Η παρεούλα μεγαλώνει…

Η παρέα των φωνακλάδικων, λαϊκών παιδιών με τις γραβάτες μεγαλώνει στη Βουλή. Πλέον έγιναν δεκαπέντε, μετά και τις τελευταίες εκλογές, παραμένοντας βεβαίως κάτω από τις φτερούγες του πρώην body builder αρχηγού τους, που με τα στιβαρά του μπράτσα υπόσχεται να προστατεύσει όλους τους φτωχούς και αδικημένους αυτού του τόπου από μετανάστες, εχθρούς του έθνους, την παγκοσμιοποίηση, αρνητές της χριστιανικής πίστης και πάσης φύσεως απειλές που μπορεί να βροντοχτυπήσουν την πόρτα τους. Με μπροστάρη τον ‘χτισμένο’ αρχηγό με το αθώο κουτοπόνηρο βλέμμα, τα λαϊκά παλικάρια του ΛΑΟΣ αναλαμβάνουν να σκεπάζουν συστηματικά με τις φωνές τους στα τηλεπαράθυρα όποιον τολμήσει να τους αντιμιλήσει, πριν καν τους αντιμιλήσει. Ο λόγος τους, έμπλεος σεβασμού στα ιδεώδη άλλων, γκρίζων εποχών, χτυπάει κατευθείαν στο ψαχνό, πάει γραμμή στα χαμηλότερα ένστικτα των χαμηλότερων κοινωνικών στρωμάτων και βρίσκει εκεί τη ζεστή φωλιά του. Στην πρώτη γραμμή της ρητορικής τους βρίσκουμε την υπεράσπιση της πατρίδας ΤΟΥΣ – εμείς οι υπόλοιποι προφανώς δε χωράμε σ’ αυτή, αφού τη γεμίζουν ολόκληρη οι ίδιοι με την πληθωρική τους παρουσία – από τους κακούς γείτονες, τους εσωτερικούς της εχθρούς – Αλβανούς, Πακιστανούς και κάθε είδους ανύποπτα επιλεγμένα target groups –, τους κακούς κεντροαριστερούς της κυβέρνησης που τόλμησαν και αφαίρεσαν το ‘Εθνικής’ από το υπουργείο Παιδείας και κατάργησαν το υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης, υποκύπτοντας στα σατανικά σχέδια διαφόρων ανθελλήνων ανά την υφήλιο, όσους δεν ακολουθούν το δρόμο της ελληνοορθοδοξίας και άλλους ανεπιθύμητους στον ακροδεξιό τους παράδεισο. Αναρωτιέται κανείς, βλέποντας την ορμητικότητά τους, που αλήθεια έχουν σκοπό να φτάσουν μέσα από αυτόν τον δρόμο που άνοιξαν. Βλέποντάς τους διαρκώς πιο γκρινιάρηδες, παρά τη συνεχή αύξηση της δύναμής τους, όλο και πιο φωνακλάδες παρά τη σταθερά ανοδική τους πορεία σε εκλογικά ποσοστά, δε μπορεί κανείς παρά να απορήσει. Άραγε έχουν κάποιους προδιαγεγραμμένους στόχους, που απέχουν πολύ ακόμα από την υλοποίησή τους; Ή απλώς κατ’ αυτόν τον τρόπο εκτονώνονται, καλύπτοντας κάποιες εσωτερικές τους ανάγκες;