Καλό καλοκαίρι

Όπως έλεγα και πέρσι αλλά και πρόπερσι τέτοιες ή περίπου τέτοιες μέρες, η έμφυτη ματαιότητα του blogging με χτυπάει κατακέφαλα με το που αρχίζουν να πιάνουν οι ζέστες, να μου κλείνει το μάτι η θάλασσα – μετράω ήδη τρία μπάνια που πολύ τα ευχαριστήθηκα – και γενικότερα με το που αρχίζουν στα καλά καθούμενα να μου έρχονται μυρωδιές αντηλιακών ή ψαριών που ψήνονται κάπου κοντά, βουλωμένα αυτιά από μακροβούτια ή από κολύμπι στα βαθιά, πράγματα δηλαδή που για μένα σημαίνουν ότι ήρθε η ώρα να αφήσω κι αυτό το έρημο το πληκτρολόγιο να κάνει τις διακοπές του για να χαθώ με τη σειρά μου στα κύματα. Βλέπετε με το καλοκαίρι έχω μια σχέση κάπως ιδιόρρυθμη. Αποφεύγω τις παραλίες αλλά όχι τη θάλασσα, αποφεύγω την πολυκοσμία αλλά όχι τις παρέες, αποφεύγω τη ζέστη αλλά όχι τις βουτιές σε κρύα νερά τις ζεστές μέρες. Συνεπεία όλων αυτών, συν του ότι σε ένα μήνα ακριβώς μπαίνω στα σαράντα, αυτό το καλοκαίρι θα το περάσω όσο μακρύτερα μπορώ από υπολογιστές, internet, αναρτήσεις στο blog προκειμένου να επιδοθώ απερίσπαστος σε έναν απολογισμό των μέχρι στιγμής πεπραγμένων μου. Με σκληρή αυτοκριτική διάθεση, εννοείται. Και αλύγιστη θέληση να βελτιωθώ ως άνθρωπος, ως πολίτης, ως κολυμβητής, ως μακροβουτηχτής. Μέχρι να τα ξαναπούμε λοιπόν εύχομαι σε όλους καλά να περάσετε το καλοκαίρι αυτό, με ανθρώπους που σας ζεσταίνουν σε μέρη που σας δροσίζουν.