Μάνα live

Δελτίο ειδήσεων ΑΝΤ1, χθες το βράδυ. Ξεκινά φυσικά με ρεπορτάζ από την Ιταλία για το μεγάλο σεισμό και τον νεκρό Έλληνα φοιτητή. Με μεγάλα γράμματα στο κάτω μέρος της οθόνης ενημερωνόμαστε ότι: «ΛΑΘΗ ΤΩΝ ΣΩΣΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΡΓΕΙΩΝ ΣΤΟΙΧΙΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΦΟΙΤΗΤΗ». Η ετυμηγορία έχει ήδη βγει, ο παρουσιαστής ως διασωστολόγος ειδικός επί των απεγκλωβισμών (και επιχειρώντας προφανώς να απεγκλωβίσει το δελτίο ειδήσεων του σταθμού από τις χαμηλές τηλεθεάσεις) μας πληροφορεί ότι οι Ιταλοί έβγαλαν πολύ νωρίς τα βαριά μηχανήματα στα συντρίμμια των κτιρίων που κατέρρευσαν στη L’ Aquila. Αναρωτιέται μάλιστα φωναχτά μήπως τα ίδια τα μηχανήματα ευθύνονται για το θάνατο του φοιτητή. Και έχει καλεσμένο σε τηλεπαράθυρο έναν άνθρωπο της ΕΜΑΚ για να πει κι αυτός ότι ναι, δεν ξέρουν τι τους γίνεται οι Ιταλοί διασώστες και να τι πάθαμε.

Σκέφτομαι, χωρίς φυσικά να μπορώ να ξέρω αν έχει νόημα όλη αυτή η συζήτηση, ότι ακόμα και έτσι αν είχαν τα πράγματα, ακόμα και αν όντως ήταν λάθος να βγουν τόσο νωρίς οι μπουλντόζες στα συντρίμμια, ένα δελτίο ειδήσεων ΔΕΝ θα έπρεπε να ξεκινά με αυτό, τονίζοντάς το. Για πολλούς και διάφορους λόγους. Όπως η καλή γειτονία με την Ιταλία, ο σεβασμός στους νεκρούς από τον σεισμό, η έντιμη στάση απέναντι στους Ιταλούς διασώστες και τις προσπάθειές τους. Και κυρίως η εγκυρότητα στην πληροφόρηση που μας παρέχει το δελτίο, η οποία δεν μπορεί να στηρίζεται σε χοντράδες και χοντροκομμένες εικασίες. Και να έχει αυτές τις χοντράδες ως κεντρικό άξονα γύρω από τον οποίο κινείται.

Φάουλ δεύτερο του σεισμόπληκτου δελτίου: ο παρουσιαστής βγάζει στον αέρα τη μητέρα του χαμένου παιδιού. (Εννοείται ότι όλη αυτή την ώρα από την αρχή του δελτίου δεν έχουμε ακούσει κουβέντα για τους διακόσιους τόσους άλλους νεκρούς αφού στην Ελλάδα είμαστε, δηλαδή στο κέντρο του γνωστού κόσμου για τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων.) Στην αρχή ακούγεται πολύ αχνά, λόγω τεχνικών προβλημάτων. Ο παρουσιαστής τη βάζει να μιλά ξανά και ξανά για να διορθώσουν οι τεχνικοί τα προβλήματα στον ήχο και τελικά, ύστερα από αρκετή προσπάθεια, ακούγεται δυνατά η φωνή της. Φυσικά, η γυναίκα δεν έχει τίποτα να πει. Ούτε και ο παρουσιαστής, που φανερά «συντετριμμένος» – σαν παιδί που μόλις συνειδητοποίησε ότι αυτό που έκανε ήταν κακό και χαμηλώνει τα μάτια, χάνει τα λόγια του – της λέει ότι δεν θέλει να την ταλαιπωρήσει, παρότι αυτό ακριβώς έκανε μέχρι εκείνη τη στιγμή. Και την αφήνει επιτέλους στην ησυχία της, αφού της υποσχεθεί, σε μια on air επίδειξη άνευ λόγου φιλανθρωπίας, να τη βοηθήσει ο σταθμός. Σαν να μην υπάρχουν οι σχετικές υπηρεσίες σε Ιταλία και Ελλάδα για κάθε είδους σεισμοπαθείς και να πρέπει η γυναίκα να περιμένει από τον ΑΝΤ1 να της παρέχει όποια βοήθεια χρειάζεται.

Aναρωτιέμαι, μετά απ’ όλα αυτά, τι ενημερωτικούς στόχους εξυπηρέτησε η ζωντανή συνομιλία με μια μητέρα που μόλις έχασε το παιδί της. Είχε κάποιο νόημα; Νόμιζαν οι υπεύθυνοι του σταθμού ότι ταλαιπωρώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο αυτή τη γυναίκα «ενημέρωναν»; Και τι είδους ενημέρωση προσέφεραν; Μήπως το ΕΣΡ θα έπρεπε να επιβάλλει περιορισμούς στις ζωντανές συνδέσεις με πρώτου βαθμού συγγενείς θυμάτων φυσικών καταστροφών, δυστυχημάτων, τρομοκρατικών ενεργειών; Μπας και γίνουν λίγο αξιοπρεπέστερα τα δελτία ειδήσεων των ιδιωτικών καναλιών;