμαρχο Αθηναίων, ο οποίος του ευχήθηκε τα δέοντα και τον ξεπροβόδισε με την 'απειλή' 'μην τολμήσεις να έρθεις πίσω χωρίς το πρώτο βραβείο' - για να έχει τη χαρά η Ελλάδα να φιλοξενήσει το 2010 τον διαγωνισμό. Όλα αυτά με κάνουν ν’ αναρωτιέμαι ποιοι και γιατί στην ΕΡΤ ή στο Δήμο Αθηναίων θα μπορούσαν να έχουν βάλει στόχο την βαθιά και συστηματική εγκαθίδρυση μιας ποπ υποκουλτούρας στην Ελλάδα, την παγίωση ενός ποπ υποστρώματος στα μουσικά μας γούστα, μέσω κυρίως της τηλεόρασης. Και τη διάχυση αυτής της υποκουλτούρας σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, σε ανθρώπους κάθε ηλικίας ανά την επικράτεια. Πόσο μπορεί να έχει χάσει τον μπούσουλα η διοίκηση της ΕΡΤ και τι είδους νέο μπούσουλα απέκτησε για να επιχειρεί να δώσει το φιλί της ζωής σε έναν παρηκμασμένο και ανεπίκαιρο διαγωνισμό τραγουδιού που κάπου στη δεκαετία του ’80 ξεψύχησε θεαματικά; Προσπαθώντας ταυτόχρονα να απογειώσει την καριέρα ενός σαραντάρη ποπ σταρ και τις πωλήσεις των cd του; Σε αυτό το πλαίσιο ξεθάφτηκε τελευταία από την κρατική μας τηλεόραση κι ένας άλλος ξεχασμένος διαγωνισμός τραγουδιού, το Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης. Άλλα πεταμένα χρήματα εκεί, άλλες συντονισμένες προσπάθειες προβολής του όχι μόνο από τη δημόσια τηλεόραση αλλά και από το δημόσιο ραδιόφωνο. Σα να έχει βαλθεί η ΕΡΤ με όλα της τα μέσα να διοργανώσει το δικό της Fame Story, παρουσιάζοντάς το, όπως άλλωστε και τη Eurovision, ως εθνική υπόθεση και μείζον πολιτιστικό γεγονός.

Νομίζω ότι, ξοδεύοντας τόσο χρήμα και κάνοντας ό, τι μπορεί για να προβάλλει όσο αρτιότερα γίνεται το... τίποτα, η κρατική μας τηλεόραση έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε μια κρατική βιομηχανία ασημαντότητας, σε έναν ακούραστο πομπό βλακείας, που δυστυχώς αναλώνει το όποιο κύρος της έχει απομείνει στην προώθηση εύπεπτων, μαζικών καταναλωτικών προϊόντων. Το ΒΒC που έφερα στην αρχή ως παράδειγμα δε νομίζω ότι θα μετατρεπόταν ποτέ σε μάνατζερ του Robbie Williams, ούτε θα επιχειρούσε, εν έτει 2009, να αναδείξει τη Εurovision σε εθνική υπόθεση των Βρετανών. Και γι’ αυτό παραμένει έγκυρο και σεβαστό. Η ΕΡΤ όμως φαίνεται να κάνει ό, τι μπορεί για να φτηνύνει και να μας παρασύρει κι εμάς στην κατρακύλα της.