Ένας κούκος που δεν έφερε την άνοιξη

Αν τον περασμένο Νοέμβριο, με τη σαρωτική νίκη του Ομπάμα, που έγινε ο πρώτος μαύρος πρόεδρος των ΗΠΑ, καταφέρνοντας ταυτόχρονα να δραστηριοποιήσει πολιτικά εκατομμύρια μέχρι τότε απαθείς ψηφοφόρους, διατυπώνονταν αμφιβολίες για το αν θα κατάφερνε να εξασφαλίσει μια δεύτερη θητεία, πολλοί θα εκπλήσσονταν. Και θα εκπλήσσονταν παρασυρμένοι πιθανότατα από τη μεγάλη δημοφιλία του στην Ευρώπη, που αποδεικνύεται μεγαλύτερη κι από τη δημοτικότητά του στην πατρίδα του, που τελευταία έχει πάρει την κατιούσα κατρακυλώντας στο 50%, το χαμηλότερο ποσοστό από την ημέρα που ανέλαβε τα καθήκοντά του. Που οφείλεται αυτή η κατηφόρα που έχουν πάρει ο Ομπάμα και η δημόσια εικόνα του στις δημοσκοπήσεις; Οφείλεται, σε πολύ μεγάλο βαθμό, στις επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις του στον βαριά πάσχοντα στις ΗΠΑ χώρο της υγείας και στις προσπάθειές του για δημιουργία του εθνικού συστήματος υγείας που είχε προαναγγείλει προεκλογικά. Βλέπετε, στις τελευταίες εκλογές, οι Αμερικανοί, μετά από οκτώ χρόνια Μπους ψήφισαν και με τα δυο χέρια Ομπάμα: ο σημερινός πρόεδρος τους είχε κερδίσει με το σεμνό, μετρημένο του στυλ, τον εύστοχο, διαπεραστικό του πολιτικό λόγο και την υπόσχεσή του για αλλαγή. Όμως, τα μεταρρυθμιστικά του προγράμματα αποδεικνύονται πανάκριβα και κάποιες φορές υπερβολικά ριζοσπαστικά για τους Αμερικανούς, η ανεργία στις ΗΠΑ εξακολουθεί να αυξάνεται και η οικονομία να παραμένει σε ύφεση. Επιπλέον, η αρχική γοητεία του ως προσωπικότητας φαίνεται να ξεθωριάζει, οι δημοσιογράφοι στις συναντήσεις μαζί του γίνονται πιο επιθετικοί, θέτοντάς του ενοχλητικά ερωτήματα και ο Ομπάμα αντιμετωπίζει την πρώτη μεγάλη ύφεση στη δημοτικότητά του. Θα αποδειχτεί παροδική; Ή η αρχή μιας μεγάλης κρίσης στην προεδρία του; Μήπως παραήταν ‘προχωρημένος’ ως επιλογή ηγέτη μιας υπερδύναμης σε πολλαπλή κρίση; Ο Ομπάμα πήρε, στις αξέχαστες εκείνες εκλογές του περασμένου Νοεμβρίου, το 96% των ψήφων των μαύρων των ΗΠΑ, που ψήφισαν μαζικά, το 76% των ψήφων των Ισπανόφωνων, το 68% των ψήφων των νέων σε ηλικία ανθρώπων και το 72% των ψήφων των νέων ψηφοφόρων. Θα του δώσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι μια δεύτερη ευκαιρία αν δεν καταφέρει να αποδείξει ότι εκτός από μαύρος και καλός ομιλητής μπορεί να γίνει και καλός πρόεδρος; Αν τα μεταρρυθμιστικά του προγράμματα βουλιάξουν κάτω από το βάρος του υπερβολικού τους κόστους και μπουν στη ναφθαλίνη στην οποία αναπαύονται όλες οι μεγαλόστομες προεκλογικές υποσχέσεις; Αν ο ίδιος αποδειχτεί άκαμπτος, ανίκανος να δεχτεί την κριτική, αδύναμος απέναντι στους πολιτικούς του αντιπάλους εντός και εκτός Κογκρέσου; Δύσκολο να πει κανείς από τώρα τι μέλλει γενέσθαι. Αυτό όμως που φαίνεται αδιαμφισβήτητο είναι ότι οι μήνες του μέλιτος μεταξύ του νεοεκλεγέντος προέδρου και των ψηφοφόρων του πέρασαν ανεπιστρεπτί. Και ότι αυτή η κάμψη στη δημοτικότητά του, αν δε γίνουν οι ανάλογοι χειρισμοί για να αλλάξει η τροπή που πήραν τα πράγματα, μπορεί να αποδειχτεί κάθε άλλο παρά παροδική.

ΥΓ: Στην αφίσα που κυκλοφόρησε στο Λος Άντζελες και βλέπετε πιο πάνω, την οποία θεωρώ στην υπερβολή της ενδεικτική του πώς μπορεί να τον βλέπουν κάμποσοι συμπατριώτες του, ο Ομπάμα παρουσιάζεται περίπου ως προάγγελος του σοσιαλισμού στις ΗΠΑ.