Mαμά πεινάω...

Σύμφωνα με τελευταίες έρευνες τα Eλληνόπουλα, παρότι μεγαλώνουν ακολουθώντας υποτίθεται τη Μεσογειακή Διατροφή, αναδεικνύονται σε δεύτερα πιο παχύσαρκα παιδιά παγκοσμίως, μετά τα Aμερικανάκια. Άραγε πώς και γιατί γίνεται ένα παιδί παχύσαρκο; Η παχυσαρκία αποτελεί την ευθεία συνέπεια κακής διατροφής, που ξεκινά από την… κούνια. Ήδη από τη βρεφική ηλικία, πολλοί Έλληνες γονείς - μητέρες εν προκειμένω -, για να μην πολυασχολούνται, μαθαίνουν τα παιδιά τους στα μπιμπερό αντί να τα θηλάζουν, με αποτέλεσμα να βλέπουμε στους δρόμους γονείς να σέρνουν σε καροτσάκια υπέρβαρα, παραφουσκωμένα από τα γάλατα του εμπορίου βρέφη. Ο θηλασμός, παρότι θεωρείται αξεπέραστος από κάθε άποψη για τη θωράκιση της ψυχικής και σωματικής υγείας ενός μωρού, στη σεμνότυφη χώρα μας δεν συναντάται και τόσο συχνά, ούτε ενθαρρύνεται ιδιαίτερα ως πρακτική. Και υπάρχει, εν γένει, μια τάση να μην πολυφαίνεται κοινωνικά η θηλάζουσα μητέρα. Βλέπετε, παρότι σε πολλούς δημόσιους χώρους κυριαρχεί αισθητική δευτεροκλασάτου πορνό στα ντυσίματα των σύγχρονων, ‘απελευθερωμένων’ Ελληνίδων - απ’ αυτές που βλέπουμε και στα τηλεοπτικά ρεπορτάζ αυτών των ημερών από τη Μύκονο να λικνίζονται σε διάφορα beach bar γιορτάζοντας την απελευθέρωσή τους από την καταπίεση αιώνων -, το θέαμα μιας γυναίκας να θηλάζει δημοσίως εξακολουθεί να σοκάρει την κατά τα άλλα πουριτανική νεοελληνική κοινωνία. Κι έτσι, αφού καταναλώσουν πολλά λίτρα παχυντικού γάλακτος με μπιμπερό, τα παιδιά αρχίζουν να καταβροχθίζουν ‘παιδικά γεύματα’ με πλαστικά δωράκια από fast foods, σουβλάκια και πίτσες, μια και ως γνωστόν η πολυάσχολη ελληνική οικογένεια δεν έχει χρόνο για μαγειρέματα: οι βόλτες με το καινούργιο ΙΧ - παραδοσιακό και αδιαμφισβήτητο στην κυριαρχία του μέσο μετακίνησης για όλη την οικογένεια εφ’ όρου ζωής -, οι ατέλειωτες ώρες μπροστά στην τηλεόραση ή στο τηλέφωνο με γιαγιάδες και παππούδες, αυξημένες υποχρεώσεις όπως πληρωμές πιστωτικών καρτών και καταναλωτικών δανείων, επισκέψεις σε καταστήματα για ψώνια και άλλες τέτοιες προτεραιότητες δεν αφήνουν χρόνο να ασχοληθούν οι γονείς με τη διατροφή των παιδιών τους. Όπως τα παρκάρουν μπροστά στις τηλεοράσεις, τα video games, τα κινητά τους με τις ώρες για να μην τα έχουν ‘μέσα στα πόδια τους’, αρνούμενοι να ασχοληθούν ποιοτικά, σε βάθος με αυτά, έτσι τα μπουκώνουν σε ταβέρνες, fast foods, πιτσαρίες, κρεπερί, σουβλατζίδικα για να ξεμπερδεύουν στα γρήγορα και με το φαγητό τους. Άραγε γιατί όλοι αυτοί οι άνθρωποι επέλεξαν να γίνουν γονείς από τη στιγμή που δεν διέθεταν ούτε το χρόνο, ούτε τις αντοχές, ούτε την υπομονή και την όρεξη εν τέλει να αφοσιωθούν με ευσυνειδησία και συνέπεια στην ανατροφή των παιδιών τους; Με αποτέλεσμα να αποδεικνύονται οι ίδιοι ελλειμματικοί και τα παιδιά τους να υφίστανται τόσο σωματικά όσο και αναμφίβολα ψυχικά τις συνέπειες της γονικής αδιαφορίας; Ιδού μια άλυτη απορία.