11 Ιουν 2009

Μια φωνή τόσο μακρινή, αλλά και τόσο οικεία

Ο Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, παρότι μόλις 28 ετών, έχει ήδη καταφέρει πολλά και αξιοσημείωτα ως νέος επιστήμονας. Απόφοιτος του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου με μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Berkeley, ο Κωνσταντίνος θεωρείται, σύμφωνα με δημοσίευμα των Νέων, ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά διεθνώς. Σε έναν περίπου μήνα θα μπει στις αίθουσες του Πανεπιστημίου ΜΙΤ της Βοστώνης για να διδάξει και, επιπλέον, πριν από μερικές εβδομάδες κατάφερε να ξεδιαλύνει έναν δύσκολο γρίφο της πληροφορικής, που έμενε άλυτος από το 1950. Δε θα πω περισσότερα γύρω από τα επιστημονικά επιτεύγματα του αξιοθαύμαστου Κωνσταντίνου, τα λέει άλλωστε το δημοσίευμα. Θα σταθώ όμως στο ερώτημα που του τέθηκε αν σκέφτεται κάποια στιγμή να γυρίσει στην Ελλάδα. Απάντησε λέγοντας ότι αν ερχόταν στην Ελλάδα πιθανότατα δε θα μπορούσε να συνεχίσει τις έρευνές του. Είπε ότι δε θα υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες, ενδεχομένως ούτε η απαραίτητη υποστήριξη στο ερευνητικό του έργο και δεν παρέλειψε να εκφράσει τους φόβους του ότι μπορεί να χανόταν στην ελληνική γραφειοκρατία. Οι φόβοι του αυτοί φαίνονται δυστυχώς δικαιολογημένοι. Με τα δημόσια πανεπιστήμιά μας να βρίσκονται στην κατάσταση που βρίσκονται, με ερευνητικά εργαστήρια - στα οποία υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσε να λαμβάνει χώρα ανεμπόδιστη, ρηξικέλευθη επιστημονική έρευνα - να λεηλατούνται κάθε λίγο και λιγάκι από νεαρούς καταληψίες με τη σιγανή αλλά ανυποχώρητη υποστήριξη κομμάτων και οργανώσεων της Αριστεράς, με τα μη δημόσια πανεπιστήμια να παραμένουν περιθωριοποιημένα και μη αναγνωρισμένα λόγω, μεταξύ άλλων, του φόβου του ανταγωνισμού που δύσκολα θα άντεχαν τα παραπαίοντα κρατικά, δε μου φαίνονται παράλογοι οι δισταγμοί του Κωνσταντίνου.
Η παρούσα κυβέρνηση ξεκίνησε μια ευρέως προβεβλημένη μεταρρύθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος που φαίνεται όμως τελματωμένη. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, με προεξάρχον το ΠΑΣΟΚ, δε φαίνονται διατεθειμένα να συνεργαστούν ούτε μεταξύ τους ούτε με το κυβερνών για να μπορέσει να βρεθεί μια διέξοδος από τα αδιέξοδα στα οποία έχει εγκλωβιστεί η τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αποτέλεσμα αυτής της ατολμίας, της αδιαφορίας, της αδράνειας, της αναλγησίας θα έλεγα, ότι όλο και περισσότεροι άνθρωποι που έχουν πράγματα να δώσουν, όπως ο Κωνσταντίνος, νιώθουν ότι η Ελλάδα δεν τους θέλει, ότι αν κατάφερναν κάτι στη χώρα αυτή θα το κατάφερναν παρά και όχι χάρη στις συνθήκες που επικρατούν, σε αντίθεση με ό, τι συμβαίνει σε άλλες χώρες όπως οι ΗΠΑ. Άραγε θα υπάρξουν ποτέ και στην Ελλάδα πολιτικοί και κόμματα που θα τολμήσουν το μέχρι σήμερα ακατόρθωτο; Δηλαδή την έξοδο από τη στείρα, δημαγωγική μεταξύ τους αντιπαράθεση, τη δημιουργική, ανυστερόβουλη σύμπραξη - και όχι συμπαιγνία - για να βρεθούν λύσεις και προοπτικές, τη ρήξη με τα κάθε λογής μικροσυμφέροντα ή και μεγαλοσυμφέροντα που βασιλεύουν στο χώρο της παιδείας, με πρώτες και καλύτερες τις κομματικές νεολαίες;

10 σχόλια:

Dr_MAD είπε...

Είναι κρίμα που δε μπορούμε να κρατήσουμε τέτοια μυαλά στη χώρα / προς όφελός μας... Μπορεί να έχουν γίνει πράγματα, αλλά από τη στιγμή που δίνεται "βραβείο δημοσίευσης στο Nature" (aka ένα από τα επιστημονικά περιοδικά με τους υψηλότερους impact factors) καταλαβαίνεις Γεράσιμε πόσο πίσω είμαστε και πόσο υποτιμάμε τα μυαλά των παιδιών εδώ. Ψάχνοντας βρήκα κι εγώ μια πρωτιά που θα παρουσιάσω οσονούπω. Κρίμα αυτά τα παιδιά να αναγκάζονται να φύγουν έξω*

*ή να γίνονται pizza-boys εδώ

Fandis Bastounis είπε...

Δεν είναι ελληνικό το φαινόμενο ούτε σημερινό. Πάντοτε υπήρχαν κέντρα όπου η επιστήμη και η τέχνη προχωρούσε περισσότερο. Νομίζω πως πρέπει να το βλέπουμε θετικά, ότι ο νέος και ταλαντούχος ερευνητής βρήκε τον τόπο για ν' ανθίσει.

gerasimos είπε...

MΑD πράγματι κρίμα, γιατί 'απλώς' χρειάζεται μια συγκροτημένη, οραματική πολιτική για την παιδεία στην Ελλάδα. Μια πολιτική που θα προέκυπτε όχι μέσα από αντιπαραθέσεις και αλληλοκατηγορίες στις οποίες τόσο καλά τα καταφέρνουν οι πολιτικοί μας, αλλά μέσα από κοινές, ανυστερόβουλες, εμπνευσμένες προσπάθειες.

Φάντη Μπαστούνι απλώς, για μια ακόμη φορά, ο τόπος δεν ήταν - και δε θα μπορούσε να 'ναι - η Ελλάδα, στην οποία 'ανθούν' εντελώς άλλου είδους 'λουλούδια' όπως κομματικές νεολαίες, καταλήψεις ΑΕΙ από οργανωμένες μειοψηφίες, συντεχνιακές νοοτροπίες και νεαροί φοιτητές με γερασμένες αντιλήψεις που αντιδρούν λυσσαλέα στην παραμικρή υποψία μεταρρύθμισης προς οιαδήποτε κατεύθυνση.

Vassilis είπε...

Όχι παράλογος δεν είναι ο Κωνσταντίνος, αντίθετα είναι πολύ λογικός σε αυτά που λέει για την Ελλάδα. Όταν το εκπαιδευτικό σύστημα δεν μπορεί να συγκινήσει ούτε τα "μέσα" μυαλά, πως να βοηθήσει να αναπτυχθούν τα λαμπρά μυαλά όπως ο Κωνσταντίνος;
Δυστυχώς για ακόμα μία φορά, η χώρα μας ξεχωρίζει μόνο σαν τόπος διακοπών και ξεκούρασης ακόμα και για τους δικούς μας ξενιτεμένους επιστήμονες.

Bloody Foreigner είπε...

Συνηθίσαμε ν' ακούμε και να διαβάζουμε για τον τάδε ή δείνα Έλληνα που διαπρέπει στο εξωτερικό (συνήθως στον επιστημονικό ή στον καλλιτεχνικό τομέα) και μας "κάνει υπερήφανους". Δεν κατάλαβα ποτέ γιατί "μας κάνει υπερήφανους". Δικαίωμα να υπερηφανεύονται γι' αυτόν έχουν οι οικείοι και οι στενοί φίλοι του. Εμείς οι υπόλοιποι θα πρέπει να ντρεπόμαστε που όχι μόνο δεν μπορούμε να κρατήσουμε αυτούς τους ανθρώπους στην Ελλάδα, αλλά με την στάση μας τους διώχνουμε.
Δυστυχώς είμαστε μια χώρα μετριοτήτων και πνευματικών νάνων που κόβουν τα κεφάλια των γιγάντων που ξεχωρίζουν από τη μάζα. Δεν είναι μόνο η ζήλεια και ο φθόνος για κάποιον που είναι ξεχωριστός. Είναι και ο φόβος ότι οι ξεχωριστοί και οι χαρισματικοί άνθρωποι θα χαλάσουν την πιάτσα της μετριοκρατίας, του νεποτισμού, της ευνοιοκρατίας και της ήσσονος προσπάθειας. Δεν συνεχίζω, τα λες πολύ καλά εσύ γεράσιμε. Θα μπορούσα να γράψω πολλά για σένα, αλλά μου έχεις δώσει την εντύπωση σεμνού ανθρώπου και θα σε έφερνα σε δύσκολη θέση. Να είσαι πάντα καλά...

gerasimos είπε...

Βασίλη πράγματι, εξελισσόμαστε σε χώρα διακοπών και ξεκούρασης, σε 'τροπικό παράδεισο' όχι μόνο για τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και άλλους τουρίστες αλλά όπως είπες και για τους ίδιους τους ξενιτεμένους Έλληνες ερευνητές, επιστήμονες, διανοητές που διακρίνονται στο εξωτερικό και έρχονται στην Ελλάδα για τις διακοπές τους. Όσο για εμάς τους υπόλοιπους που ζούμε ολόκληρη τη ζωή μας σ' αυτόν τον τουριστικό προορισμό; Βλέπουμε και την 'άλλη όψη' των πραγμάτων...

Bloody Foreigner εύστοχη η επισήμανση περί υπερηφάνειας. Να είμαστε υπερήφανοι για κάτι που καταφέραμε οι ίδιοι ή που επετεύχθη με δική μας συνδρομή. Αλλά υπερήφανοι για το ότι ένας ακόμη πολλά υποσχόμενος νέος επιστήμονας ξενιτεύτηκε, εν έτει 2009, για μη 'θαφτεί' στην Ελλάδα; Κάθε άλλο παρά υπερήφανοι θα έπρεπε να νιώθουμε ως πολίτες αυτής της χώρας για τη συνεχιζόμενη φυγή από την Ελλάδα των καλύτερων.

takis είπε...

Εδώ και χρόνια είναι γνωστό οτι οι ΗΠΑ είναι το μέρος της επιστημονικής ανάπτυξης (για 1000 λόγους..)
Οταν χώρες όπως Γαλλία πχ. δυσκολεύονται να κρατήσουν το επιστημονικό δυναμικό στη χώρα τους κάποιοι αναρωτιούνται γιατί δεν μπορούμε να κρατήσουμε τέτοια μυαλά στην Ελλάδα!!

gerasimos είπε...

Τάκη πάνω από 60.000 Έλληνες σπουδάζουν στο εξωτερικό, αριθμός που φέρνει τη χώρα μας στην πρώτη θέση παγκοσμίως με κριτήριο τον συνολικό πληθυσμό της, με μεγάλη διαφορά από τη δεύτερη Νότιο Κορέα (και με τη Γαλλία αρκετά πιο πίσω). Άραγε γιατί όταν κάτι πάει στραβά σ' αυτή τη χώρα ψάχνουμε να δικαιολογηθούμε παραπέμποντας σε άλλες χώρες οι οποίες μπορεί να αντιμετωπίζουν παρόμοια προβλήματα αντί να κάνουμε το αυτονόητο, δηλαδή να κοιτάξουμε να το διορθώσουμε; Μήπως κατ' αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να κατακτάμε μια-μια τις αρνητικές πρωτιές παγκοσμίως;

takis είπε...

Δεν νομίζω οτι το πλήθος των Ελλήνων σπουδαστών έχει να κάνει με τις εξαιρέσεις που είναι το θέμα μας..άλλο θέμα η κατάσταση της Ελληνικής παιδείας (που συμφωνώ μαζί σου για την κατάσταση της) και άλλο η αντιμετώπιση των εξαιρέσεων σε παγκόσμια κλίμακα.

Εννοώ οτι είναι πολύ δύσκολο για την οποιαδήποτε χώρα να αντιπαρατεθεί τις ΗΠΑ στον τομέα αυτό... αν θέλουμε να είμαστε ρεαλιστές.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει οτι πρέπει να σταματήσουν οι προσπάθειες..το αντίθετο θα έλεγα.

gerasimos είπε...

Tάκη είπες: 'Δεν νομίζω οτι το πλήθος των Ελλήνων σπουδαστών έχει να κάνει με τις εξαιρέσεις που είναι το θέμα μας..'. Αλήθεια, που το είδες αυτό το 'θέμα'; Για άλλα πράγματα μιλάει το ποστ και όχι για 'εξαιρέσεις'. Το ποστ έχει ως 'θέμα', σου υπενθυμίζω, το εκπαιδευτικό μας σύστημα εν το συνόλω του, με αφορμή τον Κωνσταντίνο. Μήπως κάπου δεν ήμουν αρκετά σαφής;

ΥΓ: Ποτέ δεν ήμουν 'ρεαλιστής' (με ή χωρίς εισαγωγικά).