Ο Χριστόδουλος δεν εκοιμήθη στο Facebook

Μέσα από σημερινό δημοσίευμα του Βήματος μαθαίνω πως το περίφημο Web 2.0, το grassroots internet που διαμορφώνεται στη φυσιογνωμία και τη λειτουργία του όχι από τις πολιτικές των εταιρειών αλλά από τις επιλογές των ίδιων του των χρηστών, μπορεί να φανεί χρήσιμο και ενδιαφέρον ακόμη και σ’ αυτούς που στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους πιθανότατα καταφέρονται εναντίον του διαδικτύου, των αμαρτωλών χρηστών του και των αντιχριστιανικών ιδεών και φυτιλιών που τους βάζει στα κεφάλια αυτός ο νέος διάολος. Τα social media, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα εργαλεία που παρέχει το νέο, κοινωνικοποιημένο και κοινωνικοποιητικό internet - ένα internet που όχι μόνο έχει κοινωνικοποιηθεί από τους χρήστες του αλλά βάζει και τους ίδιους να κοινωνικοποιηθούν, να δικτυωθούν, να συσπειρωθούν, να οργανωθούν, να διαπλακούν, να επικοινωνήσουν - αποδεικνύεται ότι διαθέτουν γερό στομάχι. Επαληθεύουν τη ρήση ότι ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει. Ακόμη και τους νεόκοπους οπαδούς, θαυμαστές, ακολούθους, πνευματικούς fans του μακαριστού Χριστόδουλου. Όπως διευκρινίζεται στο άρθρο, ο Χριστόδουλος, που ομολογουμένως έβλεπε... μπροστά, αμέσως μετά την εκλογή του στον αρχιεπισκοπικό θρόνο δημιούργησε ιστοσελίδες της Εκκλησίας της Ελλάδος και της Αρχιεπισκοπής Αθηνών στο internet και προέτρεψε όλους τους ιεράρχες να ακολουθήσουν τις σύγχρονες μορφές επικοινωνίας.

Ήξερε δηλαδή πολύ καλά ο μακαριστός ότι αν η Εκκλησία Α.Ε. επρόκειτο να έχει οιαδήποτε φιλοδοξία και πιθανότητα όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να προκόψει επικοινωνιακά σε μια Ελλάδα που έμπαινε με τα τσαρούχια στην εποχή του διαδικτύου, όφειλε να μπει στο παιχνίδι των νέων μέσων, έπρεπε να χορέψει το χορό του διαδικτύου. Ιδίως αν ήθελε να προσελκύσει και νέους, ηλικιακά και από άποψης lifestyle, πιστούς. Τι κι αν αντιπροσώπευε ο ίδιος, ως ύπατος αξιωματούχος της, μια αναχρονιστική δύναμη, μια πολυεθνική εταιρεία απαντήσεων σε «δύσκολα» ερωτήματα που γνώρισε μεγάλες δόξες στο παρελθόν αλλά με φθίνοντα ποσοστά επιτυχίας και μειούμενη πειστικότητα στη σημερινή εποχή; Το μέσον υπήρχε, λεγόταν διαδίκτυο και ανήκε όπως και ανήκει σε όλους, ακόμη και στους πολέμιους της ακηδεμόνευτης σκέψης, ακόμη και στους υπέρμαχους δογμάτων, άφθαρτων αληθειών, ανεξίτηλων απαντήσεων. Σε πείσμα όσων θέλουν να βλέπουν το διαδίκτυο και ιδίως το Web 2.0 ως ένα αμιγώς πρωτοποριακό μέσο, ως μια δύναμη «προοδευτική» και ρηξικέλευθη, το νέο, κοινωνικοποιημένο διαδίκτυο, επιμένει να αποδεικνύει ότι δεν αποτελεί παρά φυσική προέκταση όσων συμβαίνουν εκεί έξω. Στα σπλάχνα του μεταφέρονται ατόφιες οι αγκυλώσεις, άθικτοι οι αναχρονισμοί της καθημερινότητάς μας. Αν λοιπόν αύριο-μεθαύριο το δούμε να πρωταγωνιστεί ως το πλέον αποτελεσματικό μέσο διάδοσης νέων δογμάτων και προκαταλήψεων, αν δούμε, όπως ήδη βλέπουμε, τον Χριστόδουλο να ξαναζωντανεύει στις σελίδες του, ας μην απορήσουμε. Το internet από μόνο του δεν αλλάζει μυαλά στους απανταχού στενόμυαλους και «κολλημένους». Ούτε αλλάζει με κάποιο μαγικό ραβδάκι νοοτροπίες.