Μια απαστράπτουσα αναισθησία

‘Έχουμε στοιχεία για πληρωμές από τη Siemens στα ταμεία της Νέας Δημοκρατίας’: τάδε έφη εις εκ των συνηγόρων Χριστοφοράκου από το Μόναχο. Το περίεργο θα ήταν να μη διέθεταν, ο ίδιος και ο πελάτης του, στοιχεία χρηματισμού του κυβερνώντος κόμματος από τη γερμανική πολυεθνική. Ο περίφημος πελάτης του - του οποίου η ημέρα επιστροφής στην ‘πατρίδα’ φαίνεται να πλησιάζει, παρότι αμφιβάλλω αν, ακόμα κι αν επιστρέψει, θα τον δούμε ή θα τον ακούσουμε ποτέ - έχει, λένε, καταθέσει στοιχεία σε δύο φίλους του, αγνώστων λοιπών προδιαγραφών, που εκθέτουν 12 υπουργούς και 157 βουλευτές των δύο μεγάλων κομμάτων, καταρχήν. Σα να λέμε πρώτο κόμμα στη Βουλή η… Siemens και μάλιστα με διαφορά από το δεύτερο και τρίτο. Οι αποκαλύψεις που θα μπορούσαν να γίνουν αλλά αμφίβολο αν θα γίνουν ποτέ, μια και απειλούν με οριστική κατάρρευση ένα ήδη αποσαθρωμένο πολιτικό κατεστημένο, αντιπροσωπεύουν το μεγαλύτερο σκάνδαλο μεταπολεμικά στη χώρα αυτή, κοιτίδα ιστορικά του πολιτισμού και της δημοκρατίας και, σήμερα, λημέρι του χρηματισμού και της κομματοκρατίας. Τα χρηματικά δωράκια από το γερμανικό βιομηχανικό κολοσσό σε κομματικά στελέχη, βουλευτές, υπουργούς, έπεσαν σαν γροθιά στο στομάχι ενός λαού που με όσα ακούει και βλέπει από τη δεκαετία του ’80 και ύστερα - κλείνουμε φέτος και 20 χρόνια από το ‘βρώμικο ’89’, μην ξεχνάμε, χρονιά που εκ των υστέρων φαίνεται να έδωσε το εναρκτήριο λάκτισμα για τη διολίσθηση της πολιτικής μας ζωής στην ανυποληψία, τη μετριοκρατία, την αδιαφάνεια -, έχει αποκτήσει μια αξιοσημείωτη ανοσία και στα μεγαλύτερα ακόμη σκάνδαλα, επιδεικνύοντας μια απαστράπτουσα αναισθησία. Ακούμε για το σκάνδαλο Siemens και προτιμούμε σε μια σπασμωδική αποστροφή να πάμε για καφέ ή να δούμε μπάλα. Βλέπουμε στις ειδήσεις για τους Βατοπεδινούς και την πώληση δημόσιας περιουσίας σε μοναστήρια; Προτιμούμε να παραγγείλουμε πίτσα και να δούμε κανα dvd. Μας αιφνιδιάζουν οι αποκαλύψεις γύρω από την αυθαίρετη παραθαλάσσια βίλα του υπουργού Περιβάλλοντος και Χωροταξίας που δείχνει να σέρνει το χορό της αυθαίρετης δόμησης με το προσωπικό του παράδειγμα; Μας ενοχλούν όσα ακούγονται για διαπλοκή μεταξύ εγκληματιών, μεγαλοεργολάβων, μεγαλοαπαγωγέων και πολιτικών προσώπων; Προτιμούμε να σερφάρουμε στο ίντερνετ μπας και πέσουμε σε κανα καλό πορνοσάιτ, ανοίγουμε προφίλ στο Facebook για να κάνουμε πλασματικούς φίλους ανεβάζοντας ταυτόχρονα στο προφίλ μας φωτογραφίες από στιγμές γλεντιού, χαρούμενης λήθης για να δείξουμε με καμάρι πόσο βαθιά αδιάφοροι είμαστε απέναντι σε όλα όσα θα έπρεπε να μας απασχολούν. Στη μακρινή όχι μόνο γεωγραφικά αλλά και από άποψης ποιότητας δημοκρατίας Αγγλία παραιτήθηκε πρόσφατα μέχρι και ο Πρόεδρος της Βουλής των Kοινοτήτων λόγω αποκαλύψεων για μικροποσά με τα οποία βουλευτές πλήρωναν για προσωπικές τους ανάγκες από δημόσια χρήματα. Κάτι δηλαδή που συμβαίνει σιωπηρά αλλά αναμφίβολα στην κοιτίδα αυτή της δημοκρατίας στην οποία ζούμε επί καθημερινής βάσεως, αλλά ωχριά ως σκάνδαλο μπροστά στα εκατομμύρια με τα οποία η Siemens δωροδοκούσε επί χρόνια τους πολιτικούς μας ταγούς. Φυσικά κανείς δεν διανοήθηκε όχι να παραιτηθεί, αλλά ούτε καν να απολογηθεί για όλα αυτά. Και γιατί άλλωστε; Έχοντας απέναντί τους ένα λαό που όταν έρχεται η ώρα να ψηφίσει προτιμά να πάει για μπάνιο, που αντί να προβληματίζεται για όσα διαδραματίζονται γύρω του τρέχει με την πρώτη ευκαιρία να αγοράσει φτηνά ΙΧ, που αδιαφορεί για τη διάβρωση που υφίσταται διαρκώς βαθύτερα στην καρδιά του το πολιτικό του σύστημα προτιμώντας να χαζεύει σε μεσημεριανές τηλεοπτικές εκπομπές επαγγελματίες ασημαντολόγους που τον ενημερώνουν για τα trivia της καθημερινότητας των εγχώριων σελέμπριτις, οι δόλιοι οι πολιτικοί δεν έχουν και πολλές επιλογές. Ή μάλλον έχουν την εξής μια και μοναδική: να παίξουν το παιχνίδι της ενδοκομματικής ομερτά, της επικοινωνιακής αρλουμπολογίας, της αδράνειας και της ανακυκλώσιμης μιζέριας όπως το μαθαίνουν από τους παλιότερους, όπως παίζεται από το βρώμικο ’89 και ύστερα χωρίς διαλείμματα. Άλλωστε ποιος θα τους ελέγξει; Η Δικαιοσύνη, που βαρυφορτωμένη από όσα ανεπιθύμητα μικροσκάνδαλα ή μεγαλοσκάνδαλα η κυβέρνηση συχνά πυκνά της κάνει πάσα για να αποβάλει από πάνω της το βάρος και τη δυσοσμία τους τρέχει και δε φτάνει, ανήμπορη να διαχειριστεί τα καθαρά πολιτικά ζητήματα και ζητούμενα που της έχουν φορτωθεί; Ή ο ‘λαός’; Ο περίφημος αυτός λαός περί άλλων τυρβάζει, γυρνώντας το κεφάλι από την άλλη στη θέα της ασχήμιας που τον περιτριγυρίζει. Μέχρι πότε; Αυτό, ούτε ο ‘πολύς’ κύριος Χριστοφοράκος δεν το ξέρει.