Μαζί με τα ξερά αποζημιώνονται και τα χλωρά

Όχι μόνο ιδιοκτήτες νόμιμων κατοικιών αλλά και αυθαίρετων ζητούν να αποζημιωθούν με ό, τι προαιρείται το κράτος. Μάλιστα τις απαιτήσεις αυτές τις διατυπώνουν υποστηριζόμενοι και από τους δημάρχους – όπως ο δήμαρχος Μαραθώνα που έβλεπα πριν στην τηλεόραση – των πληγεισών περιοχών. Το σκεπτικό; Όπως εξηγούσε και ο συγκεκριμένος δήμαρχος, οι άνθρωποι αυτοί έχασαν τις περιουσίες τους και η ελληνική πολιτεία οφείλει να ξεχάσει ότι κάποτε, στο παρελθόν, πήγαν και έχτισαν όπου τους άρεσε χωρίς να υπολογίζουν τίποτα και κανέναν και να δείξει ευαισθησία απέναντί τους. Άλλωστε, όπως έλεγαν στην τηλεόραση και κάποιοι ‘καμένοι’ ιδιοκτήτες αυθαιρέτων, τόσα λεφτά πλήρωναν τόσα χρόνια από δω κι από κει για να πάρουν ρεύμα, νερό ή να βάλουν τηλέφωνο στα αυθαίρετά τους. Δε θα ’πρεπε το κράτος να αναγνωρίσει το γεγονός αυτό, τις οικονομικές τους αυτές θυσίες και να τους αποζημιώσει για το ότι όχι μόνο πήγαν πεταμένα τόσα λεφτά που έδιναν δεξιά κι αριστερά για να ‘κάνουν τη δουλειά τους’ αλλά κάηκαν και τα ίδια τα αυθαίρετα φτωχικά τους; Χαρακτηριστικά ελληνικό modus operandi αυτό, το να ρίχνουμε στο γκρεμό της λήθης όσα δε μας αρέσει να θυμόμαστε, όπως εν προκειμένω ότι πήγαμε και χτίσαμε μέσα στο δάσος και την ίδια στιγμή να ‘ποντάρουμε’ στην ευαισθησία, τη συμπόνια των άλλων προκειμένου να τη βγάλουμε καθαροί ή ακόμη και να βγούμε κερδισμένοι. Προσωπικά θεωρώ απαράδεκτο το να χτίζει κανείς όχι μόνο αυθαίρετα αλλά να το κάνει και μέσα στην καρδιά του δάσους. Kαι να έχει εν συνεχεία την απαίτηση να αποζημιωθεί αν, σε μια πυρκαγιά, μαζί με το δάσος καεί και η αυθαίρετη κατοικία του. Αλλά ευκαιρίας δοθείσης όλοι κοιτάνε να ωφεληθούν. Και ως συνήθως στη χώρα αυτή, όταν η ρουλέτα γυρίζει, όσοι προλάβουν να ποντάρουν πριν σταματήσει όλο και κάτι θα βάλουν στην τσέπη.